الصّادق (علیه السلام)- لَا تَجْمَعْ بَیْنَ سُورَتَیْنِ فِی رَکْعَهًٍْ وَاحِدَهًٍْ إِلَّا الضُّحَی وَ أَ لَمْ نَشْرحْ وَ سُورَهًَْ الْفِیلِ وَ لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ.
امام صادق (علیه السلام)- در یک رکعت بین [خواندنِ] دو سوره جمع مکن مگر سوره‌های ضحی و شرح و (نیز) سوره‌های فیل و قریش.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ: صَلَّی بِنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) الْفَجْرَ فَقَرَأَ الضُّحَی وَ أَ لَمْ نَشْرَحْ فِی رَکْعَهًٍْ.
امام صادق (علیه السلام)- زید شحّام گوید: ما با امام صادق (علیه السلام) نماز صبح را به جماعت خواندیم، ایشان سوره: ضحی و الم نشرح را در یک رکعت خواند.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ أَکْثَرَ قِرَاءَهًَْ و الشمس. و اللیل اذا یغشی. وَ الضُّحَی وَ أَ لَمْ نَشْرَحْ فِی یَوْمِهِ وَ لَیْلَتِهِ لَمْ یَبْقَ شَیْءٌ بِحَضْرَتِهِ إِلَّا شَهِدَ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ حَتَّی شَعْرُهُ وَ بَشَرُهُ وَ لَحْمُهُ وَ دَمُهُ وَ عُرُوقُهُ وَ عَصَبُهُ وَ عِظَامُهُ وَ جَمِیعُ مَا أَقَلَّتِ الْأَرْضُ مِنْهُ وَ یَقُولُ الرَّبُّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی قَبِلْتُ شَهَادَتَکُمْ لِعَبْدِی وَ أَجَزْتُهَا لَهُ انْطَلِقُوا بِهِ إِلَی جَنَّاتِی حَتَّی یَتَخَیَّرَ مِنْهَا حَیْثُ أَحَبَّ فَأَعْطُوهُ مِنْ غَیْرِ مَنٍّ (مِنِّی) وَ لَکِنْ رَحْمَهًًْ مِنِّی وَ فَضْلًا عَلَیْهِ فَهَنِیئاً هَنِیئاً لِعَبْدِی.
امام صادق (علیه السلام)- هرکه سوره: شمس، لیل، ضحی و انشراح را در روز یا شب بسیار تلاوت کند، چیزی پیرامون او نباشد جز آنکه در روز رستاخیز بر او گواهی دهد حتّی مو، پوست، گوشت، خون، رگ‌ها، اعصاب، استخوان‌ها و همهی اعضا و جوارح او که زمین بر روی خود می‌گیرد بر او گواهی دهند و پروردگار متعال فرماید: «گواهی شما بر بنده‌ام را پذیرفتم و آن را روا دانستم. او را به بهشتم ببرید تا هرکجا را که دوست دارد برگزیند و آنجا را بدون منّتی از من و تنها به‌سبب رحمت و لطف من به او ارزانی نمایید. گوارای بنده‌ام باشد»!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ الْمُسْلِمِینَ قَالُوا: مَا یَنْزِلُ عَلَیْکَ الْوَحْیُ یَا رَسُولَ اللَّهِ؟ فَقَالَ: وَ کَیْفَ یَنْزِلُ عَلَیَّ الْوَحْیُ وَ أَنْتُمْ لَا تَتَّقُونَ بَرَاجِمَکُمْ وَ لَا تُقَلِّمُونَ أَظْفَارَکُمْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، شفاعت محمّد (صلی الله علیه و آله) در روز قیامت بر او واجب میشود و به‌شمار هر نیازمند و یتیمی، ده کردار نیک برایش نوشته می شود و اگر این سوره را بر نام کسی که در جمع نیست و گم شده بنویسند، تندرست به نزد یارانش باز می گردد و هرکس چیزی را در جایی گذارد و سپس آن چیز را به خاطر آورد و این سوره را بخواند، خداوند آن را برایش حفظ میکند تا اینکه به دستش برسد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ أَدْمَنَ قِرَاءَتَهَا عَلَی اسْمِ صَاحِبٍ لَهُ رَجَعَ إِلَیْهِ صَاحِبُهُ سَرِیعاً سَالِماً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه پیوسته این سوره را بر نام دوست خود بخواند، دوستش به‌سرعت و تندرست به نزد او باز می گردد.