آیه ۱۷ - سوره سجدة

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام) روایت است: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به علی (علیه السلام) فرمود: «ای علی (علیه السلام)! زمانی‌که در شب معراج مرا به آسمان بردند در بهشت رودی را دیدم که از شیرسفیدتر و از عسل شیرین‌تر بود و از تیر مقاوم‌تر که به تعداد ستارگان، ابریق (ظرف مخصوص آب) در آن بود و بر کرانه‌ی آن گنبدهایی از یاقوت سرخ و مروارید سفید وجود داشت جبرئیل با بال‌هایش ضربه‌ای به کنار آن رود زد که ناگاه مُشک خوش‌بویی شد». آنگاه فرمود: «قسم به کسی‌که جان محمد (صلی الله علیه و آله) به دست اوست! در بهشت درختی هست که با برخورد برگ‌هایش به یکدیگر صدای تسبیح از آن برمی‌خیزد؛ با صدایی‌که اوّلین و آخرین انسان‌ها مَثَل آن را نشنیده‌اند و میوه‌هایی همچون انار می‌دهد و میوه را در دامان مؤمن می‌افکند و او میوه را از میان هفتاد زیور، جدا می‌کند و مؤمنان با چهره‌هایی نورانی و درخشان روی تخت‌هایی از نور نشسته‌اند و تو در روز قیامت پیشوای آنان هستی. هریک از آن‌ها کفش‌هایی دارندکه بند آن از نور است که در هر جا از بهشت که بخواهند جلوی [پایِ] آن‌ها را روشن می‌کند. او در همین حال است که ناگاه زنی از بالای سرش او را نگریسته و می‌گوید: «ای بنده‌ی خدا! برای ما از جانب تو دولت و سروری است (تو صاحب و سرور ما هستی)». [این بنده] می‌گوید: «تو کیستی»؟ [زن] می‌گوید: «من از پاداش‌هایی هستم که خداوند تعالی [درباره‌ی‌شان] فرموده: فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ». آنگاه [رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله)] فرمود: «قسم به کسی‌که جان محمّد (صلی الله علیه و آله) به دست اوست! هر روز هفتادهزار مَلَک که او را به نام خود و به نام پدرش می‌خوانند، نزد او می‌آیند».

امام صادق (علیه السلام)- خداوند، بهشتی آفریده که هیچ چشمی، آن را ندیده و هیچ آفریده‌ای، از آن آگاه نشده است. پروردگار، هر بامداد، [درهای] آن بهشت را می‌گشاید و به آن می‌فرماید: «رایحه و عطرت فزونی باد»! بهشت ندا دهد: مؤمنان رستگار شدند (مؤمنون/۱). و آیه‌ی: فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ به همین معنا اشاره دارد.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ابن‌بابویه با سندش از مقاتل‌بن‌سلیمان نقل می‌کند که: شنیدم ضحّاک گفت: مردی از ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) پرسید: «خداوند که از همسران، خادمان، عطرها، شراب‌ها و میوه‌های بهشت خبر داده و چیزهای دیگری نیز درباره‌ی ویژگی‌های بهشت یادآور شده و آن‌ها را در کتاب خویش بیان کرده چه چیزی از بهشت را باقی گذاشته که نگفته باشد»؟ ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) پاسخ داد: «آنچه گفته نشده، بهشت جاودانی است که خداوند متعال، آن را در روز جمعه آفرید و سپس آن را از نگاه‌ها پنهان نگه داشت. پس هیچ‌یک از موجودات آسمان‌ها و زمین، بر آن نظر نمی‌افکنند تا آنکه اهل بهشت وارد آن شوند. خداوند عزّوجلّ سه بار به آن بهشت فرمود: «سخن بگو». بهشت عرض کرد: «خوشا به حال مؤمنان»! خداوند عزّوجلّ نیز فرمود: «خوشا به حال مؤمنان و خوشا به حال تو ای بهشت»!».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابن‌عباس (رحمة الله علیه) گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: هرکسی‌که شش خصلت در او باشد، از مؤمنان است. [این شش خصلت، عبارت است از:] اینکه راستگو باشد، به وعده‌اش عمل کند، امانت نزد خود را [به صاحبش] بازگرداند، به پدر و مادرش نیکی ورزد، صله‌ی رحم انجام دهد و از گناهش استغفار نماید، پس [چنین شخصی] مؤمن است.