آیه ۱۴ - سوره ص

امام باقر (علیه السلام)- وَ ما أَضَلَّنا إِلاَّ الْمجْرِمُون، یعنی مشرکان و کسانی که به آن‌ها اقتدا کردند در شرک با آن‌ها همراهی نمودند و آن‌ها قوم محمّد (صلی الله علیه و آله) می‌باشند در میان این جماعت یک‌نفر یهودی و نصرانی نیست. گفتار خداوند در قرآن بر این گواه است در آنجا که فرمود: کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوح و یا فرمود: اصحاب ایکه [شهری نزدیک مدین] تکذیب کردند. (شعراء/۱۷۶) و یا فرمود: قوم لوط را تکذیب کردند. (شعراء/۱۶۰). [در میان آن‌ها یهودیان که] گفتند: عزیر (علیه السلام) فرزند خداست و نصاری که گفتند: عیسی (علیه السلام) پسر خداست [وجود ندارد] به‌زودی خداوند یهود و نصاری را وارد دوزخ می‌کند و هر قوم و ملّتی را به خاطر اعمال آن‌ها وارد جهنّم می‌گرداند.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابن‌عبّاس (گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: هنگامی‌که مرا شبانه (در شب معراج) سیر دادند بوی خوشی بر من عبور کرد، به جبرئیل گفتم: «این بو چیست»؟ جبرئیل گفت: «این بو از آرایشگر آل فرعون و اولاد اوست، روزی او مشغول آرایش دختر فرعون بود، شانه از دستش افتاد، بلافاصله گفت: «بسم اللَّه»، دختر فرعون گفت: «منظورت پدر من است»؟ او گفت: «خیر! بلکه اللَّه پروردگار من و تو و پدر توست، [دختر فرعون گفت: «قطعاً این موضوع را به پدرم اطّلاع خواهم داد»]، دختر فرعون این خبر را به پدر رساند، فرعون هم او و فرزندانش را فرا خواند. و گفت: «پروردگار شما کیست»؟ او گفت: «پروردگار من و تو، اللَّه است»، آنگاه فرعون دستور داد تنوری از مس گداخته را داغ کنند، سپس او و فرزندانش را بیاورند، وقتی چنین کردند، آن زن به فرعون گفت: «از تو درخواستی دارم و آن اینکه استخوان‌های من و فرزندانم را جمع کرده و آن‌ها را دفن کنی»، فرعون گفت: «باشد، به خاطر حقّی که در برابر خدماتت بر گردن من دارید، چنین می‌کنم»، سپس فرمان داد فرزندان او یکی یکی وارد آتش شدند (در آتش انداخته شدند)، تا نوبت به آخرین فرزند رسید که کودکی شیر خوار بود [و به خواست خدا به سخن در آمد و] گفت: «ای مادر، صبر کن! تو بر حقّ هستی». آنگاه مادر و کودک را با هم در تنور انداختند.