آیه قُلِ ادْعُوا الَّذينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ لا يَمْلِكُونَ مِثْقالَ ذَرَّةٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ وَ ما لَهُمْ فيهِما مِنْ شِرْكٍ وَ ما لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهيرٍ [22]
بگو: «كسانى را كه غير از خدا [معبود خود] مى‌پنداريد بخوانيد! [آن‌ها هرگز گرهى از كار شما نمى‌گشايند، چرا كه] آن‌ها به‌اندازه‌ی ذرّه‌اى در آسمان‌ها و زمين مالك نيستند و نه در [خلقت و مالكيّت] آن‌ها شريكند و نه ياور او [در آفرينش] بودند».
علی‌بن‌ابراهیم ( ثُمَّ قَالَ عَزَّوَجَلَّ احْتِجَاجاً مِنْهُ عَلَی عَبَدَهًِْ الْأَوْثَانِ: قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ لا یَمْلِکُونَ مِثْقالَ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِی الْأَرْضِ وَ ما لَهُمْ فِیهِما کِنَایَهًٌْ عَنِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مِنْ شِرْکٍ وَ ما لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِیرٍ. وَ قَوْلُهُ وَ لَا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلاَّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ قَالَ: لَا یَشْفَعُ أَحَدٌ مِنْ أَنْبِیَاءِ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ حَتَّی یَأْذَنَ اللَّهُ لَهُ إِلَّا رَسُولُ اللَّهِ (فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ أَذِنَ لَهُ فِی الشَّفَاعَهًِْ مِنْ قَبْلِ یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ، وَ الشَّفَاعَهًُْ لَهُ وَ لِلْأَئِمَّهًِْ مِنْ وُلْدِهِ، ثُمَّ بَعْدَ ذَلِکَ لِلْأَنْبِیَاءِ (.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( [خداوند] عزّوجلّ از روی استدلال بر کسانی که بت‌ها را می‌پرستیدند، فرمود: قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ لا یَمْلِکُونَ مِثْقالَ ذَرَّةٍ فِی السَّماواتِ وَ لا فِی الْأَرْضِ وَ ما لَهُمْ فِیهِما؛ کنایه‌ای از آسمان‌ها و زمین است. مِنْ شِرْکٍ وَ ما لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِیرٍ و این کلام خدا: هیچ شفاعتی نزد او، جز برای کسانی که اذن داده، سودی ندارد!. (سبأ/۲۳). احدی از پیامبران خدا و رسولانش در روز قیامت، شفاعت نمی‌کنند تا اینکه خداوند به آن‌ها اذن و رخصت بدهد جز رسول خدا (که به او قبل از قیامت، اذن شفاعت داده شده است و شفاعت‌کردن مخصوص او و امامان (که از فرزندان اویند، می‌باشد. سپس بعد از ایشان، برای پیامبران (است».