آیه وَابْتَغِ فيما آتاكَ اللهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لا تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللهُ إِلَيْكَ وَ لا تَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللهَ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ [77]
و در آنچه خدا به تو داده، سراى آخرت را بطلب؛ و بهره ات را از دنيا فراموش مكن؛ و همان گونه كه خدا به تو نيكى كرده نيكى‌كن؛ و هرگز در زمين در جستجوى فساد مباش، كه خدا مفسدان را دوست ندارد.»
أمیرالمومنین (علیه السلام)- لَا تَنْسَ صِحَّتَکَ وَ قُوَّتَکَ وَ فَرَاغَکَ وَ شَبَابَکَ وَ نَشَاطَکَ أَنْ تَطْلُبَ بِهَا الْآخِرَهًَْ.
امام علی (علیه السلام)- وَلَا تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا؛ فراموش نکن که از تندرستی، قدرت، آسودگی خیال، جوانی و سرزندگی خودت برای طلب آخرت استفاده کنی.
الصّادق (علیه السلام)- فَسَادُ الظَّاهِرِ مِنْ فَسَادِ الْبَاطِنِ وَ مَنْ أَصْلَحَ سَرِیرَتَهُ أَصْلَحَ اللَّهُ عَلَانِیَتَهُ وَ مَنْ خَافَ اللَّهَ فِی السِّرِّ لَمْ یَهْتِکْ سِتْرَهُ فِی الْعَلَانِیَهًِْ وَ أَعْظَمُ الْفَسَادِ أَنْ یَرْضَی الْعَبْدُ بِالْغَفْلَهًِْ عَنِ اللَّهِ وَ هَذَا الْفَسَادُ یَتَوَلَّدُ مِنْ طُولِ الْأَمَلِ وَ الْحِرْصِ وَ الْکِبْرِ کَمَا أَخْبَرَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِی قِصَّهًِْ قَارُونَ فِی قَوْلِهِ وَ لا تَبْغِ الْفَسادَ فِی الْأَرْضِ إِنَّ اللهَ لا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ وَ کَانَتْ هَذِهِ الْخِصَالُ مِنْ صُنْعِ قَارُونَ وَ اعْتِقَادِهِ وَ أَصْلُهَا مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا وَ جَمْعِهَا وَ مُتَابَعَهًِْ النَّفْسِ وَ هَوَاهَا وَ إِقَامَهًِْ شَهَوَاتِهَا وَ حُبِّ الْمَحْمَدَهًِْ وَ مُوَافَقَهًِْ الشَّیْطَانِ وَ اتِّبَاعِ خُطُوَاتِهِ وَ کُلُّ ذَلِکَ یَجْتَمِعُ بِحَسَبِ الْغَفْلَهًِْ عَنِ اللَّهِ وَ نِسْیَانِ مِنَنِه.
امام صادق (علیه السلام)- اگر کسی ظاهرش فاسد است لاجرم باطن او هم فاسد است و هرکس باطن خود را پاک نگهدارد خداوند ظاهر او را اصلاح می‌کند و هرکس در نهان از خداوند بترسد خداوند ظاهر او را حفظ می‌سازد؛ بزرگ‌ترین فساد آن است که آدمی از وضع خود راضی باشد و از خداوند غافل شود، این حالت از حرص و تکبّر و خودخواهی و فرورفتن در آرزوها و هوس‌ها پدید می‌آید همان گونه پروردگار، در داستان قارون بیان داشته است: ای قارون! در روی زمین فساد نکن که خداوند اهل فساد را دوست نمی‌دارد و این خصلت‌های پلید در قارون وجود داشت. ریشه‌ی همه‌ی این صفات از محبّت دنیا و جمع‌کردن مال به دست می‌آید. هواپرستی و پیروی از نفس موجب می‌گردد که این خوی‌های پلید و زشت در انسان پدید آیند. آدمی از هواهای نفس پیروی می‌کند و دنبال هوس‌ها می‌رود مال‌پرستی و دنبال آمال و آرزوهارفتن و شهوت‌پرستی نمودن و اظهار خوش‌وقتی از ستایش و تعریف دیگران از خود، موجب می‌گردد که آدمی در دام شیطان گرفتارگردد و در راه او گام بردارد و همه این‌ها از غفلت و فراموش‌کردن خدا و نعمت‌های او حاصل می‌گردد.