آیه وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها [3]
و به روز هنگامى‌كه خورشيد را آشكار سازد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَل ... وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها قَالَ ذَلِکَ الْإِمَامُ مِنْ ذُرِّیَّهًِْ فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) یُسْأَلُ عَنْ دِینِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَیُجَلِّیهِ لِمَنْ سَأَلَهُ فَحَکَی اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ قَوْلَهُ فَقَالَ وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها.
امام صادق (علیه السلام)- ابومحمّد گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: مراد از وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها چیست؟ فرمود: «مقصود از آن امام برحق از نژاد فاطمه (سلام الله علیها) است که از دین رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پرسش شود و آن را برای کسی‌که پرسیده است روشن کند و خدا از گفتار او حکایت کرده است و فرموده است: وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها».
الصّادق (علیه السلام)- وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها یَعْنِی بِهِ الْقَائِمَ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
امام صادق (علیه السلام)- وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها؛ منظور قائم آل محمّد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
الحسین (علیه السلام)- قَالَ الْحَارِثُ الْأَعْوَرُ لِلْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (علیها السلام) یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) جُعِلْتُ فِدَاکَ أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ فِی کِتَابِهِ الْمُبِینِ.. وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها قَالَ ذَلِکَ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً.
امام حسین (علیه السلام)- حارث اعور به امام حسین (علیه السلام) عرضه کرد: «فدایت شوم! ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! درباره‌ی آیه: وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها بفرمایید». فرمود: «وای بر تو ای حارث! منظور از خورشید محمّد (صلی الله علیه و آله) است و منظور از ماه امیرالمؤمنین (علیه السلام) است که به‌دنبال پیامبر (صلی الله علیه و آله) می‌آید و منظور از روز، قائم آل محمّد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که زمین را از عدل و داد پر می‌کند».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها یَعْنِی الْأَئِمَّهًَْ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ یَمْلِکُونَ الْأَرْضَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ فَیَمْلَئُونَهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً الْمُعِینُ لَهُمْ کَالْمُعِینِ لِمُوسَی عَلَی فِرْعَوْنَ وَ الْمُعِینُ عَلَیْهِمْ کَالْمُعِینِ لِفِرْعَوْنَ عَلَی مُوسَی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- وَ النَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا یعنی امامان از ما اهل بیت (علیهم السلام) که در آخرالزّمان وارث زمین می‌شوند و آن را از عدل و داد پر می‌کنند. یاور آن‌ها یاور موسی (علیه السلام) علیه فرعون است و یاری‌رسان بر ضدّ اهل بیت (علیهم السلام)، یاور فرعون علیه موسی (علیه السلام) است.