آیه إِنَّ الْإِنْسانَ لَفي خُسْرٍ [2]
كه انسان‌ها همه در زيانند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یَعْنِی أَبَا جَهْلٍ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ؛ یعنی ابوجهل.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ سَأَلْتُ الصَّادِقِ (علیه السلام) ... قَالَ ... إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یَعْنِی أَعْدَاءَنَا.
امام صادق (علیه السلام)- إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ؛ یعنی دشمنان ما در زیانکاری هستند.
الصّادق (علیه السلام)- قَرَأَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ وَ أَنَّهُ فِیهِ إِلَی آخِرِ الدَّهْرِ.
امام صادق (علیه السلام)- علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) گوید: امام صادق (علیه السلام) پس از لَفِی خُسْرٍ قرائت کرد: و راستی آدمی در آن (خسران) است تا پایان روزگار.
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ وَ الْخُسْرُ خُسْرَانُ أَعْدَائِه.
امام صادق (علیه السلام)- إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ؛ و زیان همان زیان کردن دشمنان اوست.