آیه وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ [38]
چهرههايى در آن روز گشاده و نورانى است.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- ذَکَرَ عزّوجلّ الَّذِینَ تَوَلَّوْا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ تَبَرَّءُوا مِنْ أَعْدَائِهِ فَقَالَ: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- خداوند عزّوجلّ آن دسته از افراد را ذکر می‌کند که ولایت امام علی (علیه السلام) را پذیرفتند و از دشمنانش بیزاری جستند و می‌فرماید: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ * ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَنَسِ‌بْنِ‌مَالِکٍ قَالَ: سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَنْ قَوْلِهِ: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ قَالَ: یَا أَنَسُ هِیَ وُجُوهُنَا بَنِی عَبْدِ الْمُطَّلِبِ أَنَا وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ حَمْزَهًُْ (رحمة الله علیه) وَ جَعْفَرٌ (رحمة الله علیه) وَ الْحَسَنُ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) وَ فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها)، نَخْرُجُ مِنْ قُبُورِنَا وَ نُورُ وُجُوهِنَا کَالشَّمْسِ الضَّاحِیَهًِْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ، قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ یَعْنِی مُشْرِقَهًٌْ بِالنُّورِ فِی أَرْضِ الْقِیَامَهًِْ ضاحِکَهًٌْ فَرْحَانَهًٌْ بِرِضَا اللَّهِ عَنَّا مُسْتَبْشِرَهًٌْ بِثَوَابِ اللَّهِ الَّذِی وَعَدَنَا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- انس‌بن‌مالک گوید: از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) درباره‌ی آیه: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ پرسیدم. فرمود: «ای انس! آن، چهره‌های ما فرزندان عبدالمطلّب است، من و علی (علیه السلام) و حمزه (رحمة الله علیه) و جعفر (رحمة الله علیه) و حسن (علیه السلام) و حسین (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) که از قبرهایمان بیرون می‌شویم درحالی‌که نور چهره‌ی ما در روز قیامت مانند آفتاب نیمروز است. خداوند می‌فرماید: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ یعنی در صحنهی قیامت روشنایی می‌دهد. ضاحِکَةٌ؛ به‌سبب خشنودی خداوند از ما خوشحالیم. مُسْتَبْشِرَةٌ یعنی به‌جهت ثوابی که خدا به ما وعده داده، شادمانیم».