آیه لا يَسْأَمُ الْإِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَيْرِ وَ إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَؤُسٌ قَنُوطٌ [49]
انسان هرگز از درخواست نيكى [و نعمت] خسته نمى‌شود؛ و اگر شرّ و بدى به او رسد، بسيار مأيوس و نوميد مى‌گردد.
علی‌بن‌إبراهیم ( لَا یَسْأَمُ الْإِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَیْرِ أَیْ لَا یَمَلُّ وَ لَا یَعْیَی أَنْ یَدْعُوَ لِنَفْسِهِ بِالْخَیْرِ وَ إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ أَیْ یَائِسٌ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ وَ فَرَجِهِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( لا یسْأَمُ الإِنسَانُ مِن دُعَاء الخَیرِ یعنی انسان از دعای نیک‌کردن برای خودش خسته نمی‌شود. و إِن مَّسَّهُ الشَّرُّ فَیؤُوسٌ قَنُوطٌ چنانکه به او گزندی یا بدی برسد، از رحمت و گشایش خداوند ناامید می‌شود.