آیه وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ تَعْرِفُ في وُجُوهِ الَّذينَ كَفَرُوا الْمُنْكَرَ يَكادُونَ يَسْطُونَ بِالَّذينَ يَتْلُونَ عَلَيْهِمْ آياتِنا قُلْ أَ فَأُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكُمُ النَّارُ وَعَدَهَا اللهُ الَّذينَ كَفَرُوا وَ بِئْسَ الْمَصيرُ [72]
و هنگامى كه آيات روشنِ ما بر آنان خوانده مى شود، در چهره هاى كافران آثار انكار مشاهده مى‌كنى، آنچنان كه نزديك است [برخيزند و] به كسانى كه آيات ما را بر آن‌ها مى خوانند حمله كنند! بگو: «آيا شما را به بدتر از اين خبردهم؟ كه همان آتش سوزنده است كه خدا به كافران وعده داده و بد سرانجامى است!»
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عِیسَی‌بْنِ‌داوُدَ قَالَ حَدَّثَنَا الْإِمَامُ مُوسَی‌بْنُ‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ أَبِیهِ کَانَ الْقَوْمُ إِذَا نَزَلَتْ فِی أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) آیَهًٌْ فِی کِتَابِ اللَّهِ فِیهَا فَرْضُ طَاعَتِهِ أَوْ فَضِیلَهًٌْ فِیهِ أَوْ فِی أَهْلِهِ سَخِطُوا ذَلِکَ وَ کَرِهُوا حَتَّی هَمُّوا بِهِ وَ أَرَادُوا بِهِ الْعَظِیمَ وَ أَرَادُوا بِرَسُول اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَیْضاً لَیْلَهًَْ الْعَقَبَهًِْ غَیْظاً وَ غَضَباً وَ حَسَداً حَتَّی نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ.
امام صادق ( عیسی‌بن‌داود گوید: امام‌کاظم (از پدر بزرگوارش برایمان نقل نمود که امام‌صادق (پیرامون آیه‌ی وَ إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِ الَّذِینَ کَفَرُوا الْمُنْکَرَ یَکادُونَ یَسْطُونَ بِالَّذِینَ یَتْلُونَ عَلَیْهِمْ آیاتِنا... فرمود: «هرگاه آیه‌ای از قرآن پیرامون وجوب اطاعت از امیرالمؤمنین (یا در فضیلت ایشان و یا در مورد اهل‌بیت او نازل می‌شد، منافقان به شدّت خشمگین می‌شدند و ناخشنود می‌گشتند تا جایی‌که سوءقصد به جان امیرالمؤمنین (کردند و خواستند او را بکشند؛ همچنین در لیلهًْ‌العقبه (شبی‌که گروهی از منافقان تصمیم داشتند به‌هنگام بازگشت از جنگ تبوک، در یکی از گردنه‌های میان راه، شتر پیامبر (را رم دهند تا حضرت از بالای کوه به درّه پرت شود، ولی پیامبر (در پرتو وحی الهی از این ماجرا آگاه گشت و نقشه‌ی شوم آن‌ها را نقش بر آب کرد) شدّت خشم، کینه و حسادت خود نسبت به رسول‌خدا (را به کار بردند؛ تا اینکه در نهایت این آیه نازل شد.