آیه فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ [13]
به محض اينكه نخستين‌بار در «صور» دميده شود.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ یَحْیَی‌بْنِ‌أَبِی‌الْعَلَاءِ الرَّازِی قال: أَنَّ رَجُلًا دَخَلَ عَلَی أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلّ لِإِبْلِیسَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ قَالَ وَ یَوْمَ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ نَفْخَهًٌْ واحِدَهًٌْ فَیَمُوتُ إِبْلِیسُ مَا بَیْنَ النَّفْخَهًِْ الْأُولَی وَ الثَّانِیَهًِْ.
امام صادق (علیه السلام)- یحیی‌بن‌ابی‌علاء رازی گوید: مردی نزد امام صادق (علیه السلام) آمد و گفت: «فدایت شوم! به من از تفسیر سخن خدای عزّوجلّ که به ابلیس گفت: «تو از مهلت یافتگانی! [امّا نه تا روز رستاخیز، بلکه] تا روز وقت معیّنی». (حجر/۳۸۳۷) خبر ده! فرمود: آن روزیست که مرحله اوّل در صور دمیده می‌شود؛ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ، و ابلیس در میان دم یکم و دوّم صور می‌میرد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ هِشَامِ‌بْنِ‌الْحَکَمِ فِی خَبَرِ الزِّنْدِیقِ الَّذِی سَأَلَ الصَّادِقَ (علیه السلام) عَنْ مَسَائِلَ إِلَی أَنْ قَالَ أَ یَتَلَاشَی الرُّوحُ بَعْدَ خُرُوجِهِ عَنْ قَالَبِهِ أَمْ هُوَ بَاقٍ قَالَ بَلْ هُوَ بَاقٍ إِلَی وَقْتٍ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَبْطُلُ الْأَشْیَاءُ وَ تَفْنَی فَلَا حِسَّ وَ لَا مَحْسُوسَ ثُمَّ أُعِیدَتِ الْأَشْیَاءُ کَمَا بَدَأَهَا مُدَبِّرُهَا وَ ذَلِکَ أَرْبَعُمِائَهًْ سَنَهًْ تَسْبُتُ فِیهَا الْخَلْقُ وَ ذَلِکَ بَیْنَ النَّفْخَتَیْنِ.
امام صادق (علیه السلام)- از هشام‌بن‌حکم نقل شده است: زندیقی از امام صادق (علیه السلام) پرسید: «آیا روح وقتی از قالب خارج شد متلاشی می‌شود یا باقی است»؟ فرمود: «باقی است تا وقتی در صور دمیده شود، دراین‌موقع همه چیز از بین می‌رود دیگر حس و محسوسی وجود ندارد باز دو مرتبه برمی‌گردند چنانچه ابتدا مدبّر اشیاء آن‌ها را به وجود آورد و این در فاصله‌ی چهار صد سال است که مخلوقات آسوده‌اند. این چهار صد سال همان فاصله‌ی بین دو نفخه است».