آیه ۲۰ - سوره سبأ

امام صادق ( وقتی خداوند در آیه: ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملًا [به مردم] برسان!. (مائده/۶۷). در غدیرخم به پیامبر (خود امر فرمود که علی (را به عنوان امیرمؤمنان منصوب نماید، آن حضرت فرمود: «هر که من مولای اویم، علی مولای اوست». پس ابلیسها نزد ابلیس بزرگ آمده و خاک بر سر کردند، و ابلیس به ایشان گفت: «به شما چه شده است»؟ گفتند: «این مرد امروز چنان گرهی بست که تا روز قیامت چیزی قادر به گشودن آن نیست. پس ابلیس به ایشان گفت: هرگز چنین نیست! زیرا کسانی که پیرامون او هستند، چند قول به من دادهاند و آنها خلاف وعدههای خود عمل نمیکنند. پس خداوند آیه: وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ را بر رسول خود نازل کرد.

امام علی ( آیا خداوند عزّوجلّ پیامبرش را امر نکرد تا وصیّ خود را به مردم معرفی کند و امامت و ولایت او را آشکار نماید؟! در قرآن مجید فرمود: «ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملًا [به مردم] برسان! و اگر نکنی، رسالت او را انجام نداده‌ای! خداوند تو را از [خطرات احتمالی] مردم، نگاه می‌دارد (مائده/۵۷) رسول خدا (امر خداوند را به مردم ابلاغ کردند. دراین‌هنگام شیاطین نزد ابلیس جمع شدند و گفتند: «شما به ما گفتید بعد از اینکه محمّد (درگذشت امّت او از هم پراکنده خواهند شد و سنّتش درهم خواهد شکست و کتاب او هم به این موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید: «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی أَعْقابِکُمْ؛ محمّد فقط فرستاده‌ی خداست و پیش از او، فرستادگان دیگری نیز بودند آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود، شما به عقب برمی‌گردید؟. (آل عمران/۱۴۴)». اکنون چگونه پیامبری او تمام خواهد شد و یا امّتش پراکنده می‌گردند درحالی‌که برای خود جانشین معیّن کرده و امامی نصب کرده است»؟ شیطان گفت: «شما ترسی نداشته باشید، امّت او فرمان او را نقض خواهند کرد و با وصیّ او مکر خواهند نمود و به اهل بیت (او ظلم خواهند کرد. حبّ دنیا بر آن‌ها چیره خواهد شد و آن‌ها وصیّت محمّد (را بی‌اثر خواهند نمود، تعصّب‌ها و کینه‌ها در دل آن‌ها پیدا خواهد شد و از روی نخوت و تکبّر، حق را از حق‌دار خواهند گرفت». دراین‌هنگام خداوند این آیه را نازل کرد که وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقاً مِنَ الْمؤْمِنِینَ.

امام باقر ( وقتی رسول خدا (دست علی (را در روز غدیر خم در دست خود گرفت و گفت: «هرکس که من مولای او هستم، علی (مولای اوست». ابلیس که خداوند او را لعنت کند، به همراه شیاطین خود در آنجا حاضر بود. آن شیاطین هنگامی‌که رسول خدا (فرمود: «هرکس که من مولای او هستم، علی (مولای اوست»، به او گفتند: «به خداوند سوگند! تو به ما این‌طور نگفته بودی، تو به ما خبر داده بودی که این مرد (رسول خدا () اگر بمیرد، در میان اصحاب او تفرقه می‌افتد؛ امّا این سخن امروز او باعث استواری و ثبات می‌شود و هرگاه کسی بخواهد برود، [و امامی بمیرد] دیگری به‌جای او می‌آید». ابلیس گفت: «پراکنده شوید، چرا که اصحاب او به من وعده داده‌اند که به هیچ‌کدام از سخنانی که او (رسول خدا () گفته است، اقرار و اعتراف نخواهند کرد و این همان سخن خداوند عزّوجلّ است که فرموده است: وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقًا مِّنَ المُؤْمِنِینَ».