آیه وَ الَّذينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ [3]
و آن‌ها كه از لغو و بيهودگى روي گردانند.
علی بن ابراهیم ( عَنِ اللَّغْوِ یَعْنِی عَنِ الْغِنَاءِ وَ الْمَلَاهِی.
علی ّبن ابراهیم ( عَنِ اللَّغْوِ یعنی از غنا (آواز)، لهو و لعب رو برگردانند.
أمیرالمؤمنین ( کُلُّ قَوْلِ لَیْسَ فِیهِ لِلَّهِ ذِکْرٌ فَهُوَ لَغْوٌ.
امام علی ( هر سخنی که در آن یاد و ذکر خداوند نباشد، لغو و بی‌فایده است.
الصّادق ( وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ... فِی الْمَجْمَعِ عَنِ الصَّادِقِ (قَالَ: أَنْ یَتَقَوَّلَ الرَّجُلُ عَلَیْکَ بِالْبَاطِلِ أَوْ یَأْتِیَکَ بِمَا لَیْسَ فِیکَ فَتُعْرِضُ عَنْهُ لِلَّه
امام صادق ( وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ؛ چون کسی به ناحق به تو سخنی ببندد، یا وصفی از تو بکند که [در وجود تو] نیست، به خاطر خدا از آن روی بگردان.
الصّادق ( أَنَّهُ الْغِنَاءُ وَ الْمَلَاهِی.
امام صادق ( [منظور از لغو] غنا و موسیقی (ادوات موسیقی) است.
الرّضا ( أَبُوالْحُسَیْنِ مُحَمَّدُ‌بْنُ‌أَبِی‌عَبَّادٍ وَ کَانَ مُشْتَهِراً بِالسَّمَاعِ وَ بِشُرْبِ النَّبِیذِ قَالَ سَأَلْتُ الرِّضَا (عَنِ السَّمَاعِ قَالَ لِأَهْلِ الْحِجَازِ رَأْیٌ فِیهِ وَ هُوَ فِی حَیِّزِ الْبَاطِلِ وَ اللَّهْوِ أَ مَا سَمِعْتَ اللَّهَ تَعَالَی یَقُولُ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً.
امام رضا ( محمّد بن ابی عبّاد مشهور به گوش دادن غناء و شرب نبیذ بود، گفت: از امام رضا (درباره‌ی استماع غناء پرسیدم، فرمود: «اهل حجاز در این‌باره نظری دارند. غنا در جایگاه باطل و لهو است، آیا سخن خدا را نشنیده‌ای که می‌فرماید: و هنگامی‌که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می‌گذرند. (فرقان/۷۲)».