آیه ۲۰ - سوره سجدة

آیه وَ أَمَّا الَّذِینَ فَسَقُوا فَمَأْواهُمُ النّارُ کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها أُعِیدُوا فِیها وَ قِیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذابَ النّارِ الَّذِي کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ [20]

و امّا کسانى‌که از اطاعت خدا سرباز زدند، جایگاه همیشگى آن‌ها آتش ‌است؛ هرزمان بخواهند از آن خارج‌ شوند، آن‌ها را به آن باز مى‌گردانند و به آنان گفته ‌مى‌شود:«بچشید عذاب آتشى را که تکذیب‌مى‌کردید!»

۱
(سجدة/ ۲۰)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیها قَالَ إِنَّ جَهَنَّمَ إِذَا دَخَلُوهَا هَوَوْا فِیهَا مَسِیرَهًَْ سَبْعِینَ عَاماً فَإِذَا بَلَغُوا أَسْفَلَهَا زَفَرَتْ بِهِمْ جَهَنَّمُ فَإِذَا بَلَغُوا أَعْلَاهَا قُمِعُوا بِمَقَامِعِ الْحَدِیدِ فَهَذِهِ حَالُهُمْ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- کُلَّمَا أَرَادُوا أَن یَخْرُجُوا مِنْهَا [یعنی] از غم، أُعِیدُوا فِیها. هنگامی‌که فاسقان وارد جهنّم می‌شوند، به درون آن می‌افتند که پیمودنش هفتاد سال طول می‌کشد و هنگامی‌که به قعر آن می‌رسند، جهنّم با خروش خود آنان را از آنجا به بالا پرتاب می‌کند و چون به بالای آن می‌رسند، با عمودهای آهنین بر آنان کوفته می‌شود [و دوباره به درون جهنّم می‌افتند]. پس پیوسته حال آنان، این‌گونه است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۶۲۲
بحار الأنوار، ج۸، ص۲۹۲/ القمی، ج۲، ص۱۷۰/ نورالثقلین/ البرهان

ولایت

۱
(سجدة/ ۲۰)

الصّادق (علیه السلام)- معانی‌الأخبار بِالْإِسْنَادِ إِلَی الْمُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْأَرْوَاحَ قَبْلَ الْأَجْسَادِ بِأَلْفَیْ عَامٍ فَجَعَلَ أَعْلَاهَا وَ أَشْرَفَهَا أَرْوَاحَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهًَْ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ الْأَئِمَّهًِْ بَعْدَهُمْ (علیهم السلام) وَ سَاقَ الْحَدِیثَ فِی قِصَّهًِْ آدَمَ (علیه السلام) وَ حَوَّاءَ إِلَی أَنْ قَالَ قَالَا رَبَّنَا فَأَرِنَا ظَالِمِیهِمْ فِی نَارِکَ حَتَّی نَرَاهَا کَمَا رَأَیْنَا مَنْزِلَتَهُمْ فِی جَنَّتِکَ فَأَمَرَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی النَّارَ فَأَبْرَزَتْ جَمِیعَ مَا فِیهَا مِنْ أَلْوَانِ النَّکَالِ وَ الْعَذَابِ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مَکَانُ الظَّالِمِینَ لَهُمُ الْمُدَّعِینَ لِمَنْزِلَتِهِمْ فِی أَسْفَلِ دَرْکٍ مِنْهَا کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها أُعِیدُوا فِیها.

امام صادق (علیه السلام)- مفضّل گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «خداوند ارواح را دوهزار سال پیش از بدن‌ها آفرید و بلندمرتبه‌ترین و شریف‌ترین آن‌ها را ارواح محمّد (صلی الله علیه و آله)، علی (علیه السلام)، فاطمه (سلام الله علیها)، حسن، حسین (علیها السلام) و امامان (علیهم السلام) بعد از آن‌ها قرار داد» و [امام (علیه السلام)] سخن را به داستان آدم (علیه السلام) و حوا (سلام الله علیها) سوق داد تا اینکه فرمود: «آن دو گفتند: «ظلم‌کنندگان به آن‌ها (محمد (صلی الله علیه و آله) و آل‌محمد (علیهم السلام)) را در آتشت نشانمان ده؛ همان‌گونه که جایگاه آن‌ها (محمد (صلی الله علیه و آله) و آل‌محمد (علیهم السلام)) را در بهشتت نشانمان دادی». و خداوند تبارک‌وتعالی به آتش فرمان‌داد و آتش هر آنچه از عقوبت‌ها و عذاب‌های گوناگون که در او بود آشکار کرد و خداوند عزّوجلّ فرمود: جایگاه ظلم‌کنندگان به آن‌ها که ادّعای مقام و منزلت آن‌ها را دارند در پست‌ترین جای جهنّم است، کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها أُعِیدُوا فِیها».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۶۲۲
بحار الأنوار، ج۸، ص۳۰۸/ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۱۷۲/ بحار الأنوار، ج۲۶، ص۳۲۰

شرابخوار

۱
(سجدة/ ۲۰)

الرّسول (علیه السلام)- الْعَبْدُ إِذَا شَرِبَ شَرْبَهًًْ مِنَ الْخَمْرِ ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِخَمْسَهًِْ أَشْیَاءَ الْأَوَّلُ قَسَاوَهًُْ قَلْبِهِ وَ الثَّانِی تَبَرَّأَ مِنْهُ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ جَمِیعُ الْمَلَائِکَهًِْ وَ الثَّالِثُ تَبَرَّأَ مِنْهُ جَمِیعُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْأَئِمَّهًِْ (علیهم السلام) وَ الرَّابِعُ تَبَرَّأَ مِنْهُ الْجَبَّارُ جَلَّ جَلَالُهُ وَ الْخَامِسُ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ وَ أَمَّا الَّذِینَ فَسَقُوا فَمَأْواهُمُ النَّارُ کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها أُعِیدُوا فِیها وَ قِیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُون.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- وقتی‌که بنده یک جرعه شراب بنوشد خداوند او را به پنج چیز مبتلا می‌کند: اوّل سنگدل‌شدن، دوّم اینکه جبرئیل (علیه السلام) و میکائیل (علیه السلام) و اسرافیل (علیه السلام) و تمامی فرشتگان از او بیزاری می‌جویند، سوّم اینکه همه‌ی پیامبران و امامان (علیهم السلام) از او بیزاری می‌جویند، چهارم اینکه خداوندِ جبّار جلّ‌جلاله از او بیزاری می‌جوید و پنجمین کیفرش این کلام خداوند است [که فرمود]: وَأَمَّا الَّذِینَ فَسَقُوا فَمَأْواهُمُ النَّارُ کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها أُعِیدُوا فِیها وَ قِیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۶۲۲
مستدرک الوسایل، ج۱۷، ص۴۷/ بحار الأنوار، ج۷۶، ص۱۴۹/ جامع الأخبار، ص۱۵۰
بیشتر