آیه ۴۵ - سوره فرقان

امام کاظم ( امام کاظم (به‌طور ناشناس درحالی‌که از حکومت وقت گریزان بود، وارد یکی از دهات شام شد، به در غاری که در آنجا راهبی بود، و هر سال یک روز پیروان خود را موعظه می‌کرد، رسید همین‌که چشم راهب به امام کاظم (افتاد هیبتی از آن آقا بر دل او وارد شد، و گفت: «شما غریب هستید»؟ فرمود: «آری». گفت: «از ملّت ما هستید یا از غیر ما». فرمود: «از شما نیستم» راهب پرسید: «تو از امّت مرحومه (امّت محمّد () هستی»؟ فرمود: «بلی». گفت: «از نادانان آن‌ها هستی یا از دانشمندانشان»؟ فرمود: «از نادانان نیستم»؟ ... گفت: «چطور می‌شود که درخت طوبی ریشه‌اش در خانه‌ی عیسی (و به عقیده‌ی شما در خانه‌ی حضرت محمّد (است و شاخه‌های آن در تمام خانه‌هاست»؟. فرمود: «مانند خورشید است که نورش همه‌جا هست و تمام مکان‌ها را فرا می‌گیرد، با اینکه خودش در آسمان است». گفت: «چطور می‌شود که میوه‌ها و غذاهای بهشتی را هرچه بخورند؛ نه تمام می‌شود و نه کم می‌گردد»؟ فرمود: «مانند چراغ است که هرچه از آن چراغ‌های دیگر را روشن کنند نور آن کم نمی‌شود». گفت: «در بهشت سایه‌ای گسترده هست»؟ فرمود: «قبل از طلوع آفتاب تمام بهشت در سایه‌ای گسترده است و این آیه‌ی قرآن اشاره به آن است: أَ لَمْ تَرَ إِلی رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ».

امام باقر ( در روایت ابوجارود از امام باقر (آمده است که درباره‌ی آیه: أَلَمْ تَرَ إِلَی رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَ لَوْ شَاء لَجَعَلَهُ سَاکِنًا فرمود: «منظور از ظل، فاصله‌ی زمانی بین آشکارشدن طلوع فجر و طلوع خورشید است».