آیه فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى فَعَقَرَ [29]
[ولى سرانجام] يكى از ياران خود را [براى از بين بردن ناقه] صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و [ناقه را] پى‌كرد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَیُّهَا النَّاسُ أَنَا أَنْفُ الْإِیمَانِ أَنَا أَنْفُ الْهُدَی وَ عَیْنَاهُ أَیُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِی طَرِیقِ الْهُدَی لِقِلَّهًِْ مَنْ یَسْلُکُهُ إِنَّ النَّاسَ اجْتَمَعُوا عَلَی مَائِدَهًٍْ قَلِیلٍ شِبَعُهَا کَثِیرٍ جُوعُهَا وَ اللَّهُ الْمُسْتَعَانُ وَ إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَی وَ الْغَضَبُ أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَهًَْ صَالِحٍ (علیه السلام) رَجُلٌ وَاحِدٌ فَأَصَابَهُمُ اللَّهُ بِعَذَابِهِ بِالرِّضَا لِفِعْلِهِ وَ آیَهًُْ ذَلِکَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّفَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطی فَعَقَرَفَکَیْفَ کانَ عَذابِی وَ نُذُرِ وَ قَالَ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها وَ لا یَخافُ عُقْباها یَا مَعْشَرَ النَّاسِ أَلَا فَمَنْ سُئِلَ عَنْ قَاتِلِی فَزَعَمَ أَنَّهُ مُؤْمِنٌ فَقَدْ قَتَلَنِی. یَا مَعْشَرَ النَّاسِ مَنْ سَلَکَ الطَّرِیقَ وَرَدَ الْمَاءَ یَا مَعْشَرَ النَّاسِ أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِحَاجِبِی الضَّلَالَهًِْ تَبْدُو مَخَازِیهَا فِی آخِرِ الزَّمَان.
امام علی (علیه السلام)- ای مردم! در راه هدایت از کمیِِ رهروان آن نترسید. مردم بر سر سفره‌ای جمع شده‌اند که تعداد افراد سیر آن کم است و گرسنگان آن بسیار! و تنها خدا است که از او کمک خواسته می‌شود. فقط خشنودی و خشم است که مردم را گرد هم می‌آورد. ای مردم! یک نفر شتر قوم ثمود را کشت، امّا خداوند همه‌ی آن‌ها را دچار عذاب خویش نمود به خاطر اینکه به کار او رضایت داده بودند و دلیل این سخن من، کلام خداوند عزّوجلّ است که می‌فرماید: فَنَادَوا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَی فَعَقَرَ* فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی ونُذُرِ و گفت: ازاین‌رو پروردگارشان آن‌ها [و سرزمینشان] را به خاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! و او هرگز از فرجام این کار [مجازات ستمگران] بیم ندارد!. (شمس/۱۵۱۴) بدانید و آگاه باشید. از هرکسی درباره‌ی قاتل من سؤال کنند و آن شخص فکر کند که قاتل من مؤمن است، در حقیقت خود او مرا کشته است. ای مردم! هرکس راه درست را بپیماید، وارد آب شده است و هرکس از آن کناره بگیرد، در بیابان افتاده است.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَنادَوْا صاحِبَهُمْ (قَالَ) قُدَارٌ الَّذِی عَقَرَ النَّاقَهًْ.
علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَنَادَوا صَاحِبَهُمْ اسم دوست آن‌ها قدّار بود، همان که ناقه را کشت.