آیه ۲ - سوره لیل

آیه وَ النَّهارِ إِذا تَجَلّى [2]

و سوگند به روز هنگامى‌كه جلوه‌گرشود.

۱
(لیل/ ۲)

الباقر (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌مُسْلِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّه ... وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّی‌قَالَ النَّهَارُ هُوَ الْقَائِمُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ (علیهم السلام) إِذَا قَامَ غَلَبَ دَوْلَهًَْ الْبَاطِلِ وَ الْقُرْآنُ ضَرَبَ فِیهِ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَ خَاطَبَ نَبِیَّهُ ص بِهِ وَ نَحْنُ فَلَیْسَ یَعْلَمُهُ غَیْرُنَا.

امام باقر (علیه السلام)- محمّدبن‌مسلم گوید: وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّی؛ منظور از نهار، قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از ما اهل‌بیت (علیهم السلام) است. وقتی قیام کند، بر دولت‌های باطل پیروز می‌شود. قرآن برای مردم مثال می‌زند و خطاب به پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ما است. و معنی آن را جز ما نمی‌دانند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۵۴
بحارالأنوار، ج۲۴، ص۷۱/ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۹۸ و تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۷۸۰، «منا اهل البیت (» محذوف و «غلب ... غیرنا» محذوف/ القمی، ج۲، ص۴۲۵
۲
(لیل/ ۲)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّی إِذَا أَضَاءَ وَ أَبْرَق.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی؛ چون پرتو افکند و برآید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۵۴
القمی، ج۲، ص۴۲۵
بیشتر