آیه ۲۱ - سوره قصص

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- [موسی (علیه السلام)] به شهر مدین رفت و آن سالیان را نزد شعیب (علیه السلام) ساکن شد و این غیبت دوم از غیبت اوّلی بر آن‌ها (بنی‌اسرائیل) سخت‌تر بود و مدت این غیبت پنجاه و چند سال مقدّر گشت.

امام باقر (علیه السلام)- فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ؛ سپس خودش به تنهایی بدون هیچ مرکب و خدمتکاری از مصر خارج شد. از مناطق مختلفی گذشت از فراز و فرود تا اینکه به شهر مدین رسید.

امام حسین (علیه السلام)- شیخ مفید می‌نویسد: «هنگامی که امام حسین (علیه السلام) متوجّه مکّه شد [آیه‌ای] را خواند که می‌فرماید: خارج‌شد از آن در حالی که خائف بود و انتظار می‌برد و می‌گفت: «پروردگارا! مرا از دست گروه ستم‌کیشان نجات بده. امام حسین (علیه السلام) از شاهراه متوجّه مکّه گردید ولی همراهانش گفتند: «کاش نظیر ابن‌زبیر از بی‌راهه می‌رفتی که مأمورین تو را به دست نمی‌آوردند». فرمود: «نه به خدا من از راه راست خارج نمی‌شوم تا خدا هر قضاوتی که صلاح می‌داند بکند». وقتی امام حسین (علیه السلام) در روز جمعه که سوم ماه شعبان بود داخل مکّه‌ی معظمه گردید این آیه را خواند که می‌فرماید: وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسی رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنِی سَواءَ السَّبِیلِ. وقتی متوجّه شهر مَدیَن شد گفت: «شاید خدای من مرا براه راست هدایت فرماید» (قصص/۲۲).