آیه اللهُ الَّذي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللهَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَديرٌ وَ أَنَّ اللهَ قَدْ أَحاطَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عِلْماً [12]
خداوند همان كسى است كه هفت آسمان را آفريد، و از زمين نيز همانند آن‌ها را؛ فرمان [و تدبير] او در ميان آن‌ها پيوسته فرود مى‌آيد تا بدانيد خداوند بر هرچيز تواناست و اينكه علم خدا به همه چيز احاطه دارد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قوله اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ دَلِیلٌ عَلَی أَنَّ تَحْتَ کُلِّ سَمَاءٍ أَرْضاً.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- سخن خداوند عزّوجلّ اللهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ دلیلی است بر آنکه در زیر هر آسمان، زمینی موجود است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ هَذِهِ الْأَرْضَ بِمَنْ عَلَیْهَا عِنْدَ الَّتِی تَحْتَهَا کَحَلْقَهًٍْ مُلْقَاهًٍْ فِی فَلَاهًٍْ قِیٍّ وَ هَاتَانِ بِمَنْ فِیهِمَا وَ مَنْ عَلَیْهِمَا عِنْدَ الَّتِی تَحْتَهَا کَحَلْقَهًٍْ مُلْقَاهًٍْ فِی فَلَاهًٍْ قِیٍّ وَ الثَّالِثَهًُْ حَتَّی انْتَهَی إِلَی السَّابِعَهًِْ وَ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ وَ السَّبْعُ الْأَرَضِینَ بِمَنْ فِیهِنَّ وَ مَنْ عَلَیْهِنَّ عَلَی ظَهْرِ الدِّیکِ کَحَلْقَهًٍْ مُلْقَاهًٍْ فِی فَلَاهًٍْ قِیٍّ وَ الدِّیکُ لَهُ جَنَاحَانِ جَنَاحٌ فِی الْمَشْرِقِ وَ جَنَاحٌ فِی الْمَغْرِب.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- همانا این زمین و هرکه بر آن است در برابر آنچه زیر آن قرار گرفته همچون حلقه‌ای است که در سرزمینی پهناور و خالی از سکنه افتاده باشد، و این هر دو با آنچه در آن‌ها و بر آنهاست در برابر آنچه زیر آن است چون حلقه‌ای است که در فلاتی پرت، افتاده است، و همچنین است سوّمی تا آنکه به هفتمی می‌رسد، سپس این آیه را تلاوت فرمود: خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ و این هفت زمین با آنچه در آنهاست و آنچه بر آنهاست بر پشت خروس همچون حلقه‌ای است که در دشتی پرت افتاده است. این خروس دو بال دارد که یک بال در مشرق و بال دیگرش در مغرب است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ فَرْدٌ یُحِبُّ الْوَتْرَ وَ فَرْدٌ اصْطَفَی الْوَتْرَ فَأَجْرَی جَمِیعَ الْأَشْیَاءِ عَلَی سَبْعَهًٍْ فَقَالَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ.
امام علی (علیه السلام)- خدا یکتاست و فرد را دوست دارد. خدا بی‌همتاست و فرد را برگزیده است. و قاعده هفت را بر تمام اشیاء جاری ساخت: خدای عزّوجلّ فرموده است: خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ.
الرّضا (علیه السلام)- عَن الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌خَالِدٍ عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُکِ فَقَالَ هِیَ مَحْبُوکَهًٌْ إِلَی الْأَرْضِ وَ شَبَّکَ بَیْنَ أَصَابِعِهِ فَقُلْتُ کَیْفَ تَکُونُ مَحْبُوکَهًًْ إِلَی الْأَرْضِ وَ اللَّهُ یَقُولُ رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ أَلَیْسَ یَقُولُ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها قُلْتُ بَلَی فَقَالَ فَثَمَّ عَمَدٌ وَ لَکِنْ لَا تَرَوْنَهَا قُلْتُ کَیْفَ ذَلِکَ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاکَ قَالَ فَبَسَطَ کَفَّهُ الْیُسْرَی ثُمَّ وَضَعَ الْیُمْنَی عَلَیْهَا فَقَالَ هَذِهِ أَرْضُ الدُّنْیَا وَ السَّمَاءُ الدُّنْیَا عَلَیْهَا فَوْقَهَا قُبَّهًٌْ وَ الْأَرْضُ الثَّانِیَهًُْ فَوْقَ السَّمَاءِ الدُّنْیَا وَ السَّمَاءُ الثَّانِیَهًُْ فَوْقَهَا قُبَّهًٌْ وَ الْأَرْضُ الثَّالِثَهًُْ فَوْقَ السَّمَاءِ الثَّانِیَهًِْ وَ السَّمَاءُ الثَّالِثَهًُْ فَوْقَهَا قُبَّهًٌْ وَ الْأَرْضُ الرَّابِعَهًُْ فَوْقَ السَّمَاءِ الثَّالِثَهًِْ وَ السَّمَاءُ الرَّابِعَهًُْ فَوْقَهَا قُبَّهًٌْ وَ الْأَرْضُ الْخَامِسَهًُْ فَوْقَ السَّمَاءِ الرَّابِعَهًِْ وَ السَّمَاءُ الْخَامِسَهًُْ فَوْقَهَا قُبَّهًٌْ وَ الْأَرْضُ السَّادِسَهًُْ فَوْقَ السَّمَاءِ الْخَامِسَهًِْ وَ السَّمَاءُ السَّادِسَهًُْ فَوْقَهَا قُبَّهًٌْ وَ الْأَرْضُ السَّابِعَهًُْ فَوْقَ السَّمَاءِ السَّادِسَهًِْ وَ السَّمَاءُ السَّابِعَهًُْ فَوْقَهَا قُبَّهًٌْ وَ عَرْشُ الرَّحْمَنِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَوْقَ السَّمَاءِ السَّابِعَهًِْ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ فَأَمَّا صَاحِبُ الْأَمْرِ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ الْوَصِیُّ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَائِمٌ هُوَ عَلَی وَجْهِ الْأَرْضِ فَإِنَّمَا یَنْزِلُ الْأَمْرُ إِلَیْهِ مِنْ فَوْقِ السَّمَاءِ مِنْ بَیْنِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ قُلْتُ فَمَا تَحْتَنَا إِلَّا أَرْضٌ وَاحِدَهًٌْ فَقَالَ مَا تَحْتَنَا إِلَّا أَرْضٌ وَاحِدَهًٌْ وَ إِنَّ السِّتَّ لَهُنَّ فَوْقَنَا.
امام رضا (علیه السلام)- حسین‌بن‌خالد گوید: به امام رضا (علیه السلام) عرض کردم: «درباره‌ی سخن خداوند عزّوجلّ: قسم به آسمان که دارای چین و شکن‌های زیباست. (ذاریات/۷) برای من توضیح دهید». فرمود: «آن (آسمان) به زمین، محکم بافته شده است، و انگشتان خویش را در هم فرو برد». عرض کردم: «چگونه به زمین بافته می‌باشد، درحالی‌که خداوند می‌فرماید: آسمان‌ها را، بدون ستون‌هایی که برای شما دیدنی باشد. (رعد/۲)». فرمود: «سبحان الله! مگر خداوند نمی‌فرماید: بدون ستون‌هایی که برای شما دیدنی باشد. (رعد/۲)». عرض کردم: «آری». فرمود: «پس ستون هست، ولی شما آن‌ها را نمی‌بینید». عرض کردم: «فدایت شوم! چگونه چنین چیزی ممکن است»؟ گفت: «پس دست چپ خویش را پهن کرد و دست راست خویش را بر آن قرار داد». و فرمود: «این زمین دنیاست، و آسمان دنیا در بالای آن مانند گنبد وجود دارد، و زمین دوّم بالای آسمان دنیاست، و آسمان دوّم در بالای آن مانند گنبد وجود دارد، و زمین سوّم بالای آسمان دوّم است، و آسمان سوّم بالای آن مانند گنبد وجود دارد، و زمین چهارم بالای آسمان سوّم است، و آسمان چهارم بالای آن مانند گنبد وجود دارد، و زمین پنجم بالای آسمان چهارم است، و آسمان پنجم بالای آن مانند گنبد وجود دارد، و زمین ششم بالای آسمان پنجم است، و آسمان ششم بالای آن مانند گنبد وجود دارد، و زمین هفتم بالای آسمان ششم است، و آسمان هفتم بالای آن مانند گنبد وجود دارد، و عرش خداوند رحمان در بالای آسمان هفتم است، و این همان سخن خداوند عزّوجلّ است الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ به صورت طبقه‌طبقه، وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ، امّا صاحب امر، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است، و وصیّ و جانشین بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بر روی زمین حاضر و موجود است، و امر از بالای آسمان از میان آسمان‌ها و زمین‌ها بر ایشان نازل می‌گردد». عرض کردم: «پس در زیر ما فقط یک زمین وجود دارد»؟ فرمود: «در زیر ما فقط یک زمین وجود دارد، و آن شش زمین در بالای ما هستند».
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمَّا أَرَادَ أَنْ یَخْلُقَ آدَمَ (علیه السلام) بَعَثَ جَبْرَئِیلَ (علیه السلام) فِی أَوَّلِ سَاعَهًْ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَهًْ فَقَبَضَ بِیَمِینِهِ قَبْضَهًْ بَلَغَتْ قَبْضَتُهُ مِنَ السَّمَاءِ السَّابِعَهًْ إِلَی السَّمَاءِ الدُّنْیَا وَ أَخَذَ مِنْ کُلِّ سَمَاءٍ تُرْبَهًْ وَ قَبَضَ قَبْضَهًْ أُخْرَی مِنَ الْأَرْضِ السَّابِعَهًْ الْعُلْیَا إِلَی الْأَرْضِ السَّابِعَهًْ الْقُصْوَی.
امام صادق (علیه السلام)- خدای عزّوجلّ، چون خواست آدم را بیافریند، در ساعت یکم روز جمعه، جبرئیل را فرستاد و او با دست راستش، از آسمان هفتم تا آسمان دنیا، مشتی خاک برگرفت و از هر آسمانی، تربتی برداشت. همچنین، او از زمین هفتم بالا تا زمین هفتم فرودین دوردست، مشتی خاک برگرفت.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُن رَوَی أَبُو صَالِحٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) أَنَّهَا سَبْعَ أَرَضِینَ لَیْسَ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ تُفَرِّقُ بَیْنَهُنَّ الْبِحَارُ وَ تَظَلُّ جَمِیعَهُنَّ السَّمَاءُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُن و ابوصالح هفت زمین بر زبر هم نیستند، دریاها میانشان فاصله است، و آسمان بر همه سایه دارد.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- سُئِلَ عَنِ إبن‌عباس (رحمة الله علیه) هَلْ تَحْتَ الْأَرْضِ خَلْقٌ قَالَ نَعَمْ أَ لَا تَرَی إِلَی قَوْلِهِ تَعَالَی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- از ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) پرسیده شد: «آیا زیر زمین آفریده‌ایست»؟ گفت: «آری، آیا سخن خداوند را نشنیده‌ای که می‌فرماید: خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- عَنِ إبن‌عباس (رحمة الله علیه) فِی قَوْلِهِ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ قَالَ سَبْعُ أَرَضِینَ فِی کُلِّ أَرْضٍ نَبِیٌّ کَنَبِیِّکُمْ وَ آدَمُ کَآدَمَ وَ نُوحٌ (علیها السلام) کَنُوحٍ وَ إِبْرَاهِیمُ (علیها السلام) کَإِبْرَاهِیمَ وَ عِیسَی (علیها السلام) کَعِیسَی (علیه السلام).
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- از ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) درباره‌ی این آیه: وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ؛ قَالَ سَبْعُ أَرَضِینَ فِی کُلِّ أَرْضٍ نَبِیٌّ روایت است: [یعنی] چون پیغمبر شما، آدمی چون آدم شما، نوحی چون نوح شما (علیه السلام)، ابراهیمی چون ابراهیم شما (علیه السلام)، و عیسایی چون عیسای شما.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) مَلَکَ مَا فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَا تَحْتَهَا فَعُرِضَتْ لَهُ سَحَابَتَانِ إِحْدَاهُمَا السَّهْلَهًُْ وَ الْأُخْرَی الذَّلُولُ وَ کَانَ فِی الصَّعْبَهًْ مُلْکُ مَا تَحْتَ الْأَرْضِ وَ فِی الذَّلُولِ مُلْکُ مَا فَوْقَ الْأَرْضِ فَاخْتَارَ الصَّعْبَهًَْ عَلَی الذَّلُولِ فَدَارَتْ بِهِ سَبْعَ أَرَضِینَ فَوَجَدَ ثَلَاثاً خَرَاباً وَ أَرْبَعَهًْ عَوَامِرَ.
امام علی (علیه السلام)- که علی (علیه السلام) دارا شد هرچه در زمین است، و زیر آن دو ابر بر او نمایان شدند، سرکش و رام و سرکش را برگزید. در سرکش دارایی آنچه است که زیر زمین است و در رام دارایی آنچه بالای زمین است، و بر سرکش گردش کرد در هفت زمین و سه را ویران یافت و چهار را آبادان.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَبِی‌الْحُسَیْنُ‌بْنُ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) قَالَ: کَانَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) بِالْکُوفَهًْ فِی الْجَامِعِ إِذْ قَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِنِّی أَسْأَلُکَ عَنْ أَشْیَاءَ فَقَالَ سَلْ تَفَقُّهاً وَ لَا تَسْأَلْ تَعَنُّتاً فَأَحْدَقَ النَّاسُ بِأَبْصَارِهِمْ فَقَالَ أَخْبِرْنِی عَنْ أَوَّلِ مَا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَی فَقَالَ (علیه السلام) خَلَقَ النُّورَ قَالَ فَمِمَّ خُلِقَتِ السَّمَاوَاتُ قَالَ (علیه السلام) مِنْ بُخَارِ الْمَاءِ قَالَ فَمِمَّ خُلِقَتِ الْأَرْضُ قَالَ (علیه السلام) مِنْ زَبَدِ الْمَاءِ قَالَ فَمِمَّ خُلِقَتِ الْجِبَالُ قَالَ مِنَ الْأَمْوَاجِ قَالَ فَلِمَ سُمِّیَتْ مَکَّهًُْ أُمَّ الْقُرَی قَالَ (علیه السلام) لِأَنَّ الْأَرْضَ دُحِیَتْ مِنْ تَحْتِهَا وَ سَأَلَهُ عَنِ السَّمَاءِ الدُّنْیَا مِمَّا هِیَ قَالَ (علیه السلام) مِنْ مَوْجٍ مَکْفُوفٍ وَ سَأَلَهُ عَنْ طُولِ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ وَ عَرْضِهِمَا قَالَ تِسْعُمِائَهًْ فَرْسَخٍ فِی تِسْعِمِائَهًْ فَرْسَخٍ وَ سَأَلَهُ کَمْ طُولُ الْکَوْکَبِ وَ عَرْضُهُ قَالَ اثْنَا عَشَرَ فَرْسَخاً فِی مِثْلِهَا وَ سَأَلَهُ عَنْ أَلْوَانِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ أَسْمَائِهَا فَقَالَ لَهُ اسْمُ أسماء {السَّمَاءِ} الدُّنْیَا رَفِیعٌ وَ هِیَ مِنْ مَاءٍ وَ دُخَانٍ وَ اسْمُ السَّمَاءِ الثَّانِیَهًْ فَیْدُومٌ وَ هِیَ عَلَی لَوْنِ النُّحَاسِ وَ السَّمَاءُ الثَّالِثَهًُْ اسْمُهَا الْمَارُومُ وَ هِیَ عَلَی لَوْنِ الشَّبَهِ وَ السَّمَاءُ الرَّابِعَهًُْ اسْمُهَا أرفلون وَ هِیَ عَلَی لَوْنِ الْفِضَّهًْ وَ السَّمَاءُ الْخَامِسَهًُْ اسْمُهَا هیعون وَ هِیَ عَلَی لَوْنِ الذَّهَبِ وَ السَّمَاءُ السَّادِسَهًُْ اسْمُهَا عَرُوسٌ وَ هِیَ یَاقُوتَهًْ خَضْرَاءُ وَ السَّمَاءُ السَّابِعَهًُْ اسْمُهَا عَجْمَاءُ وَ هِیَ دُرَّهًْ بَیْضَاءُ.
امام علی (علیه السلام)- امام حسین (علیه السلام) می‌فرماید: مردی در مسجد جامع کوفه از امام علی (علیه السلام) پرسید:: «از اوّلین چیزی که خداوند تعالی آن را آفرید، مرا باخبر ساز». فرمود: «نور را آفرید». عرض کرد: «پس آسمان‌ها از چه چیزی آفریده شدند»؟ فرمود: «از بخار آب». عرض کرد: «پس زمین از چه چیزی آفریده شد»؟ فرمود: «از کف آب». عرض کرد: «پس کوه‌ها از چه چیزی آفریده شدند»؟ فرمود: «از امواج». عرض کرد: «پس چرا مکّه، اُمّ القُرَی نامیده شد»؟ فرمود: «زیرا زمین از زیر آن گسترده شد». از آسمان دنیا از ایشان پرسید، و عرض کرد: «از چه چیزی است»؟ فرمود: «از موجی کف دار». سپس از طول و عرض خورشید و ماه از ایشان پرسید. فرمود: «نهصد فرسخ در نهصد فرسخ». و از طول و عرض کوکب از ایشان پرسید؟ فرمود: «دوازده فرسخ در دوازده فرسخ». و از رنگ و نام آسمان‌های هفت‌گانه از ایشان پرسید؟ فرمود: «نام آسمان دنیا، رفیع است که از آب و دود است، و نام آسمان دوّم، قیدوم است که به رنگ مس است، و آسمان سوّم، نام آن الماروم است که به رنگ برنج است، و آسمان چهارم، نام آن ارفلون است که به رنگ نقره است، و نام آسمان پنجم، هیعون است که طلایی رنگ است، و نام آسمان ششم، عروس است، که یاقوت سبز رنگ است، و آسمان هفتم، نام آن عجماء است، و آن مرواریدی سفید رنگ است».
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ مِنْ وَرَاءِ هَذِهِ أَرْبَعِینَ عَیْنَ شَمْسٍ مَا بَیْنَ شَمْسٍ إِلَی شَمْسٍ أَرْبَعُونَ عَاماً فِیهَا خَلْقٌ کَثِیرٌ مَا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ أَوْ لَمْ یَخْلُقْهُ وَ إِنَّ مِنْ وَرَاءِ قَمَرِکُمْ هَذَا أَرْبَعِینَ قَمَراً مَا بَیْنَ قَمَرٍ إِلَی قَمَرٍ مَسِیرَهًَْ أَرْبَعِینَ یَوْماً فِیهَا خَلْقٌ کَثِیرٌ مَا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ أَوْ لَمْ یَخْلُقْهُ قَدْ أُلْهِمُوا کَمَا أُلْهِمَتِ النَّحْلُ لَعْنَهًَْ الْأَوَّلِ وَ الثَّانِی فِی کُلِّ وَقْتٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ وَ قَدْ وُکِّلَ بِهِمْ مَلَائِکَهًْ مَتَی مَا لَمْ یَلْعَنُوهُمَا عُذِّبُوا.
امام باقر (علیه السلام)- جابر گوید: شنیدم امام باقر (علیه السلام) می‌فرمود: «به جز این خورشید، چهل خورشید است که فاصله هر خورشید تا خورشید دیگر چهل سال است. در آن‌ها گروه زیادی هستند که نمی‌دانند خداوند آدم را آفریده یا نه. و به جز این ماه شما، چهل ماه است که فاصله هر ماه تا ماه دیگر چهل روز راه است. در آن‌ها گروه زیادی هستند که نمی‌دانند خداوند آدم را آفریده یا نه. به آن‌ها الهام شده همان طور که به زنبور عسل الهام گردیده ...».
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ اثْنَیْ عَشَرَ أَلْفَ عَالَمٍ کُلُّ عَالَمٍ مِنْهُمْ أَکْبَرُ مِنْ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ سَبْعِ أَرَضِینَ مَا تَرَی عَالَمٌ مِنْهُمْ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ عَالَماً غَیْرَهُمْ وَ أَنَا الْحُجَّهًُْ عَلَیْهِمْ.
امام صادق (علیه السلام)- راستی برای خدا عزّوجلّ دوازده‌هزار عالم است که هرکدام بزرگتر از هفت آسمان و هفت زمین هستند و هیچ کدامشان نمی‌دانند که خدای عزّوجلّ عالم دیگری دارد، و من حجّت بر همه‌ی آن‌ها هستم.
الحسن (علیه السلام)- أَمَا عَلِمْتُمْ أَنَّهُ مَا مِنَّا أَحَدٌ إِلَّا وَ یَقَعُ فِی عُنُقِهِ بَیْعَهًٌْ لِطَاغِیَهًِْ زَمَانِهِ إِلَّا الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) الَّذِی یُصَلِّی خَلْفَهُ رُوحُ اللَّهِ عِیسَی‌ابْنُ‌مَرْیَمَ (علیه السلام) فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یُخْفِی وِلَادَتَهُ وَ یُغَیِّبُ شَخْصَهُ لِئَلَّا یَکُونَ لِأَحَدٍ فِی عُنُقِهِ بَیْعَهًٌْ إِذَا خَرَجَ ذَاکَ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِ أَخِی الْحُسَیْنِ (علیه السلام) ابْنِ سَیِّدَهًِْ الْإِمَاءِ یُطِیلُ اللَّهُ عُمُرَهُ فِی غَیْبَتِهِ ثُمَّ یُظْهِرُهُ بِقُدْرَتِهِ فِی صُورَهًِْ شَابٍّ ابْنِ دُونِ الْأَرْبَعِینَ سَنَهًًْ ذَلِکَ لِیُعْلَمَ أَنَّ اللهَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
امام حسن (علیه السلام)- مگر نمی‌دانید که بیعت جبابره و طاغیان زمان بر گردن همه‌ی ما اهل بیت هست، و فقط قائم (ما از این مورد مستثنی است و هیچ‌کس بر گردن او بیعت ندارد، قائم همان کسی است که حضرت عیسی (علیه السلام) پشت‌سر او نماز می‌خواند، خداوند ولادت او را مخفی می‌دارد و شخص او را از انظار پنهان می‌کند تا کسی در گردن او بیعت نداشته باشد، وی نهمین فرزند از اولاد برادرم حسین (علیه السلام) است که از سیّده‌ی کنیزان متولّد خواهد شد، خداوند عمر او را طولانی خواهد کرد و در پشت پرده غیبت نگاه خواهد داشت، و پس از مدّتی طولانی ظهور می‌کند درحالی‌که جوان است و سنّش از چهل سال کمتر نشان می‌دهد، و این برای این است که مردم بدانند؛ أَنَّ اللهَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.