آیه ثُمَّ قيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تُشْرِكُونَ [73]
سپس به آن‌ها گفته مى‌شود: «كجايند آنچه را همتاى خدا قرار مى‌داديد».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ ضُرَیْسٍ الْکُنَاسِیِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاجَعْفَرٍ (علیه السلام) ... فقُلْتُ أَصْلَحَکَ اللَّهُ مَا حَالُ الْمُوَحِّدِینَ الْمُقِرِّینَ بِنُبُوَّهًِْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) مِنَ الْمُسْلِمِینَ الْمُذْنِبِینَ الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَ لَیْسَ لَهُمْ إِمَامٌ وَ لَا یَعْرِفُونَ وَلَایَتَکُمْ فَقَال َ ... فَأَمَّا النُّصَّابُ مِنْ أَهْلِ الْقِبْلَهًِْ فَإِنَّهُمْ یُخَدُّ لَهُمْ خَدٌّ إِلَی النَّارِ الَّتِی خَلَقَهَا اللَّهُ فِی الْمَشْرِقِ فَیَدْخُلُ عَلَیْهِمْ مِنْهَا اللَّهَبُ وَ الشَّرَرُ وَ الدُّخَانُ وَ فَوْرَهًُْ الْحَمِیمِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ ثُمَّ مَصِیرُهُمْ إِلَی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ أَیْنَ إِمَامُکُمُ الَّذِی اتَّخَذْتُمُوهُ دُونَ الْإِمَامِ الَّذِی جَعَلَهُ اللَّهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً.
امام باقر (علیه السلام)- ضریس کناسی گوید: به امام باقر (علیه السلام) عرض کردم: «فدایت شوم! افرادی هستند که به وحدانیّت خداوند عزّوجلّ اقرار و اعتراف نموده‌اند و به نبوّت محمّد (صلی الله علیه و آله) اقرار کرده‌اند ولی با ولایت شما آشنا نشده‌اند، و از گناهکارانی هستند که می‌میرند و امامی ندارند؛ حال آن‌ها چگونه است»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «... امّا ناصبیان (دشمنان اهل بیت) که اهل قبله هستند، برای آن‌ها هم خطّی از قبر [جایگاه برزخی او] به طرف دوزخ کشیده می‌شود. این دوزخ را خداوند در مشرق خلق کرده است، و از آن دوزخ شعله‌های آتش و دود و گرمی به قبرش وارد می‌گردد و او را معذّب می‌کند، و بعد از این هم راه آن‌ها به جهنّم (جهنّم اخروی) ختم می‌شود، و در آن جا نگهداری می‌گردند و به آن‌ها می‌گویند: کجایند معبودهایی که غیر از خدا می‌خواندید؟ (اعراف/۳۷)، کجاست آن امامی که خود اختیار کردید و امام منصوب از طرف خدا را رها نمودید».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ عَمْرِوبْنِ‌ثَابِتٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام): إِنَّ أَهْلَ النَّارِ یَتَعَاوَوْنَ فِیهَا کَمَا یَتَعَاوَی الْکِلَابُ وَ الذِّئَابُ مِمَّا یَلْقَوْنَ مِنْ أَلِیمِ الْعَذَابِ فَمَا ظَنُّکَ یَا عَمْرُو بِقَوْمٍ لا یُقْضی عَلَیْهِمْ فَیَمُوتُوا وَ لا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذابِها عِطَاشٍ فِیهَا جِیَاعٍ کَلِیلَهًٍْ أَبْصَارُهُمْ صُمٍّ بُکْمٍ عُمْیٍ مُسْوَدَّهًٍْ وُجُوهُهُمْ خَاسِئِینَ فِیهَا نَادِمِینَ مَغْضُوبٍ عَلَیْهِمْ فَلَا یُرْحَمُونَ مِنَ الْعَذَابِ وَ لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ وَ مِنَ الْحَمِیمِ یَشْرَبُونَ وَ مِنَ الزَّقُّومِ یَأْکُلُونَ وَ بِکَلَالِیبِ النَّارِ یُحْطَمُونَ وَ بِالْمَقَامِعِ یُضْرَبُونَ وَ الْمَلَائِکَهًُْ الْغِلَاظُ الشِّدَادُ لَا یَرْحَمُونَ فَهُمْ فِی النَّارِ یُسْحَبُونَ عَلَی وُجُوهِهِمْ مَعَ الشَّیَاطِینِ یُقَرَّنُونَ وَ فِی الْأَنْکَالِ وَ الْأَغْلَالِ یُصَفَّدُونَ إِنْ دَعَوْا لَمْ یُسْتَجَبْ لَهُمْ وَ إِنْ سَأَلُوا حَاجَهًًْ لَمْ تُقْضَ لَهُمْ هَذِهِ حَالُ مَنْ دَخَلَ النَّارَ.
امام باقر (علیه السلام)- عمرو بن ثابت از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده که فرمود: دوزخیان از سختی عذاب چون سگ مویه کنند؛ ای عمرو! چه گمانی بری به مردمی که: هرگز فرمان مرگشان صادر نمی‌شود تا بمیرند، و نه چیزی از عذابش از آنان تخفیف داده می‌شود (فاطر/۳۶) و تشنه و گرسنه و معیوب چشم، کر و کور و سیه‌روی و رانده در دوزخ و پشیمان و مغضوب از عذاب بر آن‌ها ترحّم نشود و تخفیف ندارند و می‌سوزند و از حمیم می‌نوشند و از زقّوم می‌خورند و با قلّاب آتشین فرو کشیده شوند و با گرز کوبیده شوند و فرشتگان غلاظ و شداد بر آن‌ها رحم نکنند و در دوزخ به روی خود آن‌ها را بکشند و با شیاطین قرینند و در سختی‌ها و بندهایی گردانند اگر فریاد کشند اجابت نشوند و اگر درخواستی کنند برآورده نشود این است حال آن‌ها که به دوزخ در آیند.