آیه ۳ - سوره فاطر

آیه يا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خالِقٍ غَيْرُ اللهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ [3]

اى مردم! نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد؛ آيا آفريننده‌اى جز خدا هست كه شما را از آسمان و زمين روزى دهد؟! هيچ معبودى جز او نيست؛ با اين حال چگونه [به‌سوى باطل] منحرف مى‌شويد؟!

۱
(فاطر/ ۳)

الصّادق ( عَنْ حَمَّادِ‌بْنِ‌عُثْمَانَ رَفَعَهُ إِلَی أبی عبدالله (فی قول الله ما یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَهًٍْ فَلا مُمْسِکَ لَها قال الدعاء.

امام صادق ( حمّادبن‌عثمان در حدیثی مرفوع از امام صادق (نقل می‌کند: مقصود از گفتار خداوند جلّ جلاله آنجا که می‌فرماید: ما یَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها. هر رحمتی را که خداوند برای مردم بگشاید، هیچ‌کس نمی‌تواند جلو آن را بگیرد. همان دعاست.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۴۰۲
فلاح السایل، ص۲۸/ بحار الأنوار، ج۹۰، ص۲۹۹/ مستدرک الوسایل، ج۵، ص۱۶۵
۲
(فاطر/ ۳)

الصّادق ( عَنْ مَالِکِ‌بْنِ‌عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌أَسْلَمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ رَجُلٍ مِنَ الْکُوفِیِّین عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ما یَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها قَالَ وَ الْمُتْعَهًُْ مِنْ ذَلِکَ.

امام صادق ( مالک‌بن‌عبدلله‌بن‌اسلم از پدرش به نقل از مردی از اهل کوفه از امام صادق (شنیده که درباره‌ی سخن خداوند: ما یَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها فرمود: «متعه هم از این نعمت‌ها است».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۴۰۲
وسایل الشیعهًْ، ج۲۱، ص۹/ مستدرک الوسایل، ج۱۴، ص۴۴۸/ بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۲۹۸/ القمی، ج۲، ص۲۰۷/ نورالثقلین/ البرهان
۳
(فاطر/ ۳)

الصّادق ( عَنْ مُرَازِم عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (قَالَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ما یَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها قَالَ هِیَ مَا أَجْرَی اللَّهُ عَلَی لِسَانِ الْإِمَامِ.

امام صادق ( مرازم گوید: امام صادق (درباره‌ی آیه: ما یَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها فرمود: «این رحمت مطالبی است که بر زبان امام (جاری می‌شود».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۴۰۲
بحار الأنوار، ج۲۴، ص۶۶/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۴۶۸/ البرهان
۴
(فاطر/ ۳)

أمیرالمومنین ( سُئِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (عَنِ الْقَدَرِ قَالَ فَقِیلَ لَه أَنْبِئْنَا عَنِ الْقَدَرِ یَا امیرالمؤمنین (فَقَالَ سِرُّ اللَّهِ فَلَا تُفَتِّشُوهُ فَقِیلَ لَهُ الثَّانِیَ أَنْبِئْنَا عَنِ الْقَدَرِ یَا امیرالمؤمنین (قَالَ بَحْرٌ عَمِیقٌ فَلَا تَلْحَقُوهُ فَقِیلَ لَهُ الثَّالِثَ أَنْبِئْنَا عَنِ الْقَدَرِ فَقَالَ ما یَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها وَ ما یُمْسِکْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ.

امام علی ( از امام علی (پیرامون قدر پرسیده شد و به ایشان عرض شد: «ای امیرمؤمنان (! ما را از قضا و قدر آگاه کن. فرمود: «سرّ خداوند است؛ پس آن را بررسی نکنید». بار دوّم به ایشان عرض شد: «ای امیرمؤمنان (! ما را از قضا و قدر آگاه کن». فرمود: «دریای عمیقی است؛ پس در آن وارد نشوید». برای بار سوّم به ایشان عرض شد: «ما را از قضا و قدر آگاه کن». فرمود: «ما یَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَها وَ ما یُمْسِکْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۴۰۴
بحار الأنوار، ج۵، ص۱۲۳
بیشتر