آیه ۱۸ - سوره غافر

امام سجاد (علیه السلام)- آن روز که مردم جملگی گرد آیند و آن روز که [همه چیز] آشکار است [و مردم تمام کردارهای خود و جزای آن را عیان بینند]. خدا در آن روز پیشینیان و پسینیان را گرد می‌آورد، روزی که در صور بدمند و گورها زیر و زبر شود [و هرکه درون آن‌هاست برآید]. این است روز رستاخیز، آنگاه که دل‌ها در گلوگاه‌ها به خفقان بتپد و جان‌ها به لب برسد و دم فرو خورد. آن روز است که در آن از لغزشی [هم] در نمی‌گذرند و از کسی به‌جای مجازات، تاوان نمی‌پذیرند و از احدی معذرت نمی‌شنوند.

ابن‌عبّاس ( زمانی بر مردم می‌گذرد که در آن زمان سنّت را می‌کشند و بدعت را زنده می‌کنند به‌طوری که سنّت‌ها بمیرد و بدعت‌ها زنده گردد، و بعد از آن به خدا سوگند که مردم را هلاک نکرد و دستشان را از دامن حجّت‌هایشان کوتاه نکرد مگر دانشمندان که سر راه آخرت می‌نشینند و مردم را منع می‌کنند که از آن راه بروند و آنان را مردود می‌کنند. مثال این مطلب مانند مرد تشنه است که کوزه‌ای پر از آب می‌بیند اراده می‌کند که از آن آب بخورد پس مردی به او می‌گوید که دست میان این خمره‌ی آب مبر که در میانش افعی است؛ دستت را می‌گزد و آن خمره‌ی آب را پر از زهر کرده سپس مرد را از خوردن آب مانع می‌شود. بعد همین مردی که این خبر افعی را داده دست خود را داخل خمره‌ی آب می‌کند. مرد تشنه می‌گوید اگر در این ظرف آب زهر است چرا خودش دستش را داخل ظرف آب می‌کند. و همین‌طور است حال مردم با علماء و دانشمندان بد که مردم را به پارسایی دنیا وادار می‌کنند. ولی خودشان میل در آن دنیا می‌کنند و مردم را مانع می‌شوند که به دربار زمامداران بروند و آنان را تعظیم کنند ولی خودشان به دربار زمامداران می‌روند و کوچکی می‌کنند و آنان را نیز ستایش و ثناخوانی می‌کنند و کردارشان را تحسین و وعده‌ی سلامتی به آن‌ها می‌دهند بالاتر از این می‌گویند ما برای شما خواب‌های بزرگ دیده‌ایم که شما در کاخ‌های سر به فلک کشیده به سر می‌برید مقام‌های بلند دارید کردارتان مورد توجّه و قبول خداست آن‌ها را به این حرف‌ها فریب می‌دهند. ولی سخن خدای متعال را فراموش کرده‌اند که می‌فرماید: به یقین نیکان در نعمتی فراوانند. و بدکاران در دوزخند. (انفطار/۱۴-۱۳)! و فرموده است: ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَ لا شَفِیعٍ یُطاعُ.

امام کاظم (علیه السلام)- محمّدبن‌ابی‌عمیر گوید: به امام کاظم (علیه السلام) عرض کردم: «ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چگونه شفاعت برای صاحبان گناهان کبیره می‌باشد، درحالی‌که خدای متعال می‌فرماید: آن‌ها جز برای کسی که خدا راضی [به شفاعت برای او] است شفاعت نمی‌کنند و از ترس او بیمناکند. (انبیاء/۲۸). و هرکه گناهان کبیره را مرتکب شود پسندیده نباشد». حضرت فرمود: «ای ابواحمد! هیچ مؤمنی نیست که گناهی را مرتکب شود مگر آنکه از این امر بدش آید و بر آن پشیمان شود. و پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «کافیست که پشیمانی توبه باشد». و آن حضرت (علیه السلام) فرمود: «که هرکه خوبی او را شاد کند و از بدی، بدش آید، مؤمن است و هرکه بر گناهی که آن را مرتکب می‌شود، پشیمان نشود مؤمن نیست و شفاعت برایش واجب نمی‌باشد و ستمکار خواهد بود و خدای متعال می‌فرماید: ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَ لا شَفِیعٍ یُطاع».