آیه وَ أَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسْقَيْناكُمُوهُ وَ ما أَنْتُمْ لَهُ بِخازِنينَ [22]
ما بادها را براى بارور ساختن [ابرها] فرستاديم؛ و از آسمان آبى نازل كرديم، و شما را با آن سيراب ساختيم؛ در‌حالى‌كه شما توانايى حفظ و نگهدارى آن را نداشتيد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَرْسَلْنَا الرِّیاحَ لَواقِحَ قَالَ الَّتِی تُلْقِحُ الْأَشْجَارَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَرْسَلْنَا الرِّیاحَ لَواقِحَ؛ [یعنی] بادهایی‌که درختان را بارور می‌سازند.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنِ الرِّیَاح ... قَالَ وَ لِلَّهِ عَز ذِکْرُهُ رِیَاحُ رَحْمَهًٍْ لَوَاقِحُ وَ غَیْرُ ذَلِکَ یَنْشُرُهَا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ مِنْهَا مَا یُهَیِّجُ السَّحَابَ لِلْمَطَرِ وَ مِنْهَا رِیَاحٌ تَحْبِسُ السَّحَابَ بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ رِیَاحٌ تَعْصِرُ السَّحَابَ فَتَمْطُرُ بِإِذْنِ اللَّه.
امام باقر (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: «از امام باقر (علیه السلام) پیرامون بادهای چهارگانه [یعنی] باد شمال، جنوب، صبا و دبّور (بادی که از سمت غرب می‌وزد) پرسیدم». حضرت فرمود: «برای خداوند عزّوجلّ بادهای رحمت است که بارورکننده‌اند و بادهایی دیگر که آن‌ها را پیشاپیشِ [بارانِ] رحمتش می‌فرستد؛ برخی از آن‌ها ابرها را [برای بارش] به جنبش در می‌آورند، برخی دیگر ابر را میان آسمان و زمین نگه می‌دارند، برخی ابرها را می‌فشارند تا به اذن خداوند باعث بارش آن‌ها شوند و برخی دیگر بادهایی هستند که خداوند در قرآن بر شمرده است».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَا تَسُبُّوا الرِّیحَ فَإِنَّهَا بُشْرٌ وَ إِنَّهَا نُذُرٌ وَ إِنَّهَا لَوَاقِحُ فَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ خَیْرِهَا وَ تَعَوَّذُوا بِهِ مِنْ شَرِّهَا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- باد را دشنام ندهید، زیرا برخی از آن‌ها بشارت‌دهنده [ی بارش باران]، برخی بیم‌دهنده [از عذاب] و برخی دیگر بارورکننده‌اند؛ پس از خدا خیر و برکت آن‌ها را خواسته و از شرّ آن‌ها به خدا پناه ببرید.
الباقر (علیه السلام)- لِلَّهِ رِیَاحُ رَحْمَهًٍْ لَوَاقِحُ یَنْشُرُهَا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِه.
امام باقر (علیه السلام)- به خدا قسم بادهای رحمت، آبستن کننده‌اند که به واسطه رحمتش می‌وزند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ ابْنِ‌عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) قَالَ: مَا هَبَّتْ رِیحٌ قَطُّ إِلَّا جَثَا النبی (صلی الله علیه و آله) عَلَی رُکْبَتَیْهِ وَ قَالَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهَا رَحْمَهًًْ وَ لَا تَجْعَلْهَا عَذَاباً اللَّهُمَّ اجْعَلْهَا رِیَاحاً وَ لَا تَجْعَلْهَا رِیحاً ... تَفْسِیرُ ذَلِکَ فِی کِتَابِ اللَّهِ أَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ رِیحاً صَرْصَراً. إِذْ أَرْسَلْنا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ وَ قَالَ وَ أَرْسَلْنَا الرِّیاحَ لَواقِح.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) نقل‌شده که گفت: هرگاه بادی می‌وزید پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر دو زانو نشسته و عرضه می‌داشت: «خداوندا! این باد را رحمت قرار ده و آن را عذاب قرار مده؛ خداوندا! آن را «ریاح» قرار ده و «ریح» قرار مده». ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) گوید: «تفسیر این سخن پیامبر (صلی الله علیه و آله) (مقصود از ریاح و ریح) در قرآن است [آنجا که می‌فرماید]: ما تندباد وحشتناک و سردی را بر آنان (قوم عاد) فرستادیم. (قمر/۱۹)؛ در آن هنگام‌که تندبادی بی‌باران بر آن‌ها (قوم عاد) فرستادیم. (ذاریات/۴۱)؛ و فرمود: بادها را به‌عنوان بشارتگرانی می‌فرستد. (روم/۴۶).