آیه إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ [64]
آن درختى است كه از قعر جهنّم مى‌رويد.
الباقر ( إِذَا أَرَادَ اللَّهُ قَبْضَ الْکَافِرِ ... ثُمَّ یُضْرَبُ عَلَی رَأْسِهِ ضَرْبَهًًْ فَیَهْوِی سَبْعِینَ أَلْفَ عَامٍ حَتَّی یُوَاقِعَ السَّعِیرَ فَإِذَا وَاقَعَهَا سُعِّرَتْ فِی وُجُوهِهِمْ فَعِنْدَ ذَلِکَ غَشِیَتْ أَبْصَارُهُمْ مِنْ نَفْحِهَا ثُمَّ یُضْرَبُ عَلَی رَأْسِهِ ضَرْبَهًًْ فَیَهْوِی سَبْعِینَ أَلْفَ عَامٍ حَتَّی یَنْتَهِیَ إِلَی شَجَرَةِ الزَّقُّومِ شَجَرَةٍ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ طَلْعُها کَأَنَّهُ رُؤُسُ الشَّیاطِین.
امام باقر ( هنگامی‌که خدا بخواهد جان کافر را بگیرد ... ضربه ای به سر او وارد می شود که به‌سبب آن ضربه هفتادهزار سال سقوط می کند تا در سعیر می افتد و وقتی به آنجا رسید، آتش به صورت های آنان کشیده می شود و در این لحظه چشم آن از شدّت حرارت چیزی نمی بیند. سپس ضربه ای به سر او وارد می شود که به‌سبب آن ضربه هفتادهزار سال سقوط میکند تا به درخت زقوم می رسد؛ درختی که از قعر جهنّم می‌روید* شکوفه‌ی آن مانند سرهای شیاطین است.