آیه قالُوا سُبْحانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ كانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ [41]
آن‌ها مى‌گويند:«منزّهى [از اينكه همتايى داشته باشى]! تنها تو ولىّ و سرپرست مايى، نه آن‌ها، [آن‌ها ما را پرستش نمى‌كردند] بلكه جنّ را پرستش مى‌نمودند و اكثرشان به آن‌ها ايمان داشتند».
علی‌بن‌ابراهیم ( قَالَتْ قُرَیْشٌ إِنَ الْمَلَائِکَهًَْ هُمْ بَنَاتُ اللَّه و إِنْ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِناثاً وَ إِنْ یَدْعُونَ إِلَّا شَیْطاناً مَرِیداً قَالَ کانُوا یَعْبُدُونَ الْجِنَّ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( قریش می‌گفتند: «ملائکه دختران خدا هستند و آنچه غیر از خدا می‌خوانند، فقط بت‌هایی است [بی‌روح]، که هیچ اثری ندارد و [یا] شیطان سرکش و ویرانگر است» (نساء/۱۱۷)، جنّ را پرستش می‌نمودند.