آیه ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ [3]
آن‌ها را به حال خود واگذار تا بخورند، و [از دنيا] بهره‌گيرند، و آرزوها آنان را غافل سازد؛ ولى به‌زودى خواهند فهميد!
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ أَیْ یُشْغِلُهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ یعنی آرزوها آنان را سرگرم می‌کند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- جَاءَ الْأَجَلُ دُونَ رَجَاءِ الْأَمَل.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- مرگ‌ها فرا می‌رسد ولی آرزوها پایان نمی‌پذیرد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مَا أَنْزَلَ الْمَوْتَ حَقَ مَنْزِلَتِهِ مَنْ عَدَّ غَداً مِنْ أَجَلِهِ.
امام علی (علیه السلام)- کسی که فردا را در شمار عمر خود حساب کند، مرگ را به‌خوبی نشناخته است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مَا اَطَالَ عَبْدٌ الْاَمَلَ إلّا سَاءَ الْعَمَلُ.
امام علی (علیه السلام)- هیچ‌کس آرزوی دراز نخواهد داشت مگر اینکه مرتکب اعمال بد و زشت شود.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- لَوْ رَأَی الْعَبْدُ أَجَلَهُ وَ سُرْعَتَهُ إِلَیْهِ لَأَبْغَضَ الْأَمَلَ وَ طَلَبَ الدُّنْیَا.
امام علی (علیه السلام)- اگر انسان نهایت عمر و سرعت فرارسیدن آن زمان را به‌سوی خویش می‌دید، حتماً تلاش برای دنیاطلبی را دشمن می‌داشت.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّمَا أَخَافُ عَلَیْکُمُ اثْنَتَیْنِ اتِّبَاعَ الْهَوَی وَ طُولَ الْأَمَلِ أَمَّا اتِّبَاعُ الْهَوَی فَإِنَّهُ یَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ أَمَّا طُولُ الْأَمَلِ فَیُنْسِی الْآخِرَهًَْ.
امام علی (علیه السلام)- من از دو چیز بر شما بیم دارم: پیروی از هوای نفس و آرزوی دراز؛ امّا پیرویِ هوای نفس [انسان‌را] از حقّ باز می‌دارد و آرزوی دراز، آخرت را از یاد می‌برد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَ صَلَاحَ أَوَّلِ هَذِهِ الْأُمَّهًِْ بِالزُّهْدِ وَ الْیَقِینِ وَ هَلَاکَ آخِرِهَا بِالشُّحِّ وَ الْأَمَلِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سامانِ کار این امّت، در آغاز دوری از دنیا و یقین است و بی‌سامانی آن، در پایان به بخل و آرزو.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْأَمَلَ یُسْهِی الْعَقْلَ وَ یُنْسِی الذِّکْرَ فَأَکْذِبُوا الْأَمَلَ فَإِنَّهُ غُرُورٌ وَ صَاحِبُهُ مَغْرُور.
امام علی (علیه السلام)- بدانید که آرزو [ی دور و دراز] عقل را غافل و یاد خدا را به فراموشی می‌سپارد؛ پس آرزو [ی ناروا] را دروغ انگارید که آرزو فریبنده است و صاحبش فریب خورده.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِذَا اسْتَحَقَّتْ وَلَایَهًُْ اللَّهِ وَ السَّعَادَهًُْ جَاءَ الْأَجَلُ بَیْنَ الْعَیْنَیْنِ وَ ذَهَبَ الْأَمَلُ وَرَاءَ الظَّهْرِ وَ إِذَا اسْتَحَقَّتْ وَلَایَهًُْ الشَّیْطَانِ وَ الشَّقَاوَهًُْ جَاءَ الْأَمَلُ بَیْنَ الْعَیْنَیْنِ وَ ذَهَبَ الْأَجَلُ وَرَاءَ الظَّهْر.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- زمانی‌که ولایت خدا و سعادت [برای کسی] محقّق شود، [یاد] مرگ در برابر دیدگان [او] آمده و آرزو به پشت سر رانده می‌شود؛ و زمانی‌که ولایت شیطان و شقاوت محقّق شود، آرزو برابر دیدگان [او] آمده و [یاد] مرگ به پشت‌سر رانده می‌شود.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عن أبی‌جعفر (علیه السلام) قَالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَیُ الْمُؤْمِنِینَ أَکْیَسُ قَالَ أَکْثَرُهُمْ ذِکْراً لِلْمَوْتِ وَ أَشَدُّهُمْ لَهُ اسْتِعْدَادا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام باقر (علیه السلام) فرمود: از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سؤال شد: «زیرک‌ترین مؤمن کیست»؟ فرمود: «آن‌که بیش از دیگران یاد مرگ کند و برای آن آماده‌تر باشد».