آیه كَذلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْباءِ ما قَدْ سَبَقَ وَ قَدْ آتَيْناكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْراً [99]
این‌گونه از اخبار پیشین براى تو بازگو مى‌کنیم؛ و ما از نزد خود، ذکرى [قرآن] به تو دادیم.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- کِتَابُ الْغَارَاتِ لِإِبْرَاهِیمَ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ الثَّقَفِیِّ، قَالَ رُوِی أَنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) کَتَبَ إِلَی مُعَاوِیَهًَْ مِنْ عَبْدِ‌اللَّهِ امیرالمؤمنین علِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) إِلَی مُعَاوِیَهًَْ وَ بَعْد نَحْنُ آلُ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) الْمَحْسُودُونَ وَ أَنْتَ الْحَاسِدُ لَنَا خَلَقَ اللَّهُ آدم (علیه السلام) بِیَدِهِ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَ أَسْجَدَ لَهُ الملائکهًْ وَ عَلَّمَهُ الْأَسْمَاءَ کُلَّهَا وَ اصْطَفَاهُ عَلَی الْعَالَمِینَ فَحَسَدَهُ الشَّیْطَانُ فَکانَ مِنَ الْغاوِینَ وَ نُوحاً (علیه السلام) حَسَدَهُ قَوْمُهُ إِذْ قَالُوا ما هذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُرِیدُ أَنْ یَتَفَضَّلَ عَلَیْکُمْ ذَلِکَ حَسَدٌ مِنْهُمْ لِنُوحٍ أَنْ یُقِرُّوا لَهُ بِالْفَضْلِ وَ هُوَ بَشَرٌ وَ مِنْ بَعْدِهِ حَسَدُوا هُوداً إِذْ یَقُولُ قَوْمُهُ ما هذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یَأْکُلُ مِمَّا تَأْکُلُونَ مِنْهُ وَ یَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ* وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَکُمْ إِنَّکُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ قَالُوا ذَلِکَ حَسَداً أَنْ یُفَضِّلَ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشاءُ وَ مِنْ قَبْلِ ذَلِکَ ابْنُ آدم (علیه السلام) قَابِیلُ قَتَلَ هَابِیلَ حَسَداً فَکَانَ مِنَ الْخَاسِرِینَ وَ طَائِفَهًٌْ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ إِذْ قالُوا لِنَبِیٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنا مَلِکاً نُقاتِلْ فِی سَبِیلِ اللهِ فَلَمَّا بَعَثَ اللَّهُ لَهُمْ طَالُوتَ مَلِکاً حَسَدُوهُ وَ قالُوا أَنَّی یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنا وَ زَعَمُوا أَنَّهُمْ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ کُلَّ ذَلِکَ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنْباءِ ما قَدْ سَبَقَ وَ عِنْدَنَا تَفْسِیرُهُ وَ عِنْدَنَا تَأْوِیلُهُ وَ قَدْ خابَ مَنِ افْتَری وَ نَعْرِفُ فِیکُمْ شِبْهَهُ وَ أَمْثَالَه.
امام علی ( حضرت علی (درنامه‌ای به معاویه این‌گونه نوشت: «از طرف بنده‌ی خدا امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابی‌طالب (به معاویه... ما همان آل ابراهیم (هستیم که مورد حسادت واقع شدیم و تو بر ما حسد کردی. خدا آدم (را با دست قدرتش آفرید: و از روح خود دراو دمید. (سجده/۹). و ملائکه را ملزَم به سجده بر او کرد و همه‌ی اسماء را به او آموخت و بر همه‌ی جهانیان او را برتری داد پس شیطان بر او حسادت کرد و از گمراهان شد. (اعراف/۱۷۵). قوم نوح (به او حسادت کردند زمانیکه در حقّ او گفتند: این فرد بشری مانند شماست می‌خواهد خودش را برتر از شما جلوه دهد. (مؤمنون/۲۴) این حسودی از جانب آنان بر نوح (بود که به فضل او اقرار کنند درحالیکه او بشر است. و پس از او بر هود حسادت ورزیدند آنگاه که به قومش گفت: «این بشری است مثل شما؛ از آنچه می‌خورید می‌خورد؛ و از آنچه می‌نوشید می‌نوشد! [پس چگونه می‌تواند پیامبر باشد؟!] و اگر از بشری همانند خودتان اطاعت کنید، مسلّماً زیانکارید. (مؤمنون/۳۴-۳۳) و آن را از روی حسد گفتند که خداوند هر که را بخواهد برتری میدهد و هرکه را بخواهد به رحمتش مخصوص میگرداند. و پیش از آن پسر آدم (قابیل از روی حسد هابیل را کشت و از زیانکاران بود. و گروهی از بنیاسرائیل: به پیامبر خود گفتند: «زمامدار (و فرماندهی) برای ما انتخاب کن! تا (زیر فرمان او) در راه خدا پیکار کنیم. (بقره/۲۴۶) و زمانیکه خداوند طالوت را بهعنوان فرمانروا بر آنان فرستاد بر او حسادت کردند و گفتند: «هرگز فرمانروایی بر ما برای او نخواهد بود؛ و پنداشتند که خود بر فرمانروایی سزاوارتر از او هستند، همه این موارد را از خبرهایی که گذشته است و تفسیر و تأویلش نزد ماست برایت بیان میکنیم.