آیه ۵ - سوره قمر

آیه حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ [5]

[اين آيات]، حكمت بالغه [و رساى الهى] است؛ امّا انذارها [براى افراد لجوج] فايده نمى‌دهد.

۱
(قمر/ ۵)

الصّادق (علیه السلام)- فَکِّرْ فِی لَوْنِ السَّمَاءِ وَ مَا فِیهِ مِنْ صَوَابِ التَّدْبِیرِ فَإِنَّ هَذَا اللَّوْنَ أَشَدُّ الْأَلْوَانِ مُوَافِقَهًًْ لِلْبَصَرِ وَ تَقْوِیَهًًْ حَتَّی إِنَّ مِنْ صِفَاتِ الْأَطِبَّاءِ لِمَنْ أَصَابَهُ شَیْءٌ أَضَرَّ بِبَصَرِهِ إِدْمَانَ النَّظَرِ إِلَی الْخُضْرَهًِْ وَ مَا قَرُبَ مِنْهَا إِلَی السَّوَادِ وَ قَدْ وَصَفَ الْحُذَّاقُ مِنْهُمْ لِمَنْ کَلَّ بَصَرُهُ الْإِطْلَاعَ فِی إِجَّانَهًٍْ خَضْرَاءَ مَمْلُوَّهًٍْ مَاءً فَانْظُرْ کَیْفَ جَعَلَ اللَّهُ جَلَّ وَ تَعَالَی أَدِیمَ السَّمَاءِ بِهَذَا اللَّوْنِ الْأَخْضَرِ إِلَی السَّوَادِ لِیُمْسِکَ الْأَبْصَارَ الْمُنْقَلِبَهًَْ عَلَیْهِ فَلَا یَنْکِیَ فِیهَا بِطُولِ مُبَاشَرَتِهَا لَهُ فَصَارَ هَذَا الَّذِی أَدْرَکَهُ النَّاسُ بِالْفِکْرِ وَ الرَّوِیَّهًِْ وَ التَّجَارِبِ یُوجَدُ مَفْرُوغاً مِنْهُ فِی الْخِلْقَهًِْ حِکْمَةٌ بالِغَةٌ لِیَعْتَبِرَ بِهَا الْمُعْتَبِرُونَ وَ یُفَکِّرَ فِیهَا الْمُلْحِدُونَ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّی یُؤْفَکُونَ.

امام صادق (علیه السلام)- ای مفضّل! در رنگ آسمان تفکّر کن! [خداوند] آن را به این رنگ آفریده برای آنکه موافق‌ترین رنگ‌هاست؛ چراکه دیده و بینایی را تقویت می‌کند تا جایی که اطبّا می‌گویند: «اگر کسی را ضعفی در بینائیش داشته باشد، باید به سبز و کبود مایل به سیاهی است، نگاه کند. و بعضی از طبیبان حاذق برای کسی که کندی در بینایی‌اش داشته باشد، حکم کرده‌اند که پیوسته در تغار کبودی که مملو از آب باشد، نگاه کند. پس تفکّر کن که چگونه حق تعالی رنگ آسمان را کبود مایل به سیاهی گردانیده که مکرّر نگاه‌کردن به آسمان بر دیده‌ها ضرر نمی‌رساند، بنابراین آنکه حکما و دانایان بعد از تجارب بسیاری پی به آن برده‌اند، وقتی در خلقت خدای حکیم و علیم توجّه می‌کنی، می‌بینی که نظرشان درست و موافق است. حکمت بالغه الهی در همه چیز ظاهر است، که عبرت‌گیرندگان از آن عبرت گیرند و در این امر ملحدان تفکّر نمایند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۳۴
بحارالأنوار، ج۳، ص۱۱۱
۲
(قمر/ ۵)

المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)- بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ لَا لِأَمْرِ اللَّهِ تَعْقِلُونَ وَ لَا مِنْ أَوْلِیَائِهِ تَقْبَلُونَ حِکْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ الْآیاتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ السَّلَامُ عَلَیْنَا وَ عَلَی عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِینَ.

امام زمان ( بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم نه به امر خداوند اندیشه می‌کنید و نه از اولیای او پند می‌پذیرید، [این آیات]، حکمت بالغه [و رسای الهی] است؛ امّا انذارها [برای افراد لجوج] فایده نمی‌دهد. سلام بر ما و بر بندگان صالح خداوند باد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۳۶
بحارالأنوار، ج۹۹، ص۹۲/ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۷۱/ بحارالأنوار، ج۹۱، ص۲
بیشتر