آیه قالُوا يا مُوسى إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فيها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ [24]
[بنى‌اسرائيل] گفتند: «اى موسى! تا آن‌ها در آن‌جا هستند، ما هرگز وارد نخواهيم شد؛ تو و پروردگارت برويد و [با آنان] بجنگيد، ما همين جا نشسته‌ايم».
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌أَبِی‌الْعَلَاء عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ ذَکَرَ أَهْلَ مِصْرَ وَ ذَکَرَ قَوْمَ مُوسَی (علیه السلام) وَ قَوْلَهُمْ فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ فَحَرَّمَهَا اللَّهُ عَلَیْهِمْ أَرْبَعِینَ سَنَهًًْ وَ تَیَّهَهُمْ فَکَانَ إِذَا کَانَ الْعِشَاءُ أَخَذُوا فِی الرَّحِیلِ وَ نَادَوُا الرَّحِیلَ الرَّحِیلَ الْوَحَا الْوَحَا فَلَمْ یَزَالُوا کَذَلِکَ حَتَّی تَغِیبَ الشَّفَقُ حَتَّی إِذَا ارْتَحَلُوا وَ اسْتَوَتْ بِهِمُ الْأَرْضُ قَالَ اللَّهُ لِلْأَرْضِ دِیرِی بِهِمْ فَلَمْ یَزَالُوا کَذَلِکَ حَتَّی إِذَا أَسْحَرُوا وَ قَارَبَ الصُّبْحُ قَالُوا إِنَّ هَذَا الْمَاءُ قَدْ أَتَیْتُمُوهُ فَانْزِلُوا فَإِذَا أَصْبَحُوا إِذَا أَبْنِیَتُهُمْ وَ مَنَازِلُهُمُ الَّتِی کَانُوا فِیهَا بِالْأَمْسِ فَیَقُولُ بَعْضُهُمْ لِبَعْضِ یَا قَوْمِ لَقَدْ ضَلَلْتُمْ وَ أَخْطَأْتُمُ الطَّرِیقَ فَلَمْ یَزَالُوا کَذَلِکَ حَتَّی أَذِنَ اللَّهُ لَهُمْ فَدَخَلُوهَا وَ قَدْ کَانَ کَتَبَهَا لَهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- حسین‌بن‌ابی‌علاء نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: مردم مصر و قوم موسی (علیه السلام) گفتند: فَاذْهَبْ أَنتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلا إِنَّا هَاهُنَا قَاعدُونَ سپس خداوند چهل سال آن را بر آن‌ها حرام کرد و آن‌ها را در بیابان سرگردان کرد. در هنگام اوّل شب شروع به کوچ کردن می‌کردند و فریاد می‌زدند که آماده کوچ کردن شوید، بشتابید بشتابید و همیشه اینگونه بودند تا اینکه خورشید غروب می‌کرد و درحالی‌که حرکت کرده بودند زمین بر آن‌ها راست و مستقیم می‌شد. خداوند به زمین دستور می‌داد که آن‌ها را بچرخان و همچنان در راه بودند تا اینکه سحر می‌شد و صبح می‌کردند می‌گفتند: این آبی است که بر آن وارد شدید، پس پیاده شوید، وقتی که هوا روشن می‌شد می‌دیدند که خانه‌هایشان همان خانه‌هایی هستند که دیروز در آن‌ها بودند و به همدیگر می‌گفتند که: ای قوم گمراه شده‌اید، راه را اشتباه آمده‌اید و همچنان آنگونه بودند تا اینکه خداوند به آن‌ها اجازه داد و وارد آن شهر شدند و آن را بر آن‌ها واجب کرده بود.