آیه نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ [56]
براى اين است كه درهاى خيرات را باسرعت به روى آن‌ها بگشاييم؟! [چنين نيست] بلكه آن‌ها نمى فهمند [كه اين وسيله‌ی امتحانشان است].
الرّسول ( عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ (قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی یَقُولُ یَحْزَنُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنُ إِذَا قَتَّرْتُ عَلَیْهِ شَیْئاً مِنْ هَذِهِ الدُّنْیَا وَ ذَلِکَ أقْرَبُ لَهُ مِنِّی وَ یَفْرَحُ إِذَا بَسَطْتُ لَهُ فِی الدُّنْیَا وَ ذَلِکَ أَبْعَدُ لَهُ مِنِّی ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ إِلَی قَوْلِهِ بَلْ لا یَشْعُرُونَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ ذَلِکَ فِتْنَهًٌْ لَهُمْ.
پیامبر ( امام صادق (از پدرانشان و ایشان از رسول خدا (نقل فرمود: «خدای متعال می‌فرماید: هنگامی که چیزی از این نعمت‌های دنیا بر بنده‌ی مؤمن کم می‌شود، اندوهگین می‌گردد، درحالی‌که این امر او را به من نزدیک می‌سازد، و هنگامی که دنیا به وی روی می‌آورد، شادمان می‌شود، درحالی‌که این امر او را از من دور می‌سازد. سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمود: بَلْ لا یَشْعُرُونَ». سپس فرمود: «این فتنه و آزمایش آن‌هاست».
علی بن ابراهیم ( ثُمَّ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ أَ یَحْسَبُونَ یَا مُحَمَّدُ (إنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِینَ هُوَ خَیْرٌ نُرِیدُهُ بِهِمْ بَلْ لَا یَشْعُرُونَ أَنَّ ذَلِکَ شَرُّ لَهُمْ ثُمَّ ذَکَرَ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ یُرِیدُ بِهِمُ الْخَیْرَ فَقَالَ إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ إِلَی قَوْلِهِ یُؤْتُونَ مَا آتَوْا.
علیّ بن ابراهیم ( خداوند فرمود: ای محمّد (! آیا گمان می‌کنند اموال و فرزندانی که به آنان می بخشیم می‌خواهیم به سودشان در خیرات شتاب ورزیم؛ بلکه نمی‌فهمند؛ که این برای آنان شرّی است. سپس [در ادامه آیات] خداوند از کسانی که برای آن‌ها خیر می‌خواهد یاد می‌کند. إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ... یُؤْتُونَ مَا آتَوْا.