آیه وَ كَذالِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّاً مِنَ الْمُجْرِمِينَ وَ كَفى بِرَبِّكَ هادِياً وَ نَصِيراً [31]
[آرى،] اين‌گونه براى هر پيامبرى دشمنى از مجرمان قرار داديم؛ امّا همين بس كه پروردگارت هادى و ياور [تو] باشد.
الحسن ( وَ لَمَّا قَدِمَ مُعَاوِیَهًُْ الْمَدِینَهًَْ صَعِدَ فَخَطَبَ وَ نَالَ مِنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ (فَقَامَ الْحَسَنُ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَی عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَمْ یَبْعَثْ نَبِیّاً إِلَّا جَعَلَ لَهُ عَدُوّاً مَنْ الْمُجْرِمِینَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ فَأَنَا ابْنُ عَلِیٍّ (وَ أَنْتَ ابْنُ صَخْرٍ وَ أُمُّکَ هِنْدٌ وَ أُمِّی فَاطِمَهًُْ (وَ جَدَّتُکَ نَثِیلَهًُْ وَ جَدَّتِی خَدِیجَهًُْ فَلَعَنَ اللَّهُ أَلْأَمَنَا حَسَباً وَ أَخْمَلَنَا ذِکْراً وَ أَعْظَمَنَا کُفْراً وَ أَشَدَّنَا نِفَاقاً فَصَاحَ أَهْلُ الْمَسْجِدِ آمِینَ آمِینَ وَ قَطَعَ مُعَاوِیَهًُْ خُطْبَتَهُ وَ دَخَلَ مَنْزِلَه.
امام حسن ( امام حسن (هنگامی‌که معاویه به مدینه آمد و بر منبر بالا رفت و خطبه خواند و از امیرالمؤمنین (خرده گرفت، امام حسن (برخاست و خداوند را حمد و ستایش کرد و سپس گفت: «همانا خداوند عزّوجلّ هیچ پیامبری را نفرستاده، مگر اینکه دشمنی را از میان مجرمان برایش قرار داده است. و خداوند متعال فرموده است: وَ کَذَالِکَ جَعَلْنَا لِکلُ‌ِّ نَبیٍِّ عَدُوًّا مِّنَ الْمجْرِمِین، حال من پسر علیّ‌بن‌ابی‌طالب (هستم و تو پسر صخر می‌باشی و مادر تو هند است. و مادر من فاطمه (است، و مادر بزرگ تو نثیله است و مادر بزرگ من خدیجه (حال خداوند کسی که از میان ما دو نفر اصل و نصب پست‌تر و شهرت کمتر و تنفر بیشتر و نفاق شدیدتری دارد، لعنت کند». سپس افراد داخل در مسجد با صدای بلند دومرتبه آمین گفتند و معاویه خطبه‌اش را قطع کرد و به خانه‌اش رفت.
الصّادق ( مَا کَانَ وَ لَا یَکُونُ وَ لَیْسَ بِکَائِنٍ نَبِیٌ وَ لَا مُؤْمِنٌ إِلَّا وَ قَدْ سُلِّطَ عَلَیْهِمْ حَمِیمٌ یُؤْذِیهِ فَإِنْ لَمْ یَکُنْ حَمِیمٌ فَجَارٌ یُؤْذِیهِ وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ.
امام صادق ( [ابوالفضل‌طبرسی] در مشکاهًْ‌الانوار حدیثی را به امام صادق (نسبت می‌دهد که ایشان می‌فرمایند: هیچ پیامبر و مؤمنی نبوده و نمی‌باشد و نخواهد بود مگر اینکه یک دوست او را اذیّت کند و بر او مسلّط گردد و اگر دوستی نباشد، پس همسایه‌ای که او را اذیّت کند و این است معنی سخن خداوند وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمجْرِمِینَ.