آیه وَ مِنَ الَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ [40]
و در بخشى از شب او را تسبيح كن و بعد از سجده‌ها.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ مِنَ‌اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ قَالَ: صَلَاهًُْ اللَّیْلِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَسَبِّحْهُ، [منظور] نماز شب است.
الباقر (علیه السلام)- وَ أَدْبارَ السُّجُودِ قَالَ رَکْعَتَانِ بَعْدَ الْمَغْرِبِ.
امام باقر (علیه السلام)- و أَدْبَارَ السُّجُودِ منظور دو رکعت نماز بعد از مغرب است.
الصّادق (علیه السلام)- رَکْعَتَیْنِ اللَّتَیْنِ بَعْدَ الْمَغْرِبِ هُمَا أَدْبَارَ السُّجُودِ.
امام صادق (علیه السلام)- دو رکعتی که بعد از مغرب خوانده میشود، أَدْبَارَ السُّجُودِ است.
الحسن (علیه السلام)- وَ أَدْبارَ السُّجُودِ أَنَّهَا الرَّکْعَتَانِ بَعْدَ الْمَغْرِبِ تَطَوُّعاً.
امام حسن (علیه السلام)- وَ أَدْبارَ السُّجُودِ، منظور آن دو رکعت نماز مستحبّی بعد از نماز مغرب است.
الرّضا (علیه السلام)- أَدْبارَ السُّجُودِ أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ بَعْدَ الْمَغْرِب.
امام رضا (علیه السلام)- و أَدْبَارَ السُّجُودِ، منظور چهار رکعت نماز بعد از مغرب است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ عَلِیٍّ (علیه السلام) أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عزّوجلّ: وَ أَدْبارَ السُّجُودِ فَقَالَ هِیَ السُّنَّهًُْ‌بَعْدَ صَلَاهًِْ الْمَغْرِبِ فَلَا تَدَعْهَا فِی سَفَرٍ وَ لَا حَضَر.
امام علی (علیه السلام)- از حضرت علی (علیه السلام) در باره تفسیر سخن خدای عزّوجلّ: و أَدْبَارَ السُّجُودِ؛ سؤال شد. فرمود: «منظور از آن نماز نافله بعد از نماز مغرب است؛ پس در سفر و غیر سفر آن را ترک نکنید».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ أَدْبارَ السُّجُودِ ظَاهِرُهُ التَّسْبِیحُ بَعْدَ الصَّلَوَاتِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ أَدْبَارَ السُّجُودِ، تسبیح گفتن بعد از نمازها است.
الصّادق (علیه السلام)- رُوِیَ أَنَّهُ الْوَتْرُ مِنْ آخِرِ اللَّیْل.
امام صادق (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که [تسبیح] همان نماز وتری است که در آخر شب خوانده می شود.