آیه ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُم [26]
و به يقين حسابشان [نيز] با ماست.
الباقر (علیه السلام)- وَ إِلَیَّ إِیَابُ الْخَلْقِ جَمِیعاً، وَ أَنَا الْإِیَابُ الَّذِی یَئُوبُ إِلَیْهِ کُلُّ شَیْءٍ بَعْدَ الْفَنَاءِ، وَ إِلَیَّ حِسَابُ الْخَلْقِ جَمِیعاً.
امام باقر (علیه السلام)- بازگشت همه خلق به‌سوی من است و من بازگشتی هستم که همه چیز بعد از داوری و صدور حکم [در قیامت] به‌سوی او باز می‌گردد و حساب همه‌ی خلق به‌سوی من است.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ أَیْ مَرْجِعَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ یعنی بازگشتشان و مسلّماً حسابشان (نیز) با ماست!
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌سِنَانٍ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)، قَال إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ وَکَلَنَا اللَّهُ بِحِسَابِ شِیعَتِنَا فَمَا کَانَ لِلَّهِ سَأَلْنَا اللَّهَ أَنْ یَهَبَهُ لَنَا فَهُوَ لَهُمْ وَ مَا کَانَ لَنَا فَهُوَ لَهُمْ ثُمَّ قَرَأَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- عبدالله‌بن‌سنان از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: هرگاه روز رستاخیز شود خداوند ما را مأمور حساب شیعیانمان قرار میدهد هرچه از خدا درباره‌ی آنان بخواهیم خداوند به‌واسطه‌ی ما با آنان می‌بخشد هر نعمتی که برای ما باشد برای آنان است سپس امام صادق (علیه السلام) این آیه را خواند: إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ* ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ قَبِیصَهًَْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ قَالَ فِینَا قُلْتُ إِنَّمَا أَسْأَلُکَ عَنِ التَّفْسِیرِ قَالَ نَعَمْ یَا قَبِیصَهًُْ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ جَعَلَ اللَّهُ حِسَابَ شِیعَتِنَا إِلَیْنَا فَمَا کَانَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ اللَّهِ اسْتَوْهَبَهُ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) مِنَ اللَّهِ وَ مَا کَانَ فِیمَا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ النَّاسِ مِنَ الْمَظَالِمِ أَدَّاهُ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) عَنْهُمْ وَ مَا کَانَ فِیمَا بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُمْ وَهَبْنَاهُ لَهُمْ حَتَّی یَدْخُلُوا الْجَنَّهًَْ بِغَیْرِ حِسَابٍ.
امام صادق (علیه السلام)- قبیصه جعفی گفت: از امام صادق (علیه السلام) آیه: إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ را پرسیدم. فرمود: «درباره‌ی ما نازل شده است». عرض کردم: «من از تفسیر آن می‌پرسم». فرمود: «بسیار خوب قبیصه! روز قیامت که میشود خدا حساب شیعیان را به ما می‌سپارد آنچه بین آن‌ها و خداست. حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) از خدا تقاضای بخشش میکند و آنچه بین آن‌ها و بین مردم از مظالم است پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از طرف آن‌ها پرداخت میکنند و آنچه بین ما و آن‌ها است به آن‌ها می‌بخشیم تا بدون حساب وارد بهشت شوند».
الکاظم (علیه السلام)- إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ وَ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَلَّانَا حِسَابَ شِیعَتِنَا فَمَا کَانَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ اللَّهِ حَکَمْنَا عَلَی اللَّهِ فِیهِ فَأَجَازَ حُکُومَتَنَا وَ مَا کَانَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهُ مِنْهُمْ فَوَهَبُوهُ لَنَا وَ مَا کَانَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُمْ فَنَحْنُ أَحَقُّ مَنْ عَفَا وَ صَفَحَ.
امام کاظم (علیه السلام)- روز قیامت که خداوند تمام جهانیان را جمع میکند حساب شیعیانمان را به ما می‌سپارد آنچه بین آن‌ها و خداست ما به نفع آن‌ها حکومت میکنیم خدا نیز حکومت ما را می‌پذیرد و آنچه بین آن‌ها و مردم است تقاضای بخشش میکنیم آن‌ها نیز به ما می‌بخشند و آنچه بین ما و آن‌ها است که ما شایسته‌تر به گذشت و بخشش هستیم.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ وُلِّینَا حِسَابَ شِیعَتِنَا فَمَنْ کَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ حَکَمْنَا فِیهَا فَأَجَابَنَا وَ مَنْ کَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهَا فَوُهِبَتْ لَنَا وَ مَنْ کَانَتْ مَظْلِمَتُهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَنَا کُنَّا أَحَقَّ مِمَّنْ عَفَی وَ صَفَح.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرگاه روز قیامت فرا رسد حساب شیعیان خود را خود رسیدگی میکنیم، هرکس فقط حسابش با خدا باشد ما حکم خود را صادر میکنیم. خداوند متعال هم حکم ما را قبول میکند و هرکس حسابش با مردم باشد، ما از وی خواهش میکنیم حساب او را به ما ببخشد، و اگر حساب او با ما باشد دراین‌صورت ما حق داریم از وی درگذریم و عفوش نماییم.
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَ هَذَا الْخَلْقِ وَ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ.
امام باقر (علیه السلام)- إِلَیْنَا إِیَابَ بازگشت این خلق به‌سوی ماست و حسابشان برعهده‌ی ماست.
الصّادق (علیه السلام)- إِذَا حَشَرَ اللَّهُ النَّاسَ فِی صَعِیدٍ وَاحِدٍ أَجَلَّ اللَّهُ أَشْیَاعَنَا أَنْ یُنَاقِشَهُمْ فِی الْحِسَابِ فَنَقُولُ إِلَهَنَا هَؤُلَاءِ شِیعَتُنَا فَیَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی قَدْ جَعَلْتُ أَمْرَهُمْ إِلَیْکُمْ وَ قَدْ شَفَّعْتُکُمْ فِیهِمْ وَ غَفَرْتُ لِمُسِیئِهِمْ أَدْخِلُوهُمُ الْجَنَّهًَْ بِغَیْرِ حِسَابٍ.
امام صادق (علیه السلام)- وقتی خداوند مردم را در یک سطح (بدون هیچ تفاوتی) محشور کرد، شیعیان ما را نگاه می دارد تا به حسابشان رسیدگی کند. آنگاه ما می گوییم: خداوندا! اینان شیعیان ما هستند. خداوند عزّوجلّ می فرماید: امر آنان را به شما سپردم و شما را بر آنان شفیع گرداندم و بدی هایشان را آمرزیدم، آنان را بدون حساب به بهشت بفرستید.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ أَمِیرُ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فِیَّ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ.
امام علی (علیه السلام)- این آیه إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ درباره‌ی من نازل شده است.
الکاظم (علیه السلام)- الیْنَا إِیَابُ هَذَا الْخَلْقِ وَ عَلَیْنا حِسابَهُمْ فَمَا کَانَ لَهُمْ مِنْ ذَنْبٍ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ حَتَمْنَا عَلَی اللَّهِ فِی تَرْکِهِ لَنَا فَأَجَابَنَا إِلَی ذَلِکَ وَ مَا کَانَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهُ مِنْهُمْ وَ أَجَابُوا إِلَی ذَلِکَ وَ عَوَّضَهُمُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ.
امام کاظم (علیه السلام)- سماعه گوید: امام کاظم (علیه السلام) به من فرمود: «ای سماعه! بازگشت این خلق به‌سوی ماست و حسابشان برعهده‌ی ماست. پس هر گناهی که بین آن‌ها و خداوند متعال وجود داشته باشد، ما از خدا می خواهیم تا آن را به ما واگذارد و او خواسته ما را برآورده می سازد و هرچه بین آن‌ها و مردم وجود داشته باشد، ما آن را از آنان به‌عنوان هدیه، درخواست می کنیم و آنان خواسته ما را برآورده می سازند و خداوند عزّوجلّ به پاداش، آن را برایشان جبران می کند.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ قَالَ: یَا جَابِرُ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ جَمَعَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ لِفَصْلِ الْخِطَابِ دُعِیَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ دُعِیَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَیُکْسَی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) حُلَّهًًْ خَضْرَاءَ تُضِیءُ مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یُکْسَی عَلِیٌّ (علیه السلام) مِثْلَهَا وَ یُکْسَی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) حُلَّهًًْ وَرْدِیَّهًًْ یُضِیءُ لَهَا مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یُکْسَی عَلِیٌّ (علیه السلام) مِثْلَهَا ثُمَّ یَصْعَدَانِ عِنْدَهَا ثُمَّ یُدْعَی بِنَا فَیُدْفَعُ إِلَیْنَا حِسَابُ النَّاسِ فَنَحْنُ وَ اللَّهِ نُدْخِلُ أَهْلَ الْجَنَّهًِْ الْجَنَّهًَْ وَ أَهْلَ النَّارِ النَّارَ ثُمَّ یُدْعَی بِالنَّبِیِّینَ (علیهم السلام) فَیُقَامُونَ صَفَّیْنِ عِنْدَ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ حَتَّی نَفْرُغَ مِنْ حِسَابِ النَّاسِ فَإِذَا دَخَلَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ الْجَنَّهًَْ وَ أَهْلُ النَّارِ النَّارَ بَعَثَ رَبُّ الْعِزَّهًِْ عَلِیّاً (علیه السلام) فَأَنْزَلَهُمْ مَنَازِلَهُمْ مِنَ الْجَنَّهًِْ وَ زَوَّجَهُمْ فَعَلِیٌّ وَ اللَّهِ الَّذِی یُزَوِّجُ أَهْلَ الْجَنَّهًِْ فِی الْجَنَّهًِْ وَ مَا ذَاکَ إِلَی أَحَدٍ غَیْرِهِ کَرَامَهًًْ مِنَ اللَّهِ عَزَّ ذِکْرُهُ وَ فَضْلًا فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ وَ مَنَّ بِهِ عَلَیْهِ وَ هُوَ وَ اللَّهِ یُدْخِلُ أَهْلَ النَّارِ النَّارَ وَ هُوَ الَّذِی یُغْلِقُ عَلَی أَهْلِ الْجَنَّهًِْ إِذَا دَخَلُوا فِیهَا أَبْوَابَهَا لِأَنَّ أَبْوَابَ الْجَنَّهًِْ إِلَیْهِ وَ أَبْوَابَ النَّارِ إِلَیْهِ.
امام باقر (علیه السلام)- جابر گوید: امام باقر (علیه السلام) فرمود: «چون روز قیامت فرا رسد و خداوند پیشینیان و پسینیان را برای فصل الخطاب (کلام فیصله دهنده) برانگیزد، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرمؤمنان (علیه السلام) فراخوانده می شوند. آنگاه به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دیبایی سبز رنگ پوشانده می شود که از مشرق تا به مغرب را روشن می کند و به علی (علیه السلام) نیز همانند آن پوشانده می شود و به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دیبایی گلگون پوشانده می شود که از مشرق تا به مغرب را روشن می کند و به علی (علیه السلام) نیز همانند آن پوشانده می شود. سپس ایشان در آن هنگام، به فراز می روند و ما را فرا می خوانند و حساب مردم را به ما می‌سپارند. سپس پیامبران را فرا می خوانند و ایشان نزد عرش خداوند تبارک‌وتعالی در دو صف می ایستند تا حساب مردم به پایان رسد. چون بهشتیان به بهشت و دوزخیان به دوزخ در آمدند، پروردگار توانمند، علی (علیه السلام) را می فرستد و ایشان را در منزل های خود در بهشت جا می دهد و زن و شویشان می کند و به خدا سوگند این علی (علیه السلام) است که بهشتیان را در بهشت به ازدواج یکدیگر در می آورد و این عطایی است از جانب خداوند تبارک‌وتعالی که تنها از برای اوست و برای هیچ‌کس نیست؛ فضیلتی است که خداوند او را به آن برتری بخشیده و بر او منّت نهاده است و اوست به خدا سوگند! که دوزخیان را به دوزخ می فرستد و او کسی است که چون بهشتیان به بهشت در آمدند، درهای آن را می بندد؛ چراکه درهای بهشت و درهای دوزخ به‌سوی او و در اختیار اوست».
الهادی (علیه السلام)- مُوسَی‌بْنُ‌عَبْدِ اللَّهِ النَّخَعِیُّ قَالَ قُلْتُ لِعَلِیِّ‌بْنِ مُحَمَّدِ‌بْنِ عَلِیِّ‌بْنِ مُوسَی‌بْنِ جَعْفَرِ‌بْنِ مُحَمَّدِ‌بْنِ عَلِیِّ‌بْنِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) عَلِّمْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَوْلًا أَقُولُهُ بَلِیغاً کَامِلًا إِذَا زُرْتُ وَاحِداً مِنْکُمْ فَقَال: ... فَالرَّاغِبُ عَنْکُمْ مَارِقٌ وَ اللَّازِمُ لَکُمْ لَاحِقٌ وَ الْمُقَصِّرُ فِی حَقِّکُمْ زَاهِقٌ وَ الْحَقُّ مَعَکُمْ وَ فِیکُمْ وَ مِنْکُمْ وَ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ أَهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ وَ مِیرَاثُ النُّبُوَّهًِْ عِنْدَکُمْ وَ إِیَابُ الْخَلْقِ إِلَیْکُمْ وَ حِسَابُهُمْ عَلَیْکُمْ وَ فَصْلُ الْخِطَابِ عِنْدَکُم.
امام هادی (علیه السلام)- موسی‌بن‌عبدالله نخعی گوید: ... [امام هادی (علیه السلام) زیارت جامعه را برای همه‌ی امامان (علیهم السلام) بیان کرد در ضمن این حدیث فرمود]: «آنکه از شما روی گرداند، از دین گسسته است و آنکه همراه شما باشد، به دین پیوسته است و آنکه در حقّ شما کوتاهی کند، به دست نابودی افتاده است. حق با شما و در شما و از شما و به‌سوی شماست و شمایید که اهل حقّ و معدن آن هستید. میراث نبوّت نزد شماست و بازگشت خلق به‌سوی شماست و حسابشان با شماست و کلام فیصله‌دهنده، نزد شماست».
الصّادق (علیه السلام)- کُلُ أُمَّهًٍْ یُحَاسِبَهَا إِمَامُ زَمَانِهَا وَ یَعْرِفُ الْأَئِمَّهًُْ أَوْلِیَاءَهُمْ وَ أَعْدَاءَهُمْ بِسِیمَاهُمْ وَ هُوَ قَوْلُهُ تَعَالَی: وَ عَلَی الْأَعْرافِ رِجالٌ وَ هُمُ الْأَئِمَّهًُْ یَعْرِفُونَ کُلًّا بِسِیماهُمْ فَیُعْطُونَ أَوْلِیَاءَهُمْ کِتَابَهُمْ بِیَمِینِهِمْ فَیَمُرُّونَ إِلَی الْجَنَّهًِْ بِلَا حِسَابٍ وَ یُعْطُونَ أَعْدَاءَهُمْ کِتَابَهُمْ بِشِمَالِهِمْ فَیَمُرُّونَ إِلَی النَّارِ بِلَا حِسَابٍ فَإِذَا نَظَرَ أَوْلِیَاؤُهُمْ فِی کِتَابِهِمْ یَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمْ هاؤُمُ اقْرَؤُا کِتابِیَهْ* إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاقٍ حِسابِیَهْ* فَهُوَ فِی عِیشَةٍ راضِیَة.
امام صادق (علیه السلام)- به حساب هر امّتی، امام زمان آن امّت رسیدگی می کند و امامان، دوستداران و دشمنان خود را از سیمای ایشان می شناسند و این کلام خداوند متعال است که فرمود: و بر «اعراف» مردانی هستند. (اعراف/۴۶) که ایشان همان امامان (علیهم السلام) می باشند. که هریک از آن دو را از چهره‌شان میشناسند. (اعراف/۴۶) پس نامه‌ی کردار دوستداران خود را به دست راست آن‌ها می دهند و آنان بدون هیچ حسابی از صراط به‌سوی بهشت گذر می کنند و نیز نامه کردار دشمنان خود را به دست چپ آن‌ها می دهند و آنان بدون هیچ حسابی به‌سوی دوزخ روانه می شوند. چون دوستداران ایشان به نامه‌های کردارشان می نگرند، به برادران خود می گویند: نامه‌ی اعمال مرا بگیرید و بخوانید! من یقین داشتم که [قیامتی در کار است و] به حساب اعمالم می‌رسم»! او در یک زندگی [کاملًا] رضایتبخش قرار خواهد داشت. (حاقه/۲۱-۱۹)
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْمُفَضَّلِ فِی قَوْلِهِ تَعَالَی إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ قَالَ قَالَ أَبُوعَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) مَنْ تَرَاهُمْ نَحْنُ وَ اللَّهِ هُمْ إِلَیْنَا یَرْجِعُونَ وَ عَلَیْنَا یُعْرَضُونَ وَ عِنْدَنَا یَقْضُونَ وَ عَنْ حُبِّنَا یُسْأَلُونَ.
امام صادق (علیه السلام)- در مورد آیه: إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ* ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ نقل کرد که امام صادق (علیه السلام) فرمود: «خیال می‌کنی این‌ها چه کسانی هستند که حساب مردم به آن‌ها واگذار میشود. به خدا قسم! ما هستیم! به‌سوی ما برمی‌گردند و بر ما عرضه میشوند و نزد ما محکوم میشوند و از محبّت ما سؤال خواهند شد».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِه إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ یُرِیدُ مَصِیرَهُم ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ أَیْ جَزَاءَهُم.
امام باقر (علیه السلام)- از امام باقر (علیه السلام) است که فرمود: إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ حرکت آن‌ها به‌سوی ماست. ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ و بر ماست جزای آن‌ها.
الصّادق (علیه السلام)- إِلَیْنَا الصِّرَاطُ وَ الْمِیزَانُ وَ حِسَابُ شِیعَتِنَا.
امام صادق (علیه السلام)- صراط و میزان حساب شیعیان به دست ماست.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَیُحَاسِبُ کُلَّ خَلْقٍ إِلَّا مَنْ أَشْرَکَ بِاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَإِنَّهُ لَا یُحَاسَبُ وَ یُؤْمَرُ بِهِ إِلَی النَّارِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خداوند از هر آفریده‌ای حسابرسی میکند مگر از کسی که به خداوند شرک ورزیده که از او حسابرسی نکرده و او را به‌سوی آتش فرمان دهد.
الصّادق (علیه السلام)- فَاعْلَمْ أَنَّ حِسَابَ شِیعَتِهِمْ إِلَیْهِمْ وَ مُعَوَّلَهُمْ فِی وَزْنِ الْأَعْمَالِ عَلَیْهِمْ وَ إِلَیْهِ الْإِشَارَهًُْ بِقَوْلِهِ وَ إِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): إِبْرَاهِیمُ مِنْ شِیعَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ إِذَا کَانَ الْأَنْبِیَاءُ مِنْ شِیعَتِهِ وَ حِسَابُ الشِّیعَهًِْ إِلَیْهِ فَحِسَابُ الْأَنْبِیَاءِ (علیهم السلام) إِلَیْهِ وَ تَعْوِیلُهُمْ بِالشَّهَادَهًِْ وَ التَّبْلِیغِ عَلَیْهِ وَ مَفَاتِیحُ الْجَنَّهًِْ وَ النَّارِ بِیَدَیْهِ وَ الْمَلَائِکَهًُْ یَوْمَئِذٍ مُمْتَثِلِینَ لِأَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ.
امام صادق (علیه السلام)- بدان که حساب پیروان امامان (علیهم السلام) با آن‌هاست و اعتمادشان در وزن اعمال بر آن‌ها است و با سخن خداوند: و از پیروان او ابراهیم بود، (صافات/۸۳) به همان مطلب اشاره شده است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: ابرهیم از پیروان علی (علیه السلام) است و هنگامی‌که پیامبران از پیروان او باشند و حساب پیروان با او باشد؛ پس حساب پیامبران (علیهم السلام) با اوست و اعتمادشان با شهادت و تبلیغ بر اوست و کلیدهای بهشت و جهنّم به دو دست اوست و فرشتگان در این روز مطیع امر و نهی او هستند.