آیه وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ لَنْ يُخْلِفَ اللهُ وَعْدَهُ وَ إِنَّ يَوْماً عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ [47]
آنان از تو تقاضاى شتاب در عذاب مى كنند درحالى كه خداوند هرگز از وعده‌ی خود تخلّف نخواهد كرد و يك روز نزد پروردگارت، همانند هزارسال از سالهايى است كه شما مى‌شمريد!
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ وَ ذَلِکَ أَنَّ رَسُولَ الله (صلی الله علیه و آله) أَخْبَرَهُمْ أَنَّ الْعَذَابَ قَدْ أَتَاهُمْ قَالُوا: فَأَیْنَ الْعَذَابُ وَ اسْتَعْجَلُوهُ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ؛ جریان از این قرار است‌که رسول‌خدا (به مشرکان خبر داد که [زمانِ] عذاب‌الهی برای آنان فرا رسیده است؛ آنان پرسیدند: «پس این عذاب کجاست»؟! و [با این‌سخن] تقاضای شتاب در عذاب کردند.
الباقر (علیه السلام)- رَوَی أَبُوبَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ أَنَّهُ قَال إِذَا قَامَ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) سَارَ إِلَی الْکُوفَهًِْ فَهَدَمَ بِهَا أَرْبَعَهًَْ مَسَاجِدَ وَ لَمْ یَبْقَ مَسْجِدٌ عَلَی الْأَرْضِ لَهُ شُرَفٌ إِلَّا هَدَمَهَا وَ جَعَلَهَا جَمَّاءَ وَ وَسَّعَ الطَّرِیقَ الْأَعْظَمَ وَ کَسَرَ کُلَّ جَنَاحٍ خَارِجٍ عَنِ الطَّرِیقِ وَ أَبْطَلَ الْکُنُفَ وَ الْمَیَازِیبَ إِلَی الطُّرُقَاتِ وَ لَا یَتْرُکُ بِدْعَهًًْ إِلَّا أَزَالَهَا وَ لَا سُنَّهًًْ إِلَّا أَقَامَهَا وَ یَفْتَتِحُ قُسْطَنْطِینِیَّهًَْ وَ الصِّینَ وَ جِبَالَ الدَّیْلَمِ فَیَمْکُثُ عَلَی ذَلِکَ سَبْعَ سِنِینَ مِقْدَارُ کُلِّ سَنَهًٍْ عَشْرُ سِنِینَ مِنْ سِنِیکُمْ هَذِهِ ثُمَّ یَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَکَیْفَ تَطُولُ السِّنُونَ قَالَ یَأْمُرُ اللَّهُ تَعَالَی الْفَلَکَ بِاللُّبُوثِ وَ قِلَّهًِْ الْحَرَکَهًِْ فَتَطُولُ الْأَیَّامُ لِذَلِکَ وَ السِّنُونَ قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّ الْفَلَکَ إِذَا تَغَیَّرَ فَسَدَ قَالَ ذَلِکَ قَوْلُ الزَّنَادِقَهًِْ فَأَمَّا الْمُسْلِمُونَ فَلَا سَبِیلَ لَهُمْ إِلَی ذَلِکَ وَ قَدْ شَقَّ اللَّهُ الْقَمَرَ لِنَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ رَدَّ الشَّمْسَ مِنْ قَبْلِهِ لِیُوشَعَ‌بْنِ‌نُونٍ وَ أَخْبَرَ بِطُولِ یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ وَ أَنَّهُ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ.
امام باقر ( ابوبصیر در ضمن حدیثی‌طولانی از امام باقر (روایت کرده که حضرت‌فرمود: «چون قائم (ظهور کند به طرف کوفه عزیمت نموده و چهار مسجد را در آنجا ویران سازد و تمام مسجدهای کنگره‌دار روی زمین را خراب کرده و هموار می سازد، راه‌های اصلی را وسیع گرداند و هر بالکنی که از خانه‌ها به‌کوچه آمده باشد را خراب کند، و سر در خانه‌ها و ناودان‌هائی که رو به کوچه‌ها است را از میان بردارد و تمامی بدعت‌ها را از بین می برد، سنّت‌های الهی را برقرار می دارد و قسطنطنیّه، چین و سلسله‌ی جبال دیلم را فتح می‌نماید. و به این ترتیب هفت سال امامت می‌کند که هر سال برابر ده سال از سال‌های شماست؛ سپس خداوند آنچه خواهد انجام دهد». به امام (عرض‌کردم: «فدایت شوم! چگونه سال ها طولانی می‌شود»؟ حضرت فرمود: «خدای متعال به فلک، فرمان دهد درنگ نموده و به‌کندی حرکت کند، در نتیجه روزها و سال ها طولانی خواهد شد». به امام (عرض‌کردم: «عده‌ای معتقدند اگر در گردش فلک، تغییری پیدا شود تباه گردد». حضرت فرمود: «این گفتار بی‌دینان است، امّا مسلمانان چنین اعتقادی ندارند، چراکه خداوند ماه را برای پیامبرش (به دو نیم کرد و پیش از آن، خورشید را برای یوشع‌بن‌نون (برگرداند، و از طولانی‌بودن روز رستاخیز خبر داده که آن روز همانند هزارسال از سالهایی است که شما می‌شمرید».
الصّادق (علیه السلام)- أَلَا فَحَاسِبُوا أَنْفُسَکُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا فَإِنَّ فِی الْقِیَامَهًِْ خَمْسِینَ مَوْقِفاً کُلُّ مَوْقِفٍ مِثْلُ أَلْفِ سَنَهًٍْ مِمَّا تَعُدُّونَ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ.
امام صادق ( پیش از آنکه [در روز قیامت] به حساب شما برسند خود [در همین‌دنیا] به حساب خویش برسید؛ زیرا در قیامت پنجاه توقّف‌گاه وجود دارد که [زمان ایستادن در] هر توقّف‌گاه، مانند هزارسال از سالهایی که شما می‌شمرید، می‌باشد؛ سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمود: در آن روزی که مقدارش پنجاه‌هزار سال است. (معارج/۴)
الأئمّهًْ ( عَن عَلِیِّبنِابرَاهِیمَ (رحمة الله علیه) عَن أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَسْبَاطٍ عَنْهُمْ (قَالَ فِیمَا وَعَظَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ بِهِ عِیسَی (علیه السلام) یَا عِیسَی ... وَ اعْبُدْنِی لِیَوْمٍ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ فِیهِ أَجْزِی بِالْحَسَنَهًْ.
ائمّه ( یکی از موعظه‌های خداوند به حضرت‌عیسی (این بوده که [به او فرمود]: «عبادت مرا برای روزی‌که همانند هزارسال از سالهایی است که شما می‌شمرید بجای آور؛ در آن‌روز کار نیک را چندین برابر پاداش خواهم داد».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَا یَخْرُجُ مِنَ النَّارِ مَنْ دَخَلَهَا حَتَّی یَمْکُثَ فِیهَا أَحْقَاباً وَ الْحُقْبُ بِضْعٌ‌وَ‌سِتُّونَ سَنَهًًْ وَ السَّنَهًُْ ثَلَاثُ‌مِائَهًٍْ وَ سِتُّونَ یَوْماً کُلُّ یَوْمٍ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ فَلَا یَتَّکِلَنَّ أَحَدٌ عَلَی أَنْ یَخْرُجَ مِنَ النَّارِ.
پیامبر ( کسی‌که داخل دوزخ شود از آن خارج نگردد تا اینکه دوران‌های متمادی در آن درنگ نماید و هر دوران [در قیامت] شصت‌وچند سال و هر سال، سیصدوشصت روز است و هر روز همانند هزارسال از سالهایی است که شما می‌شمرید؛ در این‌صورت، نباید کسی [که داخل دوزخ می‌شود] امید داشته باشد که از دوزخ رهایی یابد.
ابنعبّاس (رحمة الله علیه)- عَن عَکرَمهًْ قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ ابنَ عَبَّاس (رحمة الله علیه) مَا هَؤُلَاءِ الآیَاتِ فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ و یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَی الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ و یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ وَ لَنْ یُخْلِفَ اللهُ وَعْدَهُ وَ إِنَّ یَوْماً عِنْدَ رَبِّکَ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ قَالَ یَوْمَ القیامه حِسَابَ خَمْسِینَ أَلْفَ سِنِّهِ.
ابن‌عباس ( شخصی از ابن عبّاس (پرسید: «منظور از آیه: در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (معارج/۴) و آیه: امور این جهان را از آسمان به سوی زمین تدبیر می‌کند، سپس در روزی که مقدار آن هزار سال از سالهایی است که شما می‌شمرید بسوی او بالا می‌رود [و دنیا پایان می‌یابد]. (سجده/۵) و آیه: وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ وَ لَنْ یُخْلِفَ اللهُ وَعْدَهُ وَ إِنَّ یَوْماً عِنْدَ رَبِّکَ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ؛ چیست»؟ او پاسخ داد: «در روز قیامت، حسابرسیِ پنجاه هزارسال انجام خواهد شد».