آیه ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ [32]
اين است [مناسك حج] و هركس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دل ها[ى آن‌ها] است.
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّمَا یَکُونُ الْجَزَاءُ مُضَاعَفاً فِیمَا دُونَ الْبَدَنَهًِْ حَتَّی یَبْلُغَ الْبَدَنَهًَْ فَإِذَا بَلَغَ الْبَدَنَهًَْ فَلَا تُضَاعَفُ لِأَنَّهُ أَعْظَمُ مَا یَکُونُ قَالَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ.
امام صادق ( دوچندان‌شدنِ کفّاره[ی شکار حیوان در محدوده‌ی حرم در حال احرام که هم باید به تناسبِ آن شکار، حیوانی را به‌عنوان کفّاره بدهد و هم قیمت آن صید را صدقه بدهد] تا زمانی است که کفّاره، کمتر از شتر باشد؛ ولی هرگاه کفّاره‌ای که باید بپردازد شتر باشد کفّاره دو چندان نمی‌شود (یعنی دادن همان شتر کافی است و لازم نیست قیمتش را صدقه بدهد) زیرا شتر بزرگترین کفّاره‌ای است که می‌توان پرداخت و خداوند عزّوجلّ فرموده است: وَمَنْ یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ. (با توجه به آیه‌ی ۳۶ از همین سوره که می‌فرماید: شتران قربانی را برای شما از شعائر الهی قرار دادیم).
الصّادق (علیه السلام)- هِیَ الْهَدْیُ یُعَظِّمُهَا فَإِنِ احْتَاجَ إِلَی ظَهْرِهَا رَکِبَهَا مِنْ غَیْرِ أَنْ یَعْنُفَ عَلَیْهَا وَ إِنْ کَانَ لَهَا لَبَنٌ حَلَبَهَا حِلَاباً لَا یَنْکِی بِهِ فِیهَا.
امام صادق ( از امام صادق (روایت شده که درباره‌ی این سخن خداوند عزّوجلّ [که می‌فرماید:] ذلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ * لَکُمْ فِیها مَنافِعُ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی ثُمَّ مَحِلُّها إِلَی الْبَیْتِ الْعَتِیق؛ فرمود: «منظور حیوانی است که برای قربانی‌کردن (در حج) مشخص شده که حج‌گزار باید آن را گرامی بدارد؛ و اگر مجبور به سوارشدن بر آن شد می‌تواند چنین کند به‌شرط اینکه بر آن سخت نگیرد؛ و اگر شیری دارد به‌قدری می‌تواند آن را بدوشد که باعث آزردگی و رنجوری‌اش نشود».
علیّ‌بن‌ابراهیم (علیه السلام)- ذلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ؛ قَالَ تَعْظِیمُ الْبُدْنِ وَ جَوْدَتُهَا.
علیّ‌بن‌ابرهیم ( ذلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ؛ گرامی‌داشتن شتر قربانی به خوش‌رفتاری با آن است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- هِیَ الْبُدْنُ وَ تَعْظِیمُهَا اسْتِسْمَانُهَا وَ اسْتِحْسَانُهَا.
ابن‌عبّاس ( منظور [از شعائر الهی] شتر قربانی می‌باشد و بزرگ‌داشتن آن، فَربه‌کردن و نیکوشمردن آن است.