آیه فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً [4]
كه گرد و غبار به هر سو پراكندند
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِه ... فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً قَالَ یَعْنِی الْخَیْلَ یَأْثَرْنَ بِالْوَادِی نَقْعاً.
امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا یعنی چه؟ فرمود: «منظور، اسب ها هستند که در آن وادی گرد و خاک برانگیختند».
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً قَالَ ثَارَتِ الْغُبْرَهًُْ مِنْ رَکْضِ الْخَیْل.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا؛ از تاختن اسبان غبار برخاست.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ جَابِرِ‌بْنِ‌یَزِیدَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ ... فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً قَالَ أَثَرَ بِهِمْ عَلِیٌ (علیه السلام) وَ أَصْحَابُهُ الْجِرَاحَاتِ حَتَّی اسْتَنْقَعُوا فِی دِمَائِهِمْ.
امام باقر (علیه السلام)- جابربن‌یزید گوید: از امام باقر (علیه السلام) درباره کلام خداوند عزّ‌وجلّ: ... فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا پرسیدم. فرمود: «امام علی (علیه السلام) و یاران ایشان چنان زخم هایی به آنان زدند که در خون خود غلتیدند».