آیه كانُوا لا يَتَناهَوْنَ عَنْ مُنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ ما كانُوا يَفْعَلُونَ [79]
آنها از اعمال زشتى كه انجام مى‌دادند، يكديگر را نهى نمى‌كردند؛ چه بدكارى انجام مى‌دادند!
الصّادق (علیه السلام)- عَن مُحَمَّدِ‌بْنِ‌الْهَیْثَمِ التَّمِیمِی عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ کانُوا لا یَتَناهَوْنَ عَنْ مُنکَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ قَالَ أَمَا إِنَّهُمْ لَمْ یَکُونُوا یَدْخُلُونَ مَدَاخِلَهُمْ وَ لَا یَجْلِسُونَ مَجَالِسَهُمْ وَ لَکِنْ کَانُوا إِذَا لَقُوهُمْ ضَحِکُوا فِی وُجُوهِهِمْ وَ أَنِسُوا بِهِمْ.
امام صادق (علیه السلام)- محمّدبن‌هیثم تمیمی نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) در مورد آیه: کَانُواْ لاَ یَتَنَاهَوْنَ عن مُّنکَرٍ فَعلُوهُ لَبِئْسَ مَا کَانُواْ یَفْعلُونَ فرمود: «آنان در دروازه های پادشاهان خود وارد نمی‌شدند و در مجالس آنان شرکت نمی‌کردند، ولی وقتی آنان را می‌دیدند، به آنان لبخند زده و احساس انس و الفت می‌کردند».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- کانُوا لا یَتَناهَوْنَ عَنْ مُنکَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ قَالُوا کَانُوا یَأْکُلُونَ لَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَ یَشْرَبُونَ الْخُمُورَ وَ یَأْتُونَ النِّسَاءَ أَیَّامَ حَیْضِهِنَّ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- کَانُواْ لاَ یَتَنَاهَوْنَ عن مُّنکَرٍ فَعلُوهُ لَبِئْسَ مَا کَانُواْ یَفْعلُونَ؛ آنان گوشت خوک می‌خوردند و شراب می‌نوشیدند و با زنان در ایّامِ قاعدگی آنان نزدیکی می‌کردند.