آیه ۸۲ - سوره مؤمنون

علیّبنابراهیم ( سپس خداوند متعال سخن دهریّون (فرقه‌ای که قائل به معاد نیستند) را بازگو میکند: قالُوا أَ إِذا مِتْنا وَ کُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ... أَساطِیرُ الْأَوَّلِینَ یعنی داستان‌های نخستین (و افسانه‌های قدیمی و کهن). خداوند پاسخ آن‌ها را اینگونه میدهد: «بَلْ أَتَیْناهُمْ بِالْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ. در ادامه‌ی سخن، خداوند پاسخی هم به پیروان ثنویّه که معتقد به وجود دو خدا هستند می‌دهد و میفرماید: مَا اتَّخَذَ اللهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما کانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ إِذاً لَذَهَبَ کُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ. خداوند میفرماید: اگر آن‌طور که شما میپندارید، دو خدا وجود داشت، قطعاً دچار اختلاف میشدند، یکی خلق میکرد و دیگری نمیکرد، یکی می‌خواست و دیگری نمیخواست و هریک سعی میکرد بر دیگری غلبه کند. اگر یکی اراده میکرد انسانی بیافریند و دیگری خلق چهارپایی را اراده می‌کرد، انسان و چهارپایی در قالب واحد آفریده میشد که چنین چیزی در جهان خلقت موجود نیست. پس حالکه چنین فرضی محال است و باطل، درمییابیم که آفرینش و تدبیر هستی به دست یک خدای واحد است و ثبات و قوام یافتن هریک از ارکان هستی بهوسیله‌ی رکن دیگر، بهترین دلیل است برای اثبات یکتایی خداوند و این است معنای این سخن خداوند متعال: مَا اتَّخَذَ اللهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما کانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ إِذاً لَذَهَبَ کُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ سپس بلافاصله فرمود: سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یَصِفُونَ.