آیه يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلى نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا [13]
در آن روز كه آن‌ها را به‌سوى آتش دوزخ مى‌رانند.
علی‌ّبن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- و قوله یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلی نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا قَالَیَدْفَعُونَ فِی النَّار.
علی‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- یَومَ یُدَعُّونَ إِلی نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا [یعنی] به آتش جهنّم انداخته می‌شوند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ رَسُولُ اللَّه (صلی الله علیه و آله) لَمَّا مَرَّ بِعَمْرِوبْنِ‌الْعَاصِ وَ الْوَلِیدِ‌بْنِ‌عُقْبَهًَْ‌بْنِ‌أَبِی مُعَیْطٍ وَ هُمَا فِی حَائِطٍ یَشْرَبَانِ وَ یُغَنِّیَانِ بِهَذَا الْبَیْتِ فِی حَمْزَهًَْ‌بْنِ‌عَبْدِ الْمُطَّلِبِ حِینَ قُتِلَ کَمْ مِنْ حَوَارِیَّ تَلُوحُ عِظَامُهُ وَرَاءَ الْحَرْبِ عِنْدَ أَنْ یُجَرَّ فَیُقْبَرَفَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) اللَّهُمَّ الْعَنْهُمَا وَ ارْکُسْهُمَا فِی الْفِتْنَهًِْ رَکْساً وَ دُعَّهُمَا إِلَی النَّارِ دَعّا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هنگامی‌که عمروبن‌عاص و ولیدبن‌عقبه‌بن ابی‌معیط پس از شهادت حمزه‌بن‌عبدالمطلب (رحمة الله علیه) در باغی مشغول نوشیدن شراب بودند و با این بیت می‌زدند و می‌خواندند: چه بسا یار و یاوری که درپی جنگ، استخوان‌هایش به‌جای او خود نمایی می‌کند و باید کشیده شده و در خاک مدفون شود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از کنار آن‌ها گذشت و گفت: «بار خدایا، این دو را لعنت کن و در فتنه، سرنگون ساز و آن‌ها را به آتش جهنّم درافکن».