آیه وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا يَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً [112]
[امّا] آن کس‌که کارهاى شایسته انجام دهد، در‌حالى‌که مؤمن باشد، نه از ستمى مى‌ترسد، و نه از کمبود [حقّش].
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مُوسَی‌بْنِ‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ أَبِیهِ فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا یَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً قَالَ مُؤْمِنٌ بِمَحَبَّهًِْ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ مُبْغِضٌ لِعَدُوِّهِمْ.
امام صادق ( وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا یَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً؛ یعنی هرکس مؤمن به محبّت آل محمّد (و دشمن دشمن ایشان باشد.
الباقر (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی فَلا یَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً أَیْ لَا یَنْقُصُ مِنْ عَمَلِهِ شَیْئاً وَ أَمَّا ظُلْماً یَقُولُ لَنْ یَذْهَبَ بِهِ.
امام باقر ( فَلَا یَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا؛ از کارهایش هیچ‌چیز کم نخواهد شد و امّا منظور از ظُلْمًا؛ این است که بر اساس ظلم با او رفتار نخواهد شد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ امیرالمؤمنین (علیه السلام) فِی جَوَابِ الزِّنْدِیقِ الْمُدَّعِی لِلتَّنَاقُضِ فِی الْقُرْآنِ قَالَ (علیه السلام) وَ أَمَّا قَوْلُهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ وَ قَوْلُهُ وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی فَإِنَّ ذَلِکَ کُلَّهُ لَا یُغْنِی إِلَّا مَعَ الِاهْتِدَاءِ وَ لَیْسَ کُلُّ مَنْ وَقَعَ عَلَیْهِ اسْمُ الْإِیمَانِ کَانَ حَقِیقاً بِالنَّجَاهًِْ مِمَّا هَلَکَ بِهِ الْغُوَاهًُْ وَ لَوْ کَانَ ذَلِکَ کَذَلِکَ لَنَجَتِ الْیَهُودُ مَعَ اعْتِرَافِهَا بِالتَّوْحِیدِ وَ إِقْرَارِهَا بِاللَّهِ وَ نَجَا سَائِرُ الْمُقِرِّینَ بِالْوَحْدَانِیَّهًِْ مِنْ إِبْلِیسَ فَمَنْ دُونَهُ مَعَ الْکُفْرِ.
امام علی ( امیرالمؤمنین (در پاسخ زندیقی که گفت در قرآن تناقض وجود دارد فرمود: «.... امّا کلام خداوند که فرمود: «مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ و آیه: وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی؛ همه‌ی این‌ها با هدایت نتیجه می‌دهد. این‌طور نیست که هرکس نام مؤمن بر خود نهاده، در حقیقت اهل نجات باشد، و با گمراهان در هلاکت گرفتار نشود، اگر چنین بود باید یهودیان با اعتراف به توحید و اقرار به خداوند نجات پیدا می‌کردند و یا دیگران که به وحدانیّت خداوند اقرار کرده‌اند رستگار گردند. شیطان و کسانی که پایین‌تر از او می‌باشند از این گروه هستند».
الباقر (علیه السلام)- فِی رَوَایَهًِْ أَبِی‌الجَارُودِ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ لَا یَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً یَقُولُ: لَا یُنْقَصُ مِنْ عِلْمِهِ شَیْءٌ وَ أَمَّا ظُلْماً یَقُولُ یَذْهَبُ بِهِ قَوْلُهُ أَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْراً یَعْنِی مَا یَحْدُثُ مِنْ أَمْرِ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وَ السُّفْیَانِیِّ.
امام باقر ( در روایت ابوالجارود آمده است: امام باقر (در مورد آیه: فَلَا یَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا فرمود: «از کارهایش هیچ‌چیز کم نخواهد شد. و امّا منظور از ظُلْمًا؛ این است که براساس ظلم با او رفتار نخواهد شد».