آیه يَتَنازَعُونَ فيها كَأْساً لا لَغْوٌ فيها وَ لا تَأْثيمٌ [23]
آن‌ها در بهشت جام‌هاى لبريز [از شراب طهور] را كه نه بيهوده‌گويى در آن است و نه گناه، از يكديگر مى‌گيرند.
أمیرالمومنین (علیه السلام)- فِی وَصْفِهِ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ (علیه السلام) ... وَ مِنْ عَلَامَاتِ أَحَدِهِمْ أَنْ یَکُونَ لَهُ حَزْمٌ فِی لِینٍ وَ إِیمَانٌ فِی یَقِینٍ وَ حِرْصٌ فِی تَقْوَی وَ فَهْمٌ فِی فِقْهٍ وَ حِلْمٌ فِی عِلْمٍ وَ کَیْسٌ فِی رِفْقٍ وَ قَصْدٌ فِی غِنًی وَ خُشُوعٌ فِی عِبَادَهًٍْ وَ تَحَمُّلٌ فِی فَاقَهًٍْ وَ صَبْرٌ فِی شِدَّهًٍْ وَ إِعْطَاءٌ فِی حَقٍّ وَ طَلَبٌ لِحَلَالٍ وَ نَشَاطٌ فِی هُدًی وَ تَحَرُّجٌ عَنْ طَمَعٍ وَ تَنَزُّهٌ عَنْ طَبَعٍ وَ بِرٌّ فِی اسْتِقَامَهًٍْ وَ اعْتِصَامٌ بِاللَّهِ مِنْ مُتَابَعَهًِْ الشَّهَوَاتِ وَ اسْتَعَاذَهًٌْ بِهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ یُمْسِی وَ هَمُّهُ الشُّکْرُ وَ یُصْبِحُ وَ شُغْلُهُ الْفِکْرُ أُولَئِکَ الْآمِنُونَ الْمُطْمَئِنُّونَ الَّذِینَ یُسْقَوْنَ مِنْ کَأْسٍ لا لَغْوٌ فِیها وَ لا تَأْثِیمٌ.
امام علی (علیه السلام)- در بیان صفات مؤمنین فرمود: و از نشانه‌های یکی از آنان این است که دارای دوراندیشی با نرمی است؛ ایمان همراه با یقین دارد؛ در پرهیزگاری حریص است؛ فهم در احکام دین، بردباری در علم، زیرکی در مداراکردن، میانه‌روی در توانگری، فروتنی در عبادت، شکیبایی در تهیدستی، بردباری در سختی و بخشش در راه حقّ دارد؛ جویای حلال است و نشاط در هدایت، پرهیز از طمع، دوری از عیب و آلایش، نیکی در کنار استقامت و تمسّک به خدا از پیرویِ خواهش‌های نفسانی دارد و از شرّ شیطان رانده‌شده به خدا پناه می‌برد؛ شب می‌کند در اندیشه‌ی شُکر و روز می‌کند درحالی‌که کارش تفکّر است؛ اینان کسانی‌اند که در امانند و اطمینان خاطر دارند، که از جامی سیراب می‌شوند که لا لَغْوٌ فیها وَ لا تَأْثیمٌ.
علی‌ّبن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لا لَغْوٌ فِیها وَ لا تَأْثِیمٌ قَالَ لَیْسَ فِی الْجَنَّهًِْ خَنَاءٌ وَ لَا فُحْشٌ وَ یَشْرَبُ الْمُؤْمِنُ وَ لَا یَأْثَمُ.
علی‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لا لغْو فِیهَا ولا تَأْثِیمٌ [یعنی] در بهشت دشنام و ناسزا وجود ندارد و مؤمن [از شراب بهشتی] می‌نوشد ولی [بی‌اختیار و] مرتکب گناه نمی‌شود.