آیه ۷ - سوره طلاق

امام صادق (علیه السلام)- روح‌بن‌عبدالرحیم گوید: از امام صادق (علیه السلام)، درباره‌ی آیه: وَ مَنْ قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللهُ پرسیدم. فرمود: «مرد باید به زن چندان نفقه و خرجی دهد که بتواند خود را اداره کند وگرنه بینشان جدایی افکنده شود».

امام صادق (علیه السلام)- مردی از امام (علیه السلام) سؤال کرد و گفت: «ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! آیا این از اسراف محسوب می‌شود که شخصی لباس‌های زیادی بگیرد و با آن‌ها زینت کند و بعضی از آن‌ها را به کمک برخی دیگر از لکه‌دارشدن حفظ کند [و دائماً لباس‌هایش را عوض کند]؟». فرمود: «نه؛ این از اسراف محسوب نمی‌شود. زیرا خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: لِیُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ».

امام صادق (علیه السلام)- عبدالأعلی گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «آیا در مردم ابزاری نهاده شده است که به‌وسیله‌ی آن درک معرفت کنند»؟ فرمود: «نه»، گفتم: «تکلیف به تحصیل معرفت دارند»؟ فرمود: «نه، خدا باید بیان کند، خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایی که به او داده تکلیف نمی‌کند».

امام هادی (علیه السلام)- نامه آن حضرت (علیه السلام) در انکار و ردّ مذهب جبر و تفویض و اثبات «عدل» و معنی «جایگاه و مرتبه میان جبر و تفویض ... از این‌رو خداوند انسان را به پیروی اوامر و اطاعت خود دعوت کرده که به او خلقت مستقیم، نطق کامل و قدرت تشخیص داده، پس از آنکه نیروی انجام تکلیف عطا کرده، فرموده: پس تا می‌توانید تقوای الهی پیشه کنید و گوش دهید و اطاعت نمایید. (تغابن/۱۶) و فرمود: خداوند هیچ‌کس را، جز به‌اندازه‌ی تواناییش، تکلیف نمی‌کند. (بقره/۲۸۶) و فرمود: لا یُکَلِّفُ اللهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها و آیات بسیار دیگر، و اگر خدا یکی از حس‌های بنده را بگیرد تکلیف مربوط به آن حس را از او برمی‌دارد، و لذا فرموده: بر نابینا و لنگ و بیمار گناهی نیست [اگر در میدان جهاد شرکت نکنند] و هرکس خدا و رسولش را اطاعت نماید، او را در باغ‌های [از بهشت] وارد می‌کند که نهرها از زیر [درختانش] جاری است و آن کس که سرپیچی کند، او را به عذاب دردناکی گرفتار می‌سازد!. (فتح/۱۷) از هرکس در این شرایط باشد جهاد و کلّیه‌ی وظایفی را که از انجامش عاجز است برداشته و همچنین حج و زکات را بر آنکه مال و استطاعتش داده واجب کرده و از فقیر نخواسته، فرموده: و برای خدا بر مردم است که آهنگ خانه‌ی [او] کنند، آن‌ها که توانایی رفتن به‌سوی آن دارند. (آل عمران/۹۷) و درباره‌ی «ظهار» فرمود: کسانی که همسران خود را «ظِهار» می‌کنند، سپس از گفته خود بازمی‌گردند، باید پیش از آمیزش جنسی با هم، برده‌ای را آزاد کنند این دستوری است که به آن اندرز داده می‌شوید و خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است! و کسی که توانایی [آزادکردن برده‌ای] نداشته باشد، دو ماه پیاپی قبل از آمیزش روزه بگیرد و کسی که این را هم نتواند، شصت مسکین را اطعام کند. (مجادله/۴۳) این‌ها همه دلیل است که خداوند تبارک‌وتعالی از بندگان تکلیفی ما زاد بر قدرتی که به آن‌ها داده نخواسته، و نهی و منع او هم به همین منوال است، این معنای «تندرستی و سلامت خلقت» است.