آیه إِنّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنا أَنَّ الْعَذابَ عَلى مَنْ كَذَّبَ وَ تَوَلّى [48]
به ما وحى‌شده كه مجازات الهى بر كسى است كه [آيات او را] تكذيب كند و سرپيچى نمايد.
الباقر (علیه السلام)- أَقْبَلَ أَبُوجَهْلِ‌بْنُ‌هِشَامٍ وَ مَعَهُ قَوْمٌ مِنْ قُرَیْشٍ فَدَخَلُوا عَلَی أَبِی‌طَالِبٍ (رحمة الله علیه) فَقَالُوا إِنَّ ابْنَ أَخِیکَ قَدْ آذَانَا وَ آذَی آلِهَتَنَا فَادْعُهُ وَ مُرْهُ فَلْیَکُفَّ عَنْ آلِهَتِنَا وَ نَکُفُّ عَنْ إِلَهِهِ قَالَ فَبَعَثَ أَبُوطَالِبٍ (رحمة الله علیه) إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَدَعَاهُ فَلَمَّا دَخَلَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) لَمْ یَرَ فِی الْبَیْتِ إِلَّا مُشْرِکاً فَقَالَ السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی ثُمَّ جَلَس.
امام باقر ( ابوجهل‌بن‌هشام با گروهی از قریش نزد ابوطالب رفتند و گفتند: «این برادرزاده ات ما و خدایان ما را می آزارد. او را فراخوان و به او امر کن که از خدایان ما دست بردارد تا ما هم از خدای او دست برداریم. ابوطالب کسی را نزد رسول خدا (فرستاد و ایشان را فراخواند. چون رسول خدا (وارد خانه شد، در خانه به جز مشرک کسی ندید، پس فرمود: السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی سپس نشست.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- ثُمَّ دَعَا بِکِتَاب رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الَّذِی بَعَثَ بِهِ دِحْیَهًَْ إِلَی عَظِیمِ بُصْرَی فَدَفَعَهُ إِلَی هِرَقْلَ فَقَرَأَهُ فَإِذَا فِیهِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ مِنْ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدِهِ وَ رَسُولِهِ إِلَی هِرَقْلَ عَظِیمِ الرُّومِ وَ سَلَامٌ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی.
پیامبر ( نامه‌ای را که رسول اکرم (همراه با «دحیه» به پادشاه بصری توقیع فرموده است، هرچه زودتر، برای امپراطور حاضر کرده و قرائت نمایند. در آن نامه چنین آمده بود: «به نام خدای بخشنده‌ی مهربان، این توقیعی است از محمّدبن‌عبدالله و رسول خدا (به هرقل، امپراطور روم. السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الهُدی».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌إِسْحَاقَ قَالَ: بَعَثَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَبْدَ‌اللَّهِ‌بْنَ‌حُذَافَهًَْ‌بْنِ‌قَیْسٍ إِلَی کِسْرَی‌بْنِ‌هُرْمُزَ مَلِکِ فَارِسَ وَ کَتَبَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ مِنْ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ إِلَی کِسْرَی عَظِیمِ فَارِسَ سَلَامٌ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی.
پیامبر ( محمّدبن‌اسحاق گوید: رسول خدا («حذافهًْ‌بن‌قیس» را به‌سوی پادشاه فارس «کسری پسر هرمز» فرستاد و اینگونه برای او نوشت: «به‌نام خدای بخشنده‌ی مهربان، از محمّد رسول خدا (به کسری بزرگ فارس؛ سَلَامٌ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الهُدی».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَمَّا النَّجَاشِیُّ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بَعَثَ عَمْرَوبْنَ‌أُمَیَّهًَْ إِلَیْهِ فِی شَأْنِ جَعْفَرِ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (رحمة الله علیه) وَ أَصْحَابِهِ وَ کَتَبَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ مِنْ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِلَی النَّجَاشِیِّ مَلِکِ الْحَبَشَهًِْ إِنِّی أَحْمَدُ إِلَیْکَ اللَّهَ الْمَلِکَ الْقُدُّوسَ السَّلَامَ الْمُهَیْمِنَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ (علیه السلام) رُوحُ اللَّهِ وَ کَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلی مَرْیَمَ (سلام الله علیها) الْبَتُولِ الطَّیِّبَهًِْ فَحَمَلَتْ بِعِیسَی (علیه السلام) وَ إِنِّی أَدْعُوکَ إِلَی اللَّهِ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ فَإِنْ تَبِعْتَنِی وَ تُؤْمِنْ بِالَّذِی جَاءَنِی فَإِنِّی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ قَدْ بَعَثْتُ إِلَیْکَ ابْنَ عَمِّی جَعْفَراً وَ مَعَهُ نَفَرٌ مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی.
پیامبر ( حضرت رسول (عمروبن‌امیّه ضمیری را نزد نجّاشی فرستاد تا درباره‌ی جعفربن‌ابی‌طالب و یاران او با وی مذاکره کند، و نامه‌ای هم دراین‌باره برای ملک حبشه نوشت و متن آن نامه از این قرار است: «به‌نام خدای بخشنده‌ی مهربان، این نامه‌ایست از محمّد رسول (پروردگار برای نجّاشی پادشاه حبشه، سلام بر شما، من اینک خدای را برای شما وصف می‌کنم: خداوند مالک و مقتدر که از هر عیب و نقصی پاک و مبرّاست خداوندی که همگان را در پرتو عنایت خود از هر آسیبی نگاه می‌دارد، و به همه‌ی موجودات غالب و فرمانروا و همه‌چیز را در تحت قدرت خود دارد. گواهی می‌دهم که عیسی‌بن‌مریم (روح خداوند و کلمه اوست که به مریم (بتول القاء فرموده، و مریم (از هرگونه زشتی و ناروایی پاک و دامنش از هر آلودگی منزّه است. مریم (در اثر اراده پروردگار به عیسی (حامله شد، و خداوند وی را از روحی که مورد عنایتش بود آفرید همان‌طور که آدم (را آفرید و از آن روح در وی دمید. اینک من شما را به خداوند یگانه دعوت می‌کنم، و از شما می‌خواهم که از خداوند اطاعت کنید، و همچنین از من که فرستاده‌ی او هستم پیروی کنی و به من و آنچه بر من نازل می‌گردد تصدیق نمایی، من رسول پروردگار هستم و اینک پسر عمّ خود جعفر را نزد شما فرستاده‌ام و عدّه‌ای از مسلمین هم با وی همراه هستند، هنگامی‌که آنان نزد شما آمدند به رسالت من اقرار کن و کبر و بزرگی را از خود دور نما، من شما و لشکریان شما را به‌طرف خداوند دعوت می‌کنم، من اینک تبلیغ رسالت کردم و شما نیز وظیفه دارید از من بپذیرید، وَ السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الهُدی.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) قَالَ: لَمَّا بُعِثَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) أَمَرَ عَلِیّاً (علیه السلام) أَنْ یَکْتُبَ کِتَاباً إِلَی الْکُفَّارِ وَ إِلَی النَّصَارَی وَ إِلَی الْیَهُودِ فَکَتَبَ کِتَاباً أَمْلَاهُ جَبْرَئِیلُ عَلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَکَتَبَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ مِنْ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِلَی یَهُودِ خَیْبَرَ أَمَّا بَعْدُ {فَ} إِنَّ الْأَرْضَ لِلهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ. وَ السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهًَْ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ ثُمَّ خَتَمَ الْکِتَابَ وَ أَرْسَلَهُ إِلَی یَهُودِ خَیْبَر فَلَمَّا وَصَلَ الْکِتَابُ إِلَیْهِمْ أَتَوْا إِلَی شَیْخِهِمْ ابْنِ سَلَامٍ فَأَخَذَهَا وَ أَتَی بِهَا إِلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ فِی مَسْجِدِهِ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلَی أَصْحَابِکَ فَقَالُوا وَ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی السَّلَامُ وَ رَحْمَهًُْ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُه.
پیامبر ( ابن‌عبّاس (گوید: چون پیغمبر (مبعوث شد، علی (را فرمود: «نامه‌ای به کفّار و ترسایان و یهود نوشت که آن را جبرئیل به پیغمبر (دیکته کرد، نوشت. به‌نام خدای بخشنده‌ی مهربان، از محمّد رسول خدا (به یهود خیبر امّا بعد، زمین از آن خداست، و آن را به هرکس از بندگانش که بخواهد و سرانجام از آن پرهیزکاران. (اعراف/۱۲۸). وَ السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الهُدی. لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم؛ سپس مهر بر نامه نهاد و نزد یهود خیبر فرستاد و چون نامه به آن‌ها رسید، نزد بزرگ خود ابن‌سلام آمدند و گفتند: «ای پسر سلام! این نامه‌ی محمّد است که به تو نوشته ...». آن‌ها را برداشت و آورد نزد محمّد (که در مسجد خود بود، و گفت: «ای محمّد (درود بر تو و بر یارانت». گفتند: «وَ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الهُدی السَّلَامُ با رحمت خدا و برکاتش».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنِ الْأَصْبَغِ‌بْنِ‌نُبَاتَهًَْ قَالَ: دَخَلَ عَبْدُ‌اللَّهِ‌بْنُ‌الْکَوَّاءِ عَلَی الْإِمَامِ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی وَ خَشِیَ عَوَاقِبَ الرَّدَی.
امام علی ( اصبغ‌بن‌نباته گوید: عبدالله‌بن‌کواء به محضرامام (شرفیاب شد و عرض کرد: «سلام بر تو ای امیرالمؤمنین (». حضرت در پاسخ فرمود: السَّلامُ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الهُدی و سلام بر کسی‌که از فرجام هلاکت می‌هراسد.