آیه ۲۷ - سوره شوری

امام صادق (علیه السلام)- اگر خداوند چنین کند، بندگان مرتکب سرکشی و طغیان خواهند شد. امّا آن‌ها را نیازمند به یکدیگر آفریده و بدین‌وسیله آن‌ها را به بندگی درآورده است. اگر خداوند همه بندگان را ثروتمند می‌آفرید، در زمین به طغیان و سرکشی می‌پرداختند. ولکِن ینَزِّل بِقَدَرٍ مَّا یشَاءُ، یعنی او به‌اندازه‌ای که خودش اراده کند و بداند که آن مقدار برای دین و دنیای آن‌ها مفید است بر آن‌ها نازل می‌کند؛ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- [انس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) از جبرئیل از خداوند عزّوجلّ روایت کرده است که:] در میان بندگان من کسانی هستند که چیزی جز مریضی آن‌ها را اصلاح نمی‌کند [و حالت مریضی، آن‌ها را به من نزدیکتر می‌کند] و اگر به آن‌ها سلامتی می‌دادم، خراب می‌شدند [و دست از عبادت من بر می‌داشتند] و در میان بندگان من کسانی هستند که چیزی جز سلامتی، آن‌ها را اصلاح نمی‌کند و اگر مریضشان می‌کردم، خراب می‌شدند [و دست از عبادت من بر می‌داشتند] و از بندگان من کسانی هستند که چیزی جز بی‌نیازی (ثروت) آن‌ها را اصلاح نمی‌کند و اگر آن‌ها را فقیر می‌کردم، خراب می‌شدند [و دست از عبادت من بر می‌داشتند] و از بندگان من کسانی هستند که چیزی جز فقر و بی‌چیزی آن‌ها را اصلاح نمی‌کند و اگر آن‌ها را بی نیاز می‌کردم، خراب می‌شدند [و دست از عبادت من بر می‌داشتند]، به همین دلیل است که من با اطّلاعی که از دل بندگان خود دارم به تدبیر امور آنان می‌پردازم.

ابن‌عبّاس ( طغیان و ستم آن‌ها در زمین [این است که] با به‌دست آوردن یک خانه، حرص خانه‌ای دیگر را بزنند و با به‌دست آوردن یک حیوان، طلب حیوان دیگری را بکنند. و وقتی لباسی را به‌دست می‌آورند، به دنبال کسب لباس دیگری بروند. [و از دنیا سیر نشوند و دنیا را برای دنیا بخواهند].