آیه وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ يُطيعُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللهُ إِنَّ اللهَ عَزيزٌ حَكيمٌ [71]
مردان و زنان باايمان، ولىّ [و يار و ياور] يكديگرند، امربه‌معروف و نهى‌ازمنكر مى‌كنند، نماز را برپا مى‌دارند و زكات را مى‌پردازند و خدا و پيامبرش را اطاعت مى‌كنند، به‌زودى خدا آنان را مورد رحمت [خويش] قرار مى‌دهد، خداوند توانا و حكيم است.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَدْ عَرَفْتَنِی بِعَمَلِی تَأْتِینِی الْمَرْأَهًُْ أَعْرِفُهَا بِإِسْلَامِهَا وَ حُبِّهَا إِیَّاکُمْ وَ وَلَایَتِهَا لَکُمْ لَیْسَ لَهَا مَحْرَمٌ قَالَ إِذَا جَاءَتِ الْمَرْأَهًُْ الْمُسْلِمَهًُْ فَاحْمِلْهَا فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ مَحْرَمُ الْمُؤْمِنَهًِْ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ.
امام صادق (علیه السلام)- صفوان‌بن‌جمّال گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «مرا به شغلم شناخته‌ای و می‌دانی که من شتر دارم گاهی چنین اتّفاق می‌افتد که زنی برای سفر حجّ به من مراجعه می‌کند، که او را به اسلامش، و محبّتش نسبت به شما، و ولایتش در حقّ شما می‌شناسم ولی او محرمی ندارد در این صورت تکلیف من نسبت به او چیست»؟ فرمود: «هر زمان‌که زنی مسلمان به تو مراجعه کرد، او را سوار کن، زیرا که مرد مؤمن محرم زن مؤمنه است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: وَ المُؤْمِنُونَ وَ المُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ اولیاء بَعْضٍ».
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ لِلْجَنَّهًِْ بَاباً یُقَالُ لَهُ الْمَعْرُوفُ لَا یَدْخُلُهُ إِلَّا أَهْلُ الْمَعْرُوفِ وَ أَهْلُ الْمَعْرُوفِ فِی الدُّنْیَا هُمْ أَهْلُ الْمَعْرُوفِ فِی الْآخِرَهًْ.
امام صادق (علیه السلام)- برای بهشت، راهی است که با کلمه‌ی زیبای «احسان» ممتاز و مشخص می‌شود. از این جادّه فقط کسانی وارد بهشت می‌شوند که اهل احسان و نیکی بوده‌اند، آنان که امروز اهل احسان و عامل خدمات مردمی باشند، فردای قیامت نیز با همین نام و نشان معروف خواهند بود.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ أَصْحَابُ رَسُولِ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِدَاکَ آبَاؤُنَا وَ أُمَّهَاتُنَا إِنَّ أَصْحَابَ الْمَعْرُوفِ فِی الدُّنْیَا عُرِفُوا بِمَعْرُوفِهِمْ فَبِمَ یُعْرَفُونَ فِی الْآخِرَهًِْ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی إِذَا أَدْخَلَ أَهْلَ الْجَنَّهًِْ الْجَنَّهًَْ أَمَرَ رِیحاً عَبِقَهًًْ طَیِّبَهًًْ فَلَزِقَتْ بِأَهْلِ الْمَعْرُوفِ فَلَا یَمُرُّ أَحَدٌ مِنْهُمْ بِمَلَإٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهًِْ إِلَّا وَجَدُوا رِیحَهُ فَقَالُوا هَذَا مِنْ أَهْلِ الْمَعْرُوفِ.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله)- امام صادق (علیه السلام) فرمود: اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) گفتند: «ای رسول خدا! پدران و مادران ما به فدایتان! اهل نیکی‌ها در دنیا به نیکی‌هایشان شناخته می‌شوند، پس آنان در آخرت چگونه شناخته می‌شوند»؟ فرمود: «خدای تبارک‌وتعالی وقتی بهشتیان را به بهشت وارد می‌کند، به بویی خوش و پاک امر می‌کند که به نیکوکاران بوزد. آنگاه هیچ‌کدام از آن‌ها بر گروهی از اهل بهشت نمی‌گذرند مگر آنکه بوی او را شناخته و می‌گویند: «این از نیکوکاران است»».
الباقر (علیه السلام)- و الْقَائِمَ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ إِذَا قَامَ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ و الْمُنْکَرُ مَنْ أَنْکَرَ فَضْلَ الْإِمَامِ وَ جَحَدَهُ.
امام باقر (علیه السلام)- وقتی حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام کند آن‌ها را امربه‌معروف می‌نماید، و از کار زشت بازمی‌دارد و منکر این است که مقام امام (علیه السلام) را انکار کند و از پیروی او امتناع ورزد.