آیه وَلا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللهُ عَلِيمٌ بِالظّالِمِينَ [7]
ولى آنان به خاطر اعمالى كه از پيش فرستاده‌اند، هرگز آرزوى مرگ نمى‌كنند؛ و خداوند ستمگران را به خوبى مى‌شناسد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَی أَبِی‌ذَرٍّ (رحمة الله علیه) فَقَالَ یَا أَبَا ذَرٍّ مَا لَنَا نَکْرَهُ الْمَوْتَ فَقَالَ لِأَنَّکُمْ عَمَرْتُمُ الدُّنْیَا وَ أَخْرَبْتُمُ الْآخِرَهًَْ فَتَکْرَهُونَ أَنْ تُنْقَلُوا مِنْ عُمْرَانٍ إِلَی خَرَابٍ.
امام صادق (علیه السلام)- مردی پیش ابوذر (رحمة الله علیه) آمد و عرض کرد: «ای اباذر (رحمة الله علیه) چرا ما مرگ را دوست نداریم». فرمود: «زیرا شما خانه‌ی دنیا را آباد کردید ولی خانه‌ی آخرت را ویران و خراب کردید؛ پس کراهت دارید که از خانه آباد به خانه ویران منتقل شوید».