آیه ۴۰ - سوره فصلت

آیه إنَّ الَّذينَ يُلْحِدُونَ في آياتِنا لا يَخْفَوْنَ عَلَيْنا أَ فَمَنْ يُلْقى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتي آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ [40]

كسانى كه آيات ما را تحريف مى‌كنند بر ما پوشيده نخواهند بود. آيا كسى كه در آتش افكنده مى‌شود بهتر است يا كسى كه در روز قيامت با امنيّت به عرصه‌ی محشر مى‌آيد؟! هر كارى مى‌خواهيد بكنيد، او به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

کسانی که آیات ما را تحریف می‌کنند بر ما پوشیده نخواهند بود

۱ -۱
(فصلت/ ۴۰)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِنَّ مَعْنَی الْإِلْحَادِ فِی آیَاتِ اللَّهِ ... هُوَ تَبْدِیلُهُمْ ذَلِکَ وَ وَضْعُهُ فِی غَیْرِ مَوْضِعِهِ.

ابن‌عبّاس ( معنای در پیش‌گرفتنِ راه باطل در آیات خداوند ... این است که گمراهان، آیات قرآن را دگرگون کرده و آن‌ها را [با تفسیر و تأویل‌های نادرست] در جایگاهی غیر از جایگاه اصلی‌شان به کار برند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۴۲
بحرالعرفان، ج۱۴، ص۱۱۶
۱ -۲
(فصلت/ ۴۰)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- أَفَمَنْ یُلْقی فِی النَّارِ‌خَیْرٌ یَعْنِی الْوَلِیدَ‌بْنَ‌الْمُغِیرَهًِْ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِناً مِنْ غَضَبِ اللَّهِ وَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) ثُمَّ أَوْعَدَ أَعْدَاءَهُ فَقَالَ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ ...

ابن‌عبّاس ( أَ فَمَنْ یُلْقی فِی النَّارِ خَیْرٌ؛ او ولیدبن‌مغیره است، أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِناً یَوْمَ الْقِیامَةِ یعنی از عذاب خدا و غضب او در امان است و او علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است. اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ ...

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۴۴
بحارالأنوار، ج۳۹، ص۸۶/ شواهدالتنزیل، ج۲، ص۱۸۸/ المناقب، ج۳، ص۲۷۰
۱ -۳
(فصلت/ ۴۰)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ لَمْ‌یَرَ شَیْئاً أَبْلَغَ فِی تَمَامِ کَیْدِهِ مِنْ تَنْفِیرِهِمْ مِنْ مُوَالَاهًِْ وَصِیِّهِ وَ إِیحَاشِهِمْ مِنْهُ وَ صَدِّهِمْ عَنْهُ وَ إِغْرَائِهِمْ بِعَدَاوَتِهِ وَ الْقَصْدِ لِتَغْیِیرِ الْکِتَابِ الَّذِی جَاءَ بِهِ وَ إِسْقَاطِ مَا فِیهِ مِنْ فَضْلِ ذَوِی‌الْفَضْلِ وَ کُفْرِ ذَوِی‌الْکُفْرِ مِنْهُ وَ مِمَّنْ وَافَقَهُ عَلَی ظُلْمِهِ وَ بَغْیِهِ وَ شِرْکِهِ وَ لَقَدْ عَلِمَ اللَّهُ ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیاتِنا لایَخْفَوْنَ عَلَیْنا وَ قَالَ یُرِیدُونَ أَنْ یُبَدِّلُوا کَلامَ اللَّهِ.

امام علی (علیه السلام)- دشمنانِ پیامبر (صلی الله علیه و آله) چیزی را در به کار بستن تمام مکر و حیله‌شان، کارسازتر از این ندیدند که مسلمانان را از پیروی‌کردنِ جانشین [حقیقیِ] او دور ساخته و آن‌ها را از وی به وحشت انداخته و آن‌ها را از او باز بدارند و به دشمنی با او تحریک نمایند؛ و [توطئه‌ی دیگرشان این بود]: آهنگِ تغییردادن قرآنی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) آورده بود را کرده و خواستند آیاتی را که دلالت بر برتریِ فضیلت‌داران و کفرِ کافران و آن‌هایی که با ستم، گردنکشی و کفرِ آن‌ها همراهی نمودند، می‌کند از قرآن حذف نمایند؛ درصورتی‌که خداوند به نیّت آن‌ها آگاه بوده و فرمود: إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیاتِنا لا یَخْفَوْنَ عَلَیْنا؛ و فرمود: آن‌ها می‌خواهند کلام خدا را دگرگون سازند. (فتح/۱۵).

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۴۴
بحارالأنوار، ج۹۰، ص۱۲۴/ الاحتجاج، ج۱، ص۲۵۷؛ «و لقد اخضروا الکتاب کملا» محذوف
۱ -۴
(فصلت/ ۴۰)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیاتِنا یَعْنِی یُنْکَرُونَ لا یَخْفَوْنَ عَلَیْنا ثُمَّ اسْتَفْهَمَ عَزَّوَجَلَّ عَلَی الْمَجَازِ فَقَالَ أَ‌فَمَنْ یُلْقی فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِناً یَوْمَ الْقِیامَةِ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ. وَ قَوْلُهُ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ یَعْنِی بِالْقُرْآنِ.

علیّ‌بن‌ابراهیم ( می‌گوید: إِنَّ الذِینَ یلحِدُونَ فِی آیاتِنَا لا یخْفَونَ عَلینَا؛ یعنی کسانی که آیات و نشانه‌های ما را انکار می‌کنند، از دید ما پنهان نمی‌مانند. سپس خداوند بنا به اسلوب مجاز سؤال می‌کند و می‌فرماید: أَفَمَن یلقَی فِی النَّارِ خَیرٌ أَم مَّن یأْتِی آمِنًا یومَ القِیامَةِ اعْمَلوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلونَ بَصِیرٌ همچنین در ادامه می‌فرماید: إِنَّ الذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لمَّا جَاءهُمْ و إِنَّهُ لکِتَابٌ عَزِیزٌ؛ منظور از «ذکر» قرآن کریم است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۴۴
القمی، ج۲، ص۲۶۶

آیا کسی که در آتش افکنده می‌شود بهتر است یا کسی که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه‌ی محشر می‌آید؟! هر کاری می‌خواهید بکنید، او به آنچه انجام می‌دهید بیناست

۲ -۱
(فصلت/ ۴۰)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّمَا هِیَ نَفْسِی أَرُوضُهَا بِالتَّقْوَی لِتَأْتِیَ آمِنَهًًْ یَوْمَ الْخَوْفِ الْأَکْبَرِ وَ تَثْبُتَ عَلَی جَوَانِبِ الْمَزْلَق.

امام علی (علیه السلام)- من نفس خود را با پرهیزکاری می‌پرورانم، تا در روز قیامت که هراسناک‌ترین روزهاست در امان، و در لغزشگاه‌های آن ثابت قدم باشد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۴۴
بحارالأنوار، ج۳۳، ص۳۷۴/ نورالثقلین
۲ -۲
(فصلت/ ۴۰)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی: وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا أَجْمَعُ عَلَی عَبْدِی خَوْفَیْنِ وَ لَا أَجْمَعُ لَهُ أَمْنَیْنِ فَإِذَا أَمِنَنِی فِی الدُّنْیَا أَخَفْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ إِذَا خَافَنِی فِی الدُّنْیَا آمَنْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خداوند متعال می‌فرماید: «سوگند به عزّت و جلالم برای بنده‌ام دو خوف و دو آسایش را با هم جمع نمی‌کنم، هرگاه در دنیا برای او آرامش باشد در آخرت او را خواهم ترسانید، و اگر در دنیا از من ترسید او را در قیامت آرامش خواهم داد».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۴۴
الخصال، ج۱، ص۷۹/ نورالثقلین
۲ -۳
(فصلت/ ۴۰)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مَسْعَدَهًَْ‌بْنِ‌صَدَقَهًَْ قَالَ: قَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) لِبَعْضِ جُلَسَائِهِ: أَلَا أُخْبِرُکَ بِشَیْءٍ یُقَرِّبُ مِنَ اللَّهِ وَ یُقَرِّبُ مِنَ الْجَنَّهًِْ، وَ یُبَاعِدُ مِنَ النَّارِ؟ فَقَالَ: بَلَی، جُعِلْتُ فِدَاکَ. فَقَالَ لَهُ: عَلَیْکَ بِالسَّخَاءِ، فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی خَلَقَ خَلْقاً لِرَحْمَتِهِ، فَجَعَلَهُمْ لِلْمَعْرُوفِ أَهْلًا، وَ لِلْخَیْرِ مَوْضِعاً، وَ لِلنَّاسِ وَجْهاً، یَسْعَی إِلَیْهِمْ لِکَیْ یَحْیَوْنَ بِهِمْ کَمَا یُحْیِی الْمَطَرُ الْأَرْضَ الْجَدْبَهًَْ، أُولَئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ الْآمِنُونَ یَوْمَ الْقِیَامَهًْ.

امام صادق (علیه السلام)- مسعدهًْ‌بن‌صدقه گوید: امام صادق (علیه السلام) به یکی از همنشینان خود فرمود: «آیا تو را از چیزی که [انسان را] به خداوند و بهشت نزدیک ساخته و از دوزخ دور می‌نماید، باخبر نسازم»؟ عرض کرد: «آری»! امام (علیه السلام) فرمود: «پیوسته اهل جود و بخشش باش، چرا که خداوند با رحمت خویش، عدّه‌ای را آفرید تا رحمت [ویژه‌ی] خود را صرف آن‌ها نماید؛ پس ایشان را شایسته‌ی کار پسندیده، و جایگاه کار نیک و آبرومند نزد مردم قرار داد که مردم به‌سویشان می‌شتابند تا آن‌ها به مردم حیات بخشند آنچنان‌که باران به زمین خشک، حیات می‌بخشد؛ ایشان کسانی هستند که روز قیامت، مؤمنان حقیقی و آسوده خاطرند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۵۴۴
قرب الإسناد، ص۷۲/ نورالثقلین
بیشتر