آیه ۸۸ - سوره ص

امام باقر (علیه السلام)- ابوحمزه گوید: امام باقر (علیه السلام) فرمود: وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِینٍ، [یعنی] هنگام خروج حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف).

امام علی (علیه السلام)- محمدبن‌سیرین گوید: از شماری مشایخ بصره شنیدم که میگفتند: «زمانیکه امام علی‌بن‌ابیطالب (علیه السلام) از جنگ جمل فارغ شد مریضی بر وی عارض گشت. روز جمعه شد امّا به علّت بیماری نتوانست برای نماز جمعه در مسجد حاضر شود لذا به پسر خود حسن (علیه السلام) فرمود: «ای پسرم به مسجد برو و برای مردم نماز جمعه ادا کن. حسن (علیه السلام) به مسجد آمد و پس از استقرار بر منبر، حمد و ثنای الهی را به جای آورد و شهادت به یگانگی خداوند داد و پس از صلوات بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای مردم، خداوند ما را برای نبوت انتخاب نموده و بر مردم برگزیده است و قرآن و وحی خود را بر ما نازل کرده است. به خدا قسم هرکس چیزی از حق ما را غصب کند بدون تردید خداوند آن را در دنیا و آخرت از او بازپس خواهد گرفت. هر دولت و حکومتی علیه ما باشد در نهایت حق و پیروزی از آن ماست. و به یقین خبر [پیروزی] آن را بعد از مدّتی خواهید دانست. سپس برای مردم نماز جمعه را اقامه کرد و سخنانش به پدرش رسید. وقتی حسن (علیه السلام) نزد پدرش رفت، امام علی (علیه السلام) به وی نگاه کرد و اشک بر گونهاش جاری شد. از او خواست که نزدیکتر شود لذا بین دو چشمان وی را بوسید و فرمود: «پدر و مادرم به فدایت ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللهُ سَمِیعٌ عَلِیم فرزندانی که بعضی از آنان از نسل بعضی دیگرند، و خداوند شنوای داناست».

امام علی (علیه السلام)- ای مردم کوفه! من شما را بدانچه خواهد شد، پیش از آنکه بشود آگاه می‌کنم تا از آن برحذر باشید و تا به سبب آن بترسد آن کس که پند و عبرت گیرد، گویا می‌بینم شما را که می‌گویید: علی (علیه السلام) دروغ می‌گوید، چنانچه قریش به پیغمبر خود و بزرگشان پیغمبر رحمت؛ محمّدبن‌عبدالله (صلی الله علیه و آله) دوست خدا می‌گفتند، پس ای وای بر شما! بر که دروغ می‌گویم؟ آیا بر خدا دروغ می‌بندم؟ من که اوّل کسی هستم که او را پرستش کرده و به یگانگی او را شناخته‌ام، یا به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دروغ می‌بندم؟ من که نخستین کس هستم که به او ایمان آورده و تصدیقش نموده یاریش کردم، سوگند به خدا! چنین نیست [که شما می‌گویید] بلکه سخنانی است بازدارنده که شما را بدان نیازی نیست (سخنان من شما را از این کردار ناهنجار باز می‌دارد و البتّه شما بدان نیازی ندارید) سوگند به آن‌که دانه را شکافت و انسان را آفرید که هرآینه راستی گفتار مرا پس از این خواهید دانست و این در آن زمانی است که نادانی‌هایتان شما را بدانجا برد و آن هنگام دانایی شما سودتان ندهد».

ابن‌عبّاس ( وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حینٍ یعنی ای کافران مکّه! به صداقت و راستی گفتار و دعوت پیامبر (صلی الله علیه و آله)، بعد از مرگتان علم خواهید یافت.