آیه بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ [12]
تو از انكارشان تعجّب مى‌كنى، ولى آن‌ها مسخره مى‌كنند.
علی‌بن‌إبراهیم ( یَعْنِی قُرَیْشاً ثُمَّ حَکَی قَوْلَ الدَّهْرِیَّهًِْ مِنْ قُرَیْشٍ فَقَالَ: أَ إِذَا مِتْنا وَ کُنَّا تُرَاباً وَ عِظَاماً إِلَی قَوْلِهِ دَاخِرُونَ أَیْ مَطْرُوحُونَ فِی النَّارِ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( یعنی قریشیان، سپس خداوند متعال سخن دهریّون قریشی را حکایت کرد و فرمود: أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَ إِنّا لَمَبْعُوثُونَ * أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ* قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ (صافّات/۱۸۱۶) یعنی در آتش افکنده می‌شوید. فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنظُرُونَ.