الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ الْعَزِیزَ الْجَبَّارَ عَرَجَ بِنَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) إِلَی سَمَائِه ... فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) اقْرَأِ الْحَمْدَ فَقَرَأْتُهَا مِثْلَ مَا قَرَأْتُهَا أَوَّلًا ثُمَّ قَالَ لِی اقْرَأْ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فَإِنَّهَا نِسْبَتُکَ وَ نِسْبَهًُْ أَهْلِ بَیْتِکَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًْ.
امام صادق (علیه السلام)- خداوند عزیز جبّار نبیّ اکرم (صلی الله علیه و آله) را به آسمان عروج داد... سپس فرمود: «ای محمّد! سوره حمد را بخوان»، [پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود:] «پس آن را به همان نحوی که اوّل خوانده بودم، خواندم». پس از آن فرمود: «بخوان: إِنَّا أَنْزَلْناهُ زیرا این سوره نسبت تو و اهل بیت تو تا روز قیامت را بیان میکند».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ إِبْرَاهِیمَ‌بْنِ‌إِسْحَاقَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ قَالَ لِی أَبِی مُحَمَّدُ‌بْنُ‌عَلِی قَرَأَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ عِنْدَهُ الْحَسَنُ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) یَا أَبَتَا کَأَنَّ بِهَا مِنْ فِیکَ حَلَاوَهًًْ فَقَالَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ ابْنِی إِنِّی أَعْلَمُ فِیهَا مَا لَمْ تَعْلَمْ إِنَّهَا لَمَّا نَزَلَتْ بَعَثَ إِلَیَّ جَدُّکَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَرَأَهَا عَلَیَّ ثُمَّ ضَرَبَ عَلَی کَتِفِیَ الْأَیْمَنِ وَ قَالَ یَا أَخِی وَ وَصِیِّی وَ وَالِیَ أُمَّتِی بَعْدِی وَ حَرْبَ أَعْدَائِی إِلَی یَوْمِ یُبْعَثُونَ هَذِهِ السُّورَهًُْ لَکَ مِنْ بَعْدِی وَ لِوُلْدِکَ مِنْ بَعْدِکَ إِنَّ جَبْرَئِیلَ أَخِی مِنَ الْمَلَائِکَهًِْ حَدَّثَ إِلَیَّ أَحْدَاثَ أُمَّتِی فِی سُنَّتِهَا وَ إِنَّهُ لَیُحَدِّثُ ذَلِکَ إِلَیْکَ کَأَحْدَاثِ النُّبُوَّهًِْ وَ لَهَا نُورٌ سَاطِعٌ فِی قَلْبِکَ وَ قُلُوبِ أَوْصِیَائِکَ إِلَی مَطْلَعِ فَجْرِ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
امام علی (علیه السلام)- ابراهیم‌بن‌اسحاق با اسناد خود از شخصی نقل میکند که از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که فرمود: «پدرم امام باقر (علیه السلام) به من فرمود: علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) این آیه را قرائت کرد: إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ؛ امام حسن و امام حسین (علیها السلام) نیز حضور داشتند. امام حسین (علیه السلام) عرض کرد: «پدر جان! مثل اینکه از این آیه در دهان خود شیرینی مخصوصی احساس می‌کنی». امام علی (علیه السلام) فرمود: «ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و ای پسرم! من در مورد این آیه چیزی می‌دانم که تو نمی‌دانی؛ وقتی این آیه نازل شد، جدّت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در پی من فرستاد و آن را بر من خواند سپس دست بر روی شانه راستم گذاشت و فرمود: «ای برادر من و وصیّ و فرمانروای امّتم بعد از من و ای جنگجو با دشمنان تا روز قیامت! این سوره پس از من برای توست و بعد از تو برای فرزندانت. برادرم جبرئیل برایم پیش آمدهای امّت را نقل کرده، و او برای تو خواهد گفت مانند آنچه در زمان نبوّت نقل کرده و برای این سوره نوری درخشان در قلب تو و قلوب اوصیاء و جانشینانت تا طلوع فجر قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهد بود»».
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّا أَنْزَلْناهُ نُورٌ کَهَیْئَهًِْ الْعَیْنِ عَلَی رَأْسِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) وَ الْأَوْصِیَاءِ لَا یُرِیدُ أَحَدٌ مِنَّا عِلْمَ أَمْرٍ مِنْ أَمْرِ الْأَرْضِ أَوْ مِنْ أَمْرِ السَّمَاءِ إِلَی الْحُجُبِ الَّتِی بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ الْعَرْشِ إِلَّا رُفِعَ طَرْفُهُ إِلَی ذَلِکَ النُّورِ فَرَأَی تَفْسِیرَ الَّذِی أَرَادَ فِیهِ مَکْتُوباً.
امام صادق (علیه السلام)- إِنَّا أَنْزَلْناهُ نوری به صورت خورشید بر سر پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اوصیاء (علیهم السلام) است. هیچ کدام از ما دانستن چیزی را از مسائل زمین یا آسمان تا حجاب‌های بین خدا و عرش، را اراده نمیکند، مگر اینکه از یک طرف آن نور بلند می‌شود و تفسیر مطلبی را که می‌خواست، در آن نوشته می‌یابد.
الباقر (علیه السلام)- یَا مَعْشَرَ الشِّیعَهًِْ خَاصِمُوا بِسُورَهًِْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ تَفْلُجُوا فَوَ اللَّهِ إِنَّهَا لَحُجَّهًُْ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَی الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّهَا لَسَیِّدَهًُْ دِینِکُمْ وَ إِنَّهَا لَغَایَهًُْ عِلْمِنَا یَا مَعْشَرَ الشِّیعَهًِْ خَاصِمُوا بِ حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ فَإِنَّهَا لِوُلَاهًِْ الْأَمْرِ خَاصَّهًًْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله).
امام باقر (علیه السلام)- ای گروه شیعیان! با سوره إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ برهان آورید تا پیروز شوید. به خدا قسم! که این سوره پس از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) دلیل خدای بزرگ بر مردم است و آن سوره از امتیازات دین شماست و نهایت دانش ما. ای شیعیان! به‌وسیله‌ی سوره حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ با دشمنان خود استدلال کنید زیرا این سوره اختصاص به فرمانروایان پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) دارد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْفَضْلِ‌بْنِ‌عُثْمَانَ قَال ذُکِرَ عِنْدَ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ قَالَ مَا أَبْیَنَ فَضْلَهَا عَلَی السُّوَرِ قَالَ قُلْتُ وَ أَیُّ شَیْءٍ فَضْلُهَا قَالَ نَزَلَتْ وَلَایَهًُْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فِیهَا قُلْتُ فِی لَیْلَهًِْ الْقَدْرِ الَّتِی نُرَجِّیهَا فِی شَهْرِ رَمَضَانَ قَالَ نَعَمْ هِیَ لَیْلَهًٌْ قُدِّرَتْ فِیهَا السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ قُدِّرَتْ وَلَایَهًُْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فِیهَا.
امام صادق (علیه السلام)- فضل‌بن‌عثمان گوید: در محضر امام صادق (علیه السلام) از آیه‌ی مبارکه: إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ سخن به میان آمد، فرمود: «چقدر برتری آن بر سوره‌های دیگر آشکار است»! عرض کردم: «برتری آنچه می‌باشد»؟ فرمود: «در آن شب ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) نازل شده است». گفتم: «در شب قدری که ما آن را در ماه رمضان امید داریم»؟ فرمود: «آری! شبی که در آن شب آسمان‌ها و زمین اندازه‌گیری شده، و ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در آن تقدیر و معیّن شده است».
الکاظم (علیه السلام)- عَجَباً لِمَنْ لَمْ یَقْرَأْ فِی صَلَاتِهِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ کَیْفَ تُقْبَلُ صَلَاتُهُ.
امام کاظم (علیه السلام)- عجب است از کسی که در نمازش سوره قدر را نمی‌خواند، چگونه انتظار قبولی نمازش را دارد؟
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ أَبِی عَلِیِّ‌بْنِ‌رَاشِدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ (علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّکَ کَتَبْتَ إِلَی مُحَمَّدِ‌بْنِ‌الْفَرَجِ تُعَلِّمُهُ أَنَّ أَفْضَلَ مَا تَقْرَأُ فِی الْفَرَائِضِ بِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ وَ إِنَّ صَدْرِی لَیَضِیقُ بِقِرَاءَتِهِمَا فِی الْفَجْرِ فَقَالَ (علیه السلام) لَا یَضِیقَنَّ صَدْرُکَ بِهِمَا فَإِنَّ الْفَضْلَ وَ اللَّهِ فِیهِمَا.
امام کاظم (علیه السلام)- ابوعلی‌بن راشد گوید: به امام کاظم (علیه السلام) عرض کردم: فدایتان شوم! شما در نامه‌ای به محمّدبن‌فرَج چنین بیان فرمودی: «برترین سوره‌هایی که در نمازهای واجب خوانده می‌شود سوره قدر و توحید است»؛ ولی [من چه کنم که] با خواندن این دو سوره در نماز صبح دلتنگ می‌شوم! امام (علیه السلام) فرمود: «هرگز نباید با خواندن این دو سوره دلتنگ شوی چراکه سوگند به خدا! فضیلت در [خواندنِ] این دو سوره است».
العسکری (علیه السلام)- فِی کِتَابِ کَمَالِ الدِّینِ وَ تَمَامِ النِّعْمَهًِْ بِإِسْنَادِهِ إِلَی حَکِیمَهًَْ عَمَّهًِْ أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ (علیه السلام) أَنَّهَا قَالَتْ: أَمَرَنِی أَبُومُحَمَّدٍ (علیه السلام) بِالْمَبِیتِ عِنْدَهُ لَیْلَهًَْ وُلِدَ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، فَکُنْتُ مَعَ نَرْجِسَ أَمِّ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ... قَالَتْ حَکِیمَهًُْ فَلَمْ أَزَلْ أَرْقُبُهَا إِلَی وَقْتِ طُلُوعِ الْفَجْرِ وَ هِیَ نَائِمَهًٌْ بَیْنَ یَدَیَّ لَا تَقْلِبُ جَنْباً إِلَی جَنْبٍ حَتَّی إِذَا کَانَ آخِرُ اللَّیْلِ وَقْتُ طُلُوعِ الْفَجْرِ وَثَبَتْ فَزِعَهًًْ فَضَمَمْتُهَا إِلَی صَدْرِی وَ سَمَّیْتُ عَلَیْهَا فَصَاحَ إِلَیَّ أَبُو مُحَمَّدٍ (علیه السلام) وَ قَالَ اقْرَئِی عَلَیْهَا إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهًِْ الْقَدْرِ فَأَقْبَلْتُ أَقْرَأُ عَلَیْهَا وَ قُلْتُ لَهَا مَا حَالُکِ قَالَتْ ظَهَرَ بِیَ الْأَمْرُ الَّذِی أَخْبَرَکِ بِهِ مَوْلَایَ فَأَقْبَلْتُ أَقْرَأُ عَلَیْهَا کَمَا أَمَرَنِی فَأَجَابَنِی الْجَنِینُ مِنْ بَطْنِهَا یَقْرَأُ مِثْلَ مَا أَقْرَأُ وَ سَلَّمَ عَلَیَ قَالَتْ حَکِیمَهًُْ فَفَزِعْتُ لِمَا سَمِعْت.
امام عسکری (علیه السلام)- در کتاب کمال الدّین تمام النّعمه به استناد گفته حکیمه عمّه امام حسن عسکری (علیه السلام) که گفته است: امام مرا امر به ماندن در آن شب کرد. آن شب تولّد مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)! من نزد نرجس مادر قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بودم که تا هنگام طلوع فجر پیوسته مراقب نرجس بودم. او کنار من خوابیده و گاهی پهلو به پهلو می‌گشت. نزدیک طلوع فجر ناگهان برخاستم و به‌سوی او شتافتم و او را به سینه چسبانیدم و نام خدا را بر او خواندم. امام با صدای بلند فرمود: «عمّه! سوره‌ی إِنَّا أَنْزَلْناهُ بر او قرائت کن». از وی پرسیدم: «حالت چطور است»؟ گفت: «آنچه آقا فرمود ظاهر گردید». چون به قرائت سوره‌ی إِنَّا أَنْزَلْناهُ پرداختم آن جنین نیز در شکم مادر با من می‌خواند بعد به من سلام کرد. چون صدای او را شنیدم وحشت کردم!
الهادی (علیه السلام)- {عَنْ} أَبِی عَمْرٍو الْحَذَّاءِ قَالَ: سَاءَتْ حَالِی فَکَتَبْتُ إِلَی أَبِی جَعْفَر (علیه السلام) ... فَأَحْبَبْتُ أَنْ تُخْبِرَنِی یَا مَوْلَایَ کَیْفَ أَصْنَعُ فِی قِرَاءَهًِْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ أَقْتَصِرُ عَلَیْهَا وَحْدَهَا فِی فَرَائِضِی وَ غَیْرِهَا أَمْ أَقْرَأُ مَعَهَا غَیْرَهَا أَمْ لَهَا حَدٌّ أَعْمَلُ بِهِ فَوَقَّعَ (علیه السلام) وَ قَرَأْتُ التَّوْقِیعَ لَا تَدَعْ مِنَ الْقُرْآنِ قَصِیرَهُ وَ طَوِیلَهُ وَ یُجْزِئُکَ مِنْ قِرَاءَهًِْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ یَوْمَکَ وَ لَیْلَتَکَ مِائَهًَْ مَرَّهًٍْ.
امام هادی (علیه السلام)- ابوعمرو حذّاء گوید: نامه‌ای از بصره به امام کاظم (علیه السلام) نوشته و به دست علی‌بن‌مهزیار آن را به امام (علیه السلام) رساندم؛ [در نامه چنین نوشتم]... «سَرورم! دوست دارم به من بفرمایی در مورد قرائت سوره قدر چگونه عمل کنم، آیا فقط همین سوره را در نمازهای واجب و اوقات دیگر بخوانم یا غیر از این سوره، سوره‌ای دیگر هم بخوانم یا اینکه برای خواندن سوره قدر، مقدار مشخّصی است که طبق آن وظیفه‌ام را انجام دهم»؟ امام کاظم (علیه السلام) جواب نامه مرا داد. جواب امام (علیه السلام) را [که] خواندم [چنین مرقوم فرموده بود]: «[خواندنِ] سوره‌های کوتاه و بلند از قرآن را رها مکن؛ و خواندن صد مرتبه سوره قدر در شبانه‌روز تو را کفایت میکند».
الباقر (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ فَجَهَرَ بِهَا صَوْتَهُ کَانَ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَنْ قَرَأَهَا سِرّاً کَانَ کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا عَشْرَ مَرَّاتٍ مَحَا اللَّهُ عَنْهُ أَلْفَ ذَنْبَهًٍْ مِنْ ذُنُوبِهِ.
امام باقر (علیه السلام)- هرکس سوره إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ را با صدای بلند بخواند، همچون کسی است که در راه خدا شمشیر کشیده است و هرکه این سوره را به صورت پنهانی [در دل خویش] بخواند، همچون کسی است که در راه خدا در خون خود غلتیده است و هرکه این سوره را ده مرتبه بخواند، حدود هزار گناه از گناهانش بخشیده می‌شود.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ فِی فَرِیضَهًٍْ مِنْ فَرَائِضِ اللَّهِ نَادَی مُنَادٍ یَا عَبْدَ اللَّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ مَا مَضَی فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکه إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ را در یکی از نمازهای واجب خداوند بخواند، ندا دهنده ای ندا سر می دهد: ای بنده خدا! خداوند برای تو آنچه را گذشت، آمرزید، پس کردارت را از سرگیر.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ کَمَنْ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ وَ إِنْ وَافَقَ لَیْلَهًَْ الْقَدْرِ، کَانَ لَهُ ثَوَابٌ کَثَوَابِ مَنْ قَاتَلَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ. وَ مَنْ قَرَأَهَا عَلَی بَابِ مَخْزَنٍ سَلَّمَهُ اللَّهُ تَعَالَی مِنْ کُلِّ آفَهًٍْ وَ سُوءٍ إِلَی أَنْ یُخْرِجَ صَاحِبُهُ مَا فِیهِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، پاداشی همچون پاداش کسی که ماه رمضان را روزه گرفته، از برای او خواهد بود و اگر قرائتش با شب قدر همزمان باشد، ثوابی همچون ثواب کسی که در راه خدا جنگیده، از برای او خواهد بود و هرکه این سوره را بر در انباری بخواند، خداوند متعال آن انبار را از تمامی گزندها و آسیب ها در امان می دارد تا این که صاحبش آنچه را در آن است، بیرون آورد.
الرّضا (علیه السلام)- مَنْ أَتَی قَبْرَ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ مِنْ أَیِ نَاحِیَهًٍْ یَضَعُ یَدَهُ وَ یَقْرَأُ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَهًِْ الْقَدْرِ سَبْعَ مَرَّاتٍ أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ.
امام رضا (علیه السلام)- کسی که بر سر قبر برادر مؤمنش برود و دستش را روی قبر گذارد و سوره إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ را هفت مرتبه بخواند از فزع اکبر سالم می‌ماند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ إِحْدَی عَشْرَهًَْ مَرَّهًًْ وَ مِثْلَهَا إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ وَ مِثْلَهَا آیَهًَْ الْکُرْسِیِّ مَنَعَ مَالَهُ مِمَّا یَخَافُ مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ قَبْلَ أَنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ لَمْ یُصِبْهُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ ذَنْبٌ وَ إِنْ جَهَدَ إِبْلِیسُ ... إِذَا أَرَادَ أَحَدُکُمْ حَاجَهًًْ فَلْیُبَکِّرْ فِی طَلَبِهَا یَوْمَ الْخَمِیسِ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ اللَّهُمَّ بَارِکْ لِأُمَّتِی فِی بُکُورِهَا یَوْمَ الْخَمِیسِ وَ لْیَقْرَأْ إِذَا خَرَجَ مِنْ بَیْتِهِ الْآیَاتِ مِنْ آخِرِ آلِ عِمْرَانَ وَ آیَهًَْ الْکُرْسِیِّ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ وَ أُمَّ الْکِتَابِ فَإِنَّ فِیهَا قَضَاءً لِحَوَائِجِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًِْ ... إِذَا کَسَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مُؤْمِناً ثَوْباً جَدِیداً فَلْیَتَوَضَّأْ وَ لْیُصَلِّ رَکْعَتَیْنِ یَقْرَأُ فِیهِمَا أُمَّ الْکِتَابِ وَ آیَهًَْ الْکُرْسِیِّ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ وَ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ثُمَّ لْیَحْمَدِ اللَّهَ الَّذِی سَتَرَ عَوْرَتَهُ وَ زَیَّنَهُ فِی النَّاسِ وَ لْیُکْثِرْ مِنْ قَوْلِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهًَْ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ فَإِنَّهُ لَا یَعْصِی اللَّهَ فِیهِ وَ لَهُ بِکُلِّ سِلْکٍ فِیهِ مَلَکٌ یُقَدِّسُ لَهُ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَتَرَحَّمُ عَلَیْه.
امام علی (علیه السلام)- هرکه قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ و همانند آن إِنَّا أَنزَلْنَاهُ و همانند آن آیة الکرسی را پیش از طلوع خورشید بخواند، مالش از آنچه می ترسد، محفوظ می‌ماند و هرکه قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ و إِنَّا أَنزَلْنَاهُ را پیش از طلوع خورشید بخواند، اگرچه شیطان تلاش کند، در آن روز به هیچ گناهی آلوده نشود. هرگاه کسی از شما حاجتی داشت، برای طلب حاجتش باید صبح روز پنج‌شنبه، زود هنگام به پا خیزد؛ چراکه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوندا! برای امّت من در صبح زود از روز پنج‌شنبه برکت قرار ده». و نیز باید به هنگام خروج از خانه اش آیات آخر سوره آل عمران و آیة الکرسی و إِنَّا أَنزَلْنَاهُ و امّ الکتاب را بخواند که با این سوره ها حاجات دنیا و آخرت برآورده شود. هرگاه خداوند عزّ‌وجلّ به مؤمنی لباسی نو پوشاند، بایستی وضو بگیرد و دو رکعت نماز به جا آورد و در آن دو رکعت امّ الکتاب و آیة الکرسی و قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ و إِنَّا أَنزَلْنَاهُ را بخواند و خداوند را سپاس گوید که عریانیِ او را پوشانده و او را در میان مردم آراسته است. و باید بسیار بگوید: لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ؛ هیچ نیرو و هیچ توانی نیست، جز از سوی خداوند والای والامرتبه؛ چراکه این‌گونه، در آن لباس نافرمانی خدا نمی کند و در هر نخی از آن لباس، فرشته‌ای او را می ستاید و برایش آمرزش می خواهد و بر او مهر می ورزد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَهَا کَانَ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ خَیْرُ الْبَرِیَّهًِْ رَفِیقاً وَ صَاحِباً وَ إِنْ کُتِبَتْ فِی إِنَاءٍ جَدِیدٍ وَ نَظَرَ فِیهِ صَاحِبُ اللَّقْوَهًِْ شَفَاهُ اللَّهُ تَعَالَی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، در روز قیامت، بهترین مردمان، دوست و همراه او خواهد بود و اگر کسی که به کجی دهان و چهره مبتلاست، آن را در ظرفی نو بنویسد و به آن بنگرد، خداوند متعال او را شفا می دهد.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَهَا بَعْدَ عِشَاءِ الْآخِرَهًِْ خَمْسَ عَشْرَهًَْ مَرَّهًًْ کَانَ فِی أَمَانِ اللَّهِ إِلَی تِلْکَ اللَّیْلَهًِْ الْأُخْرَی وَ مَنْ قَرَأَهَا فِی کُلِّ لَیْلَهًٍْ سَبْعَ مَرَّاتٍ أَمِنَ فِی تِلْکَ اللَّیْلَهًِْ إِلَی طُلُوعِ الْفَجْرِ. وَ مَنْ قَرَأَهَا عَلَی مَا یُدَّخَرُ ذَهَباً أَوْ فِضَّهًًْ أَوْ أَثَاثٍ، بَارَکَ اللَّهُ فِیهِ مِنْ جَمِیعِ مَا یَضُرُّهُ وَ إِنْ قُرِئَتْ عَلَی مَا فِیهِ غَلَّهًٌْ، نَفَعَهُ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.
امام صادق (علیه السلام)- هرکه این سوره را بعد از نماز عشاء پانزده مرتبه بخواند، تا شبِ بعد در امان خدا خواهد بود؛ و هرکه آن را هر شب هفت مرتبه بخواند، در آن شب تا طلوع فجر، در امان خواهد بود و هرکه آن را بر آنچه از طلا یا نقره یا اثاثی که اندوخته است، بخواند، خداوند این اندوخته را در برابر هر آنچه به آن آسیب رساند، حفظ می کند و بر برکت آن می افزاید و اگر این سوره بر جایی که در آن غلّات انباشته شده، خوانده شود، به اذن خداوند متعال، برای آن سودمند خواهد بود.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ ثِنْتَیْنِ وَ ثَلَاثِینَ مَرَّهًًْ فِی إِنَاءٍ جَدِیدٍ وَ رَشَّ بِهِ ثَوْبَهُ الْجَدِیدَ إِذَا لَبِسَهُ لَمْ یَزَلْ یَأْکُلُ فِی سَعَهًٍْ مَا بَقِیَ مِنْهُ سِلْکٌ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس سی‌ودو بار سوره قدر را در ظرفی نو بخواند و هنگام پوشیدن لباس جدیدش [از آبِ آن ظرف] بر لباسش بپاشد تا مادامی که نخی از آن لباس باقی بماند او در وسعتِ رزق خواهد بود.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ إِسْمَاعِیلَ‌بْنِ‌سَهْلٍ قَالَ: کَتَبْتُ إِلَی أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) إِنِّی قَدْ لَزِمَنِی دَیْنٌ فَادِحٌ فَکَتَبَ أَکْثِرْ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ رَطِّبْ لِسَانَکَ بِقِرَاءَهًِْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ.
امام باقر (علیه السلام)- اسماعیل‌بن‌سهل گوید: در نامه‌ای به امام باقر (علیه السلام) چنین نوشتم: «بدهی بسیار سنگینی بر عهده‌ام می‌باشد [که از پرداخت آن ناتوانم]». امام (علیه السلام) در پاسخم نوشت: «فراوان استغفار نما و پیوسته زبانت را به خواندن سوره‌ی قدر مرطوب نگه‌دار».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: قَرَأْتُ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ حِینَ دَخَلْتُ عَلَی أَبِی جَعْفَرٍ وَ هُوَ یُرِیدُ قَتْلِی فَحَالَ اللَّهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ ذَلِکَ فَلَمَّا قَرَأَهَا حِینَ نَظَرَ إِلَیْهِ لَمْ یَخْرُجْ إِلَیْهِ حَتَّی أَلْطَفَهُ وَ قِیلَ لَهُ بِمَا احْتَرَسْتَ قَالَ بِاللَّهِ وَ بِقِرَاءَهًِْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهًِْ الْقَدْرِ فَقُلْتُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ سَبْعاً إِنِّی أَتَشَفَّعُ إِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ أَنْ تَغْلِبَهُ لِی فَمَنِ ابْتُلِیَ بِمِثْلِ ذَلِکَ فَلْیَصْنَعْ مِثْلَ صُنْعِی وَ لَوْ لَا أَنَّنَا نَقْرَؤُهَا وَ نَأْمُرُ بِقِرَاءَتِهَا شِیعَتَنَا لَتَخْطَفُهُمُ النَّاسُ وَ لَکِنْ هِیَ وَ اللَّهِ لَهُمْ کَهْفٌ.
امام صادق (علیه السلام)- از آن حضرت پرسیدند که: «به چه چیز خود را از شرّ منصور محافظت نمودید»؟ فرمود: «به‌وسیله‌ی توسّل به خدا و قرائت سوره إِنَّا أَنْزَلْناهُ پس بعد از آن هفت مرتبه گفتم: یا اللَّه یا اللَّه. سپس خواندم: به‌درستی‌که محمّد (صلی الله علیه و آله) را شفیع گردانیدم و اینکه تو او را بر من غالب گردانی. پس هر کسی که مبتلل شود به مثل آنچه من مبتلا گشته‌ام، باید به جا آورد مثل آنچه را که من به جا آوردم. و اگر نه آن بود که ما این سوره را می‌خوانیم و شیعیان را امر می‌کنیم که این سورهها را می‌خوانند، هر آینه دشمنان شیعیان را هلاک می‌کردند و لیکن این سوره پناه و قلعه‌ای برای شیعیان است که ایشان را از بلاها نگاه میدارد».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ (علیه السلام) قَالَ: شَکَا رَجُلٌ مِنْ هَمْدَانَ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَجَعَ الظَّهْرِ وَ أَنَّهُ یَسْهَرُ اللَّیْلَ فَقَالَ ضَعْ یَدَکَ عَلَی الْمَوْضِعِ الَّذِی تَشْتَکِی مِنْهُ وَ اقْرَأْ ثَلَاثاً وَ ما کانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللهِ کِتاباً مُؤَجَّلًا وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْها وَ سَنَجْزِی الشَّاکِرِینَ وَ اقْرَأْ سَبْعَ مَرَّاتٍ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهًِْ الْقَدْرِ إِلَی آخِرِهَا فَإِنَّکَ تُعَافَی مِنَ الْعِلَلِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی.
امام باقر (علیه السلام)- مردی نزد امیرالمومنین (علیه السلام) رفت و از درد کمر و شب زنده داری شکایت کرد. امام فرمود: دستت را روی محل درد بگذار و سه بار بگو: وَ ما کانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللهِ کِتاباً مُؤَجَّلاً وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْها وَ سَنَجْزِی الشَّاکِرین (آل عمران/۱۴۵) و هفت بار بگو إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ تا آخرش. تو انشاءالله شفا می‌یابی.